yırtık pantolonlu birine seni hangi köpek parçaladı demek

kankam yarasa seneca’nın ukdesidir.

ama oldu mu bu şimdi yarasa? şimdi efendim ufak boyutta olan yırtık pantolonları severiz çünkü marjinal gösteriyor insanı lakin diğer türlü olan aşırı yırtık pantolonları ben de pek sevemiyorum ne yalan söyleyeyim. insan bazen düşünüyor hakikaten köpek mi parçaladı pantolonu acaba diye. oluyor yani zaman zaman böyle şeyler. çok da şey yapmamak lazım.

t: çok ayıp etmektir.

ah yarasa ah, ne hınzır kızsın sen. *

yazık parası yok kız fakir bu yırtık pırtık üstü." diyorum ben içimden.

teyze ve dedelerin klasik lafı.

doksanlı yıllarda babaannemin yırtık pantolon giydiğimde sorduğu sorudur.

hala mı soruluyor bu soru? pes...

yırtık pantolonu giyip, bu espriyi kendi kendime yapıyorum. misal:

- nasılsın karanliktakimum
- ne olsun ya. baksana yolda köpekler saldırdı, pantolonun her yeri yırtıldı*.

bu soğuk espriye ancak kendim yapınca gülüyorum; o yüzden de kimsenin demesine fırsat vermiyorum*.

mizah seviyesini arsa cikarmaktir. yani mesela kirk yil dusunsek aklimiza gelmez dimi.

bir dönem öyle modaydı ki allahım yırtık olmayan kot yoktu mağazalarda satın almak istesen ne kabus günlerdi.

babamın ben bu pantolonu giydiğimde söylemekten asla bıkmadığı ikinci söz.
ilki; yavrum paran mı yetmedi sağlam pantolon almaya?

bıkmadan, usanmadan, her seferinde ilk günkü surat ifadesiyle bu iki sözcüğü söyler.
canım espirili babam benim.*

sanane yaprak dese ne diyebilirsin ki...

biz yırtığımızı gizleyen nesiliz özellikle yırtık almak geçmişimize hakaret olur.

büyük konuştum kesin ilerde giyeceğim demektir bu.

moda, kapitalizm, medeniyet denen it oğlu itlerin işi galiba der susarım.