zenginlerin hoşuna giden aktiviteler

bahşiş bırakmak.

yüz çeşit kahvaltı yapmaktır. böyle abartı seviyesinde kahvaltı yapmak. hiç yemeyeceğin lüzumsuz şeylerin masada olması gerekiyor.

fakir günlerini özlemek. türk dizileri hep bu konuyu işlemiyor mu?

golf oynamak.

baby showerdir.

birkaç kızartılmış patates tanesinin yabancı isimle menüde geçtiği ve o biçim paralar döktüğü halde karnı bile doymadan masadan kalktığı yerlerde yemek yemek

hayatımdaki en sevdiğim şeydir. şimdiye dek bıraktığım en büyük bahşiş 400 liraydı, çalışan kişi sayısı 4 kişiydi.

en azı sürekli kapıma gelene 5 lira olmakla birlikte, farklı meblağları hep ikram ettim. en sık bıraktığım bahşiş kapıya gelene 10 lira, mekandan çıkarken 100 liradır, bölüştürün derim hep. içeride çalışan bulaşıkçının dahi hakkı vardır. zaten masaya bakana ekstrayı yapıyoruz.

ve ben zengin değilim. bahşiş vermek maddi zenginlik değil, kalbî zenginliktir, bonkörlüktür, bonkörlük maddi değil kalbîdir.

başka lafım yok, bu görüşü reddediyorum.

hayattan zevk almakta zorlanıyoruz janım.

(bkz: mokoko)