yüzümüzü güldürenler

"gülümsemek kutsaldır." bu söze tüm kalbimle inanırım bilirim ki küçük bir gülümseme bir insanın hayatını değiştirebilir, intihardan bile vazgeçirebilir.. sevdiklerim olsun yeni tanıştığım birileri olsun yüzlerine küçük bir gülümseme kondurmak için çabalarım.. çünkü gülümsemek kutsaldır dedim ya.. aslında başlığı görünce baya bir düşündüm kimler geldi geçti hayatımdan kimlerle yüzüm gülmüş ya da kim nadir görülen somurtkan bir anımda yüzümü tebessüm ettirmeye çalışmış diye.. aklıma kimse gelmedi meğer kalabalıklar içinde yalnızmışım ve ben bunu yeni fark ediyorum. neyse önemi yok bunun önemli olan bir insanın benim yüzümden gülmesi, benimle gülümsemesi bu bana yeter.. gülümsemenin kutsallığına inanan biri olarak eğer ki hayatınızda yüzünüzü gülümsetmek için çabalayan hatta bunun için saçmalayıp 'ne yapıyor bu deli' dedirten biri varsa ona sıkı sıkıya sarılın ve bırakmayın onu.

zed's dead baby ukdesi.

küçücük bir çocuğun istemsizce gelip sarılması, yüzünü eklemeye çalışmaması, gülümsemesi...

bugün benim için teyzemin oğludur bu kişi. kendisi dün itibarıyla 18 e girdi, ergenliğin verdiği asabiyet halini sonuna kadar yaşıyor.* az önce devamsızlık ve okulun bitişi hakkında aramızda geçen konuşmada, "ne bu ya, eskiden haziranın başında biterdi okul, şimdi ortasına kadar gidiyoruz" dedi. teyzemlerin "öğrencisin gideceksin tabi" cevabına da, "nasıl gideyim ayakkabımın altı eriyor sıcaktan, arkadaşımın da burnu kanıyordu" diye çemkirdi.* ama nasıl dolmuş, görmeniz lazım. "yazın okul olmasın, kışın tatil yapmasınlar hep kış gidelim okula" diyor. bence de çok haklı.* yazın adana'da yaşamak zaten zor, albino olarak yaşamak işkence olsa gerek. yetkililerden rica ediyoruz, adana'da mayıstan sonra okulları kapatalım, evde sinirli bir ergen var, altı eriyen ayakkabılarıyla okula saldırarak eylem falan yapabilir haberiniz olsun.*

en büyük sevinç kaynağım *