normal sözlük yazarlarının ruh halleri

ayda bir kez herkesten nefret etme günüm vardır. yavaş yavaş iletişim kurduğum bütün insanlara bulaştırırım bunu. o gün o an onunla konuştuğum ya da onu düşündüğüm dakika beynim onunla ilgili bir bahane bulur ve tam anlamıyla gözlerimde kararır o kişi. çoğu zaman sudan sebepler.

nasıl yalnız kaldım sanıyorsunuz, böyle böyle etrafımda insan birakmadim. yaptığı minik bir şaka yüzünden bıraktım insanları. bana iyi gelmiyor, ayrı kafalardayiz, ne yaptığını bilmiyor vese vese..

beni üzen şey bunu yaptığım hiçkimse için adam akıllı pişmanlık duymadım. biraz ozlemisligim var ama keşke yapmasaydim demiyorum, demedim hiç. ruh halim mi? işte bu ruh hali.