normal sözlük yazarlarının karalama defteri

karanlıklar içerisinde kalmıştım. ama hep umudum vardı kurtaracağına dair. sonra bir gün, bir gün benim umudum öldü. üzerine toprak attım. umudumun üzerine toprak atarken aslında ruhumun da üzerine toprak atmıştım.
sen gel diye beklerken bir gün ben umudumu öldürdüm. ama sen hiç bilmedin.
..
sen öyle yoktun, öyle yoktun ki belki de umudumu bırak adımdan bile bihaberdin.
ne acı...


ah benim güzel hayalim, ah asla tanıyamadığım eşim umudumu tekrar yesertmek istersen bir limon ağacının gölgesinde seni bekliyor olacağım. karanlığıma güneş olmak için gel..
bekliyorum...