mutfakta duran sarı bez

benimdir efenim. farkında değilsiniz belki ama mutfağın tüm yükünü anneler haricinde alan 2. kişidir sarı bez. her türlü yağ,kir,yemek artıklarını siler,birgün yeter,bıktım demez,yırtılsa bile silmeye devam eder. hayattaki rolüm aynı sarı bez gibi, tüm yük omuzlarımda ama ‘yetti’ diyemiyorum. dedirtmiyorlar. kimse görmesin diye çamaşırların en arkasına asılan don gibiyim,öylesine yalnız,öylesine çaresiz.