öz güvensiz çocuklar yetiştirmek
başlık "zorro" tarafından 09.11.2020 19:18 tarihinde açılmıştır.
bunun üç yolu var. niyetlenen aynen böyle yapsın:
1- helikopter ebeveyn olmak:
geçen hafta kampta kendileriyle bir tam gün geçirdim. zaten kampta ne işleri var anlamak mümkün değil. çocukların eli kumlanıyor diye anne bezle arkalarında geziyor. iki çocuk daha var, onlar ağaçlara tırmandılar, çukur kazdılar, ateşe odun attılar, bunlar yok oğlu yok. birinin peluş oyuncağı yere düşmüş, toz oldu diye sinir krizi geçirerek ağlıyor. üşümesin, kirlenmesin, düşmesin... ya senin işin çocuğu hayattan korumak değil, hayata hazırlamak.
yüzleri kapatmaya üşenmesem foto koyacağım. tüm fotolarda çocuklar bir kol uzaklıkta ya. sürekli yüz çocuğa dönük, dibinde darlıyor. çocuk parkını çocuktan çok ana babayla dolduran tipler bunlar.
tabi 50 tane fotoğraf çekildi, instagrama baksan doğada macera yaşadılar. zaten daha ilk akşamın ardından kadın "iğrenç bu, bir gece daha kalmam" diye adamın tasmasını tuttu, gittiler.
2- arsızlığı özgüven diye öğretmek:
bunlar eve girince destursuz odalara dalan, etrafta ne varsa elleyip oradna oraya götürmeyi hakkı bilen, "ya kızınca psikolojisi bozuluyor" diye hiçbir sosyalizasyon sürecine girmemiş denyolar. ergenliğe girer girmaz öküz gibi böğüren, kim var kim yok bağıran allahın belaları bunlardan yetişiyor.
diyeceksiniz ki "yahu işte özgüvenli". değil. bunlar o kadar rahatsız edici ki özellikle yetişkinler çevrelerinde olmak istemiyor. "maşallah"lar, "ay nasıl büyümüş, ay nasıl hareketli" lafları tamamen yalan. ne yapsın çocuk var karşısında ezberden diyor. bu çocuklar büyürken yetişkinlerden sadece sahtekarlık görüyor ve toplumla ilişkileri yapmacıklık üzerine kuruluyor. sonra ilk dışlanma, başarısızlık geldiğinde tüm çevre ilişkisi yerlebir. samimiyet görmeden büyümüş çünkü.
3- kendi eksikliğini çocuğu ezerek tatmin etmek:
bunları uzun anlatmaya gerek yok. "o olmamış", "buna yeteneği yok", ezme, gaslighting, küçük düşürme. saçma sapan davranan ya da içine kapanan, doğumgününe ayıp olmasın diye davet edilen köşedeki çocuk. patlar mı çöker mi belli değil.
1- helikopter ebeveyn olmak:
geçen hafta kampta kendileriyle bir tam gün geçirdim. zaten kampta ne işleri var anlamak mümkün değil. çocukların eli kumlanıyor diye anne bezle arkalarında geziyor. iki çocuk daha var, onlar ağaçlara tırmandılar, çukur kazdılar, ateşe odun attılar, bunlar yok oğlu yok. birinin peluş oyuncağı yere düşmüş, toz oldu diye sinir krizi geçirerek ağlıyor. üşümesin, kirlenmesin, düşmesin... ya senin işin çocuğu hayattan korumak değil, hayata hazırlamak.
yüzleri kapatmaya üşenmesem foto koyacağım. tüm fotolarda çocuklar bir kol uzaklıkta ya. sürekli yüz çocuğa dönük, dibinde darlıyor. çocuk parkını çocuktan çok ana babayla dolduran tipler bunlar.
tabi 50 tane fotoğraf çekildi, instagrama baksan doğada macera yaşadılar. zaten daha ilk akşamın ardından kadın "iğrenç bu, bir gece daha kalmam" diye adamın tasmasını tuttu, gittiler.
2- arsızlığı özgüven diye öğretmek:
bunlar eve girince destursuz odalara dalan, etrafta ne varsa elleyip oradna oraya götürmeyi hakkı bilen, "ya kızınca psikolojisi bozuluyor" diye hiçbir sosyalizasyon sürecine girmemiş denyolar. ergenliğe girer girmaz öküz gibi böğüren, kim var kim yok bağıran allahın belaları bunlardan yetişiyor.
diyeceksiniz ki "yahu işte özgüvenli". değil. bunlar o kadar rahatsız edici ki özellikle yetişkinler çevrelerinde olmak istemiyor. "maşallah"lar, "ay nasıl büyümüş, ay nasıl hareketli" lafları tamamen yalan. ne yapsın çocuk var karşısında ezberden diyor. bu çocuklar büyürken yetişkinlerden sadece sahtekarlık görüyor ve toplumla ilişkileri yapmacıklık üzerine kuruluyor. sonra ilk dışlanma, başarısızlık geldiğinde tüm çevre ilişkisi yerlebir. samimiyet görmeden büyümüş çünkü.
3- kendi eksikliğini çocuğu ezerek tatmin etmek:
bunları uzun anlatmaya gerek yok. "o olmamış", "buna yeteneği yok", ezme, gaslighting, küçük düşürme. saçma sapan davranan ya da içine kapanan, doğumgününe ayıp olmasın diye davet edilen köşedeki çocuk. patlar mı çöker mi belli değil.
devamını gör...