yazarların intihara kalkışan bir insana yardım edip etmeyeceği

işin ucunda suçlu çıkıp bok yoluna gitmek gibi bir durum varken asla edilmemesi gerekiyor diye düşünüyorum. ben asla etmem, umurumda bile olmaz.

uzaktan sözlü müdahale ile vazgeçirmeye çalışırım. (ikna kabiliyetim yüksektir,eğer hiç müdahale etmezsem içimde kalır ömür boyu)
fiziki müdahale ise tehlikeli ,zaten taşıyamam o kadar güçlü biri değilim.

fiziki müdahale etmeye kalkarsanız intihar etmeyeceği varsa da edebilir önce sözlü sakinleştirmeye konuşmaya çalışma ardından boş bir anında fiziki müdahale yapılır hep polisler böyle yapar.

ederim ama pek çok intihar yöntemi var, haliyle kaçında kurtarabilirim bilmiyorum. isterim ama kurtarmayı.

tabii ki ederim. niye etmeyeyim ? bir canın yitip gitmesine göz mü yumacağım ? hayır. fakat bu sonu kendim için düşünüyorum . bakalım zaman ne gösterecek ?

ederdim. geçmişte yakın arkadaşıma yardım edememiştim, o yüzden ne kadar yardım edebilirim emin değilim. yine de denerdim şansımı.

ederim tabii ki, gerekirse arkadan iterik, gerekirse sehpayi cekerik, gerekirse bir bardak su veririk.

insanî bir refleks olarak yardım ederdim belki ama yaptığımın doğru bir eylem olup olmadığı konusunda emin olamazdım.çünkü ''intihara kalkışan kişiye intihar etmediği taktirde daha iyi bir hayat yaşayacağına dair bir söz verebilir miyim": hayır, "intihara kalkışmasına neden olan sebepleri ortadan kaldırabilir miyim": muhtemelen hayır.

arkasından sessizce yaklaştıktan sonra herifi arkadan tutup aşağı atlamadan önce güvenli bölgeye çekmeye çalışırdım. direnmeye çalışıp atlamaması için de bayılana kadar kafasına vururdum. bayıldıktan sonra da hastanede uyanırdı, muhtemelen sonrasında pişman olurdu ve yaptığı şeyin saçmalığının farkına varıp bir daha atlamaya çalışmazdı. yani umarım.

aklımdan böyle hayal ettim sdhskaakagafagha.

ben kendimi bile yaşamaya ikna etmekte zorlanıyorken başkasının hayatına karışamam.

sıkıntılı bir konu. burada ne söylenirse söylensin boş çünkü o anın hissiyatı çok farklıdır.

ederim ya bi tane de ben sıkarım kafasına elime mi yapışır..

her intihar bir cesarettir.
intihar edeceğini söyleyen bir insan varsa çevrenizde bu bir yardım çığlığıdır, hemen psikolojik destek alması için sürükleyerek götürünüz.

etmem. intihar öyle anlık verilen bir karar değil. bu cesareti toplamak bile en azından günler alıyor. karar vermiş, cesaretini toplamış, zamanı ayarlamış, yöntemi bulmuş da malın teki sırf iyilik yaptığını sanıp mutlu olsun diye her şey boşa gitmiş... rezalet.

edemedim.
hayatımda en büyük pişmanlıklardan biridir
ciddiye almamıştım.

elimden geldiğince yardım ederim. yani o hislerine saygısızlık etmeden.

ama intiharı düşündüğünü söyleyen herkesle konuşmam. bana özel söylerse konuşurum da mesela facebook'ta arkadaş listemde olan ama pek tanımadığım biri öyle bir şey yazarsa (özelden değil de genele), kendisine mesaj atabilirim de atmayabilirim de. yani bazen de kişilerin o karanlık tünelden kendilerinin çıkması gerekir. intiharı düşündüğünü söyleyen 20 kişiyle karşılaşmışsam 10'uyla konuşmuşumdur. bunlardan hiçbirinin öldüğünü duymadım, konuşmamayı seçtiklerim dahil. biraz da o anda spontane olarak karar veriyorum açıkçası. yani verimli, işe yaşayabilecek bir şeyler diyebilirim gibi hissedersem konuşurum genelde ilgili kişiyle.

fiili bir intihar kalkışmasında yahut hemen sonrasında yardım etmek gerektiğini düşünürüm.
başarılı olursanız, bu olay muhtemelen dönüm noktası olacak kişi için.
olmasa da ertesi gün tekrar intihar eder. en azından ihtimali denemek lazım.

ama dile vurmuş, sağa sola intihar konuşanlar için genelde budur

tamam o an insani olarak yardım ettiniz. 2 gün sonra tekrar intihara kalkışacak.
çünkü intihar kararı kesindir. kafada bitmiştir her şey. o karar verilmiştir artık.
kendi isteğiyle ölmeye karar vermiş birini, yaşadığı cehenneme geri çekmek sizce bencillik değil midir?