yazarların nefret dolu olması

...saldırgan ve önüne gelene nefret saçan yazar olunca, üstün olunuyor sanrısı... itici, nefes israfı ve bir uzak durun lütfen çağrısının öznesisiniz, bence sözlüğe dair kurallar dahilinde olmalı bu yorumlar, zira insanca uyarınca daha da çirkefleşiyorlar... takip etmekten de usanmıyorlar solucan yürüyüşü gibi...
devam niteliğinde düzeltme:
...başlığın ilk tanımının hemen sonrasında, başlıktaki mevzuya örnekler sergilemeye devam edince düşünüyor insan, lütfen artık takibi bıraksa, bir noktadan sonra kısırlaşıyor... hiç kimse o kadar önemli değil, merkeze koyup saldırıııın çığlıklarına lüzum yok... ayrıca, o tanımda, döne döne insanların her şeyden şikayetçi olup bahane sunmalarını eleştirmiştim, ama tabii ki o kısmı paylaşmamakta haklı malum kişi, herkes algısı kadar iletişimde... biraz uzakta oynarsa nefes alacağız, bir zahmet, zira sıkıcı oldu...
dipnot: her yazılan takip edilip yorum yapılmak zorunda değil, engel tuşu var, zevkle yapılabilir, küçük ego şaha kalkar...

bir önceki başlığı ‘bir yaz daha bitti tribi’ girdiği tanım ;
‘ ...sanki devam etse, dünyayı kurtaracakmış gibi vızıldanan insan davranışı...’ şu şekilde olan, yazılan tanımları beğenmeyince ‘ağlayarak günlüğüne yaz kısmını yanlış anlayıp,ağlayarak sözlüğe’ yaz olarak anlayan ‘çaylak’ serzenişleri. keşke başlık açmaya bir sınır getirilse de şu şekilde başlıklar görmesek.

umarım bu sözlükte çoğalmazlar.

birilerinin nefretiyle haşir neşir olmuş yazar başlığı. (yani sanırım.)

hepsi değildir diye temenni ediyorum. yok yav değildir. mesela ben ponçiğim hah.

evet nefret doluyum. 2 günde salınan katillere, yolda yürürken öldürülen insanları çabuk unutanlara, hayvanlara, çocuklara, ağaçlara, kadınlara, insanlara şiddet uygulayan diğer insanlara, her hafta değişen bir eğitim sistemine, milleti 7 gün çalıştırıp buzdolaplarını bomboş bırakan kapitalist sisteme. hayatı hakettiği gibi yaşamayanlara,ciddi olmayanlara, insan sevmeyenlere, kedileri öldürenlere, tembellik edene, çalışmayı sevmeyene, ama önüne bir aş bekleyene, insanları çalıştırıp hakkı olan parayı vermeyen şişko işverene, evet nefret doluyum. malum partiye, sırf erkekleri ayıran bu dünyada, bu ülkede, kız çocuğu olduğunda sessizleşen anne babalara, derhal ikinci çocuğu yapanlara, erkek olana kadar durmayanlara, gözümün önünde oğluna taparken kızına dünyayı dar eden anaya, evet nefret doluyum, bir oje sürdüğünde uğradığın tacizi sana hak görenlere, bakkala giderken bile sana hırka giydiren, vücudunu saklamanı emreden bir dine. evet nefret doluyum, ormanları yakana, pişkin olana, para için yapmayacağı hiçbir şey olmayana. şiir okumayana, hayatı zorlaştırana, çocuklarını sevmeyene, duygularından utanana, üniversiteden sonra tek hayali kapağı yurt dışına atmak olana, altında kefensiz yatan şehidini unutana, geçmişini bilmeyene, okumayana, merak etmeyene, ot gelip ot gidene. evet nefret doluyum. insan doğan ama insan olamayan herkese...buna kendim de dahil.

bu kadar saldırgan, ön yargılı, agresif olmaya gerek var mı? nazik olunuz, zira nezaket, sağırların duyabildiği, körlerin de görebildiği bir dildir.

bu sözlükte nefret dolu yazarlar yok bence. azıcık sivri dil görünce afallamayın prensler/prensesler.
neyse ağlamayın hadi, gelin sarılalım.

doğru bir önerme. eski fularlilardaniz, pek bir seyi begenmeyiz. ponciklik bize gelmez. kaostan beslendigimiz dogrudur.

hep nefret doluyum ama yansıtmayı sevmem.

bunu annene sorsana delikanlı.

bu gibi yerler ülkenin yansıması çünkü. eline telefon ve klavyeyi alan atıp tutuyor fazla dikkate almayın kimseyi.

evet ben nefret doluyum... şu an doldum. neye? mobilet tarzı motorlar var ya? piç motoru diyoruz. sürenler öyle çünkü. egzoz sesinden başka bir haltı yok. sürenlerin hepsi ölse keşke. vatana millete çevresine ailesine bir bok olmaz bunlardan.

allahın hanzoları.

genelde bilinçli insanların toplandığı bir yer olduğu için sorumluluk ve farkındalık gibi yetileri gelişmiştir. dolayısıyla böyle bir toplumda gayet doğal bir durumdur.

ne alaka. bak lucifer var. hristiyanismail var. mastor var. adamlar aşk dolu lan. siz yine de fazla yaklaşmayın.

cümlelerimde çoğu zaman nefret kelimesini kullansam da ben bir şeyden nefret etmem, sadece sevmem ama anlamını kuvvetlendirmek için nefret ettiğimi söylerim. nefret, gerçekten çok güçlü ve insanı içten içe yiyip bitiren bir duygudur. insanın içini öyle bir boğar ki nefes bile alamazsınız. ben bu duyguyla zamanında çok boğuştum ve benliğimden birçok şey götürdü. demem o ki kimseye nefret duygusunu besleyecek kadar önem vermeyin, kendinize yazık oluyor. onun yerine umursamayın, umursamamak en büyük şifadır.

doğru bir tespit. bazı yazarlar için yani.

şurada rütbeler üzerinden bile nefret kusanı gördüm.

profesör yazmışlar bana mesela. yahu sözlükteki genel duruşumuza göre takılan geçici lakaplar bunlar sadece! olay haline getirilecek bir şey değil. burada 3-5 temel bilim tanımı girdim diye gerçekten profesör olduğumu iddia edecek ya da bununla hava atacak değilim herhalde. rütbeleri kim veriyorsa o yakıştırmış. sorsalar, "kendine rütbe seç" deseler, o rütbe gelmezdi bile aklıma. buna bile huysuzlanan oldu yahu, şaka gibi! *

kız boşver bana da oynak diyorlar ay doğru çünkü öyleyim...

biz, sadece erdoğan'dan nefret ederiz. seveni de sevmeyiz...

ne dertleri var kim bilir. kendiyle sorunu olmayanın olmuyor kimseyle sorunu.

özellikle sosyal medya'nın hemen her mecrasında; saçma sapan yorumlar, tanımlar, laf atmalar vs gibi ihtimaller karşısında şahsen sıkça ve ani -borsa gibi- değişebilen eylem, duygu durumu.

işte bu yüzden herhangi bir şey paylaşmadan önce ilk olarak 10'dan geriye saymak çok önemli.

sonrasında ise içeriğinizi/düşüncenizi/yorumunuzu istediğiniz kadar filtrelendirebilir, yıllandırabilirsiniz.

kimbilir, belki de hiç paylaşmazsınız.