1.
gücün, bedenden çekildiği ve vedası ile insanı kabiliyetten muaf bir halde bıraktığı anlardır.
bir sebebi vardır elbet bu duruma düşmenin. fakat sebep ne olursa olsun, aslında gerçekleşen şey, kişinin kabiliyetinin ötesinde bir işe kalkışması veya herhangi bir nedenden, niyetlendiği işin altından kalkamamasıdır.
eyleme dönüştürdüğü fikri gerçekleştirememek, insanın kendisini yetersiz hissetmesine sebebiyet verecektir.
bir diğer durum ise, gerçekleştirmeye çalıştığı eylem gerçekten kapasitesi dışında olmasına ve kişininde bunu bilmesine rağmen kendine öfke duymasıdır.
bu öfkenin kaynağı ise, kişinin kendisine yönelik olan güçlü imajının, yerlere bir olmasıdır ve buna sebebiyet verende kendi yetersizliğidir. sonuç olarak güçlü imaj yıkılır iken yerini zayıf ve güçsüz bir imaja bırakır. bu da kişinin kendine daha çok öfkelenmesine neden olur ve öfke ile daha da zayıf düşer.
fakat önemli olan ve unutulmaması gereken nokta ise bu durumun geçici olduğudur.
beynimiz bizi korumak için, yaşadığımız bir çok şeyi meşrulaştırma kabiliyetine sahiptir. çünkü yıkılmış bir öz imaj ve kendine yönelik nefret, akli dengenin sarsılmasına neden olabilecek etkenlerdir.
beyin bunu meşrulaştırarak da geçiştirebilir bir noktaya kadar.
lakin irade mevcut ise eğer, içinde bulunulan zayıflık anları bünyede bir başkaldırı ile karşılaşacaktır.
irade ile gelen savaşma arzusu önce insanı ayakları üzerine kaldıracak, ve kazanma isteği ile koşulan yolda güç yeniden damarlarda akmaya başlayacaktır.
çok tehlikelidir zayıflık anları ve muhakkak geçicidirler. belki biraz, belki biraz daha uzun bir süre hapsetse de insanı, diriliş kaçınılmazdır.
en önemlisi de savaşmaktır. bir ideal edinmek, prensipler belirlemek ve korkulara boyun eğmeden savaşmak.
inanmak.
malum, düşenin dostu olmaz.
bir sebebi vardır elbet bu duruma düşmenin. fakat sebep ne olursa olsun, aslında gerçekleşen şey, kişinin kabiliyetinin ötesinde bir işe kalkışması veya herhangi bir nedenden, niyetlendiği işin altından kalkamamasıdır.
eyleme dönüştürdüğü fikri gerçekleştirememek, insanın kendisini yetersiz hissetmesine sebebiyet verecektir.
bir diğer durum ise, gerçekleştirmeye çalıştığı eylem gerçekten kapasitesi dışında olmasına ve kişininde bunu bilmesine rağmen kendine öfke duymasıdır.
bu öfkenin kaynağı ise, kişinin kendisine yönelik olan güçlü imajının, yerlere bir olmasıdır ve buna sebebiyet verende kendi yetersizliğidir. sonuç olarak güçlü imaj yıkılır iken yerini zayıf ve güçsüz bir imaja bırakır. bu da kişinin kendine daha çok öfkelenmesine neden olur ve öfke ile daha da zayıf düşer.
fakat önemli olan ve unutulmaması gereken nokta ise bu durumun geçici olduğudur.
beynimiz bizi korumak için, yaşadığımız bir çok şeyi meşrulaştırma kabiliyetine sahiptir. çünkü yıkılmış bir öz imaj ve kendine yönelik nefret, akli dengenin sarsılmasına neden olabilecek etkenlerdir.
beyin bunu meşrulaştırarak da geçiştirebilir bir noktaya kadar.
lakin irade mevcut ise eğer, içinde bulunulan zayıflık anları bünyede bir başkaldırı ile karşılaşacaktır.
irade ile gelen savaşma arzusu önce insanı ayakları üzerine kaldıracak, ve kazanma isteği ile koşulan yolda güç yeniden damarlarda akmaya başlayacaktır.
çok tehlikelidir zayıflık anları ve muhakkak geçicidirler. belki biraz, belki biraz daha uzun bir süre hapsetse de insanı, diriliş kaçınılmazdır.
en önemlisi de savaşmaktır. bir ideal edinmek, prensipler belirlemek ve korkulara boyun eğmeden savaşmak.
inanmak.
malum, düşenin dostu olmaz.
devamını gör...