normal sözlük yazarlarının karalama defteri

günlüğümün 42.sayfasının cümleleri :

bıktım kaybetmekten
alter egomu zapttetmekten
veysel diil bi' neyzen diilim
deyim yerindeyse bu gezegende
gezen tek mesneviyim
*

hayatımın daha kötüye gittiğini fark ettiğimden beri gülümsemekten başka bir şey yapmıyorum
hayatımın leşliğini her poşet çekişimde iliklerime kadar hissetsemde bu sadece ahmaklık deyip geçiyorum
karnımı doyuracak param yok ama bali alacak paramın var olması bazen kafamı karıştırıyor
inanmıyorum artık hiçbir şeye dostluğa arkadaşlığa ve sevilesi bir tanrıya belki bundandır ki artık yaşamdan zevk almıyorum tek bildiğim bir şeyleri sevmeye çalışmanın gülünesi bir şey olması ve gülmenin bir mısır tanrısından bile değerli olması benimde gülmek istememin tek gayesi bu pis zihinlerin özümsenemez değerlerin özümsendiği karanlık fikirlerin ortasından kurtulmam gerektiğini bilmemden ötürü kaynaklanıyor. sevgili mübrem günlüğüm sözlerimi şu cümlemle bitirmek istemekteyim

sen gözümde dikensin, bana hoş bir gül gerek
düşüncelerin yüzüne vurmalı. buna adam gerek!
lakayıtın hedefi olursa harcanan bir yığın emek
içinde şeytan himayede o sen değilsin o an demek
*


*