zamanla dandik dundik bir yazara evrilmek

tam olarak, kelimesi kelimesine hissettiğim şey. sanki ilk başlarda bir denizin ortasındaymışım ve bu yüzden yazdıklarımın bir derinliği varmış da şimdi kıyıya yaklaştıkça kıta sahanlığım da artmış gibi. eskiden akdeniz'mişim de şimdi ege denizi olmuşum gibi. dandik ve de maalesef dundik. ege'ye dandik demedim. kendime dandik dedim. ege linci yemek istemiyorum.

ben hep dandik bir yazardım. dundiği tanımıyorum.

neydim ne oldum diye ara ara bakarım eski yazılarıma da bazen eskiye nazaran daha da kötü yazdığımı farkediyorum malesef. arada bir silkelenip standart kötülüğüme de dönemiyorum böyle anlarda. yapacak bir şey yok, sözlük bozdu beni demek ki.

böyle bir iddiada bulunsam başlarda sait faikti sanki lavuk derim kendi kendime.

ha şöyle ki ilk zamanlarda daha dolu, edebiyat içerikli tanımlarım yoğunluktaydı.

sonra popüler kültürün esiri olduk.

dandik dundik demeyelim de kısa tanımları tercih etmeye başladım. aslında ben yine uzun uzadıya yazarım yazmasına da siz uzun uzadıya okur musunuz ondan şüpheliyim.

şey gibi bir şarkıcı güzel bir şarkı yapıyor beğeniliyor. sonra berbat şarkılarla aslansın ya kralsın devam diyen şak şakçılar mı yoksa aman ne yapsam tutuyor zaten diye kolaya mı kaçıyor.
pili bitiyor belkide. üretkenliği. tabi bir de insan gezmeden görmeden okumadan izlemeden ne kadar üretken olacak ne yazacak. tekrara düşüyor.
bazen anonim kalmak için bazen başka nedenlerle her şeyi de yazamıyor.
aslında öyle bir iddiası da yok zaten çok iyi yazarım. bakın bakın ben neler yazdım gibi.
olan varsa kitap yazsın senaryo vs ne diyim.

gün içinde zaten 45-50 kelime ile konuşuyoruz . kaç kelime ile yazacaksın. yazdın kim okuyacak.

asla dandik dundik bi yazar olmadım asla her tanımımda buna özen gösterdim defolun şimdi..