yazarların yalnız olma nedeni

çoğu insanın yalnızlığı, gönül işleriyle bağdaştırması garibime gitti nedense. ne tür bir yalnızlık? nedeni olmak mı zorunda? veya varsa da nasıl öğrenebiliriz bu nedeni? etrafında selam verdiğin, muhabbet ettiğin, bağlar kurduğun, "eğlenebildiğin" insanlar olsa dahi hissettiğin yalnızlığın bir nedeni varsa da bu nedeni hâlâ bilemiyorum açıkçası. bir yandan da hayat bazen: "iyi ki yaşıyorum lan" dedirtiyor gerçekten. hiç kendi başınızlayken içinizde yavaş yavaş filizlenen o sıcak mutluluğu tatmadınız mı? ne canlı hissettiriyor ama değil mi? gel gör ki bazen de arkadaşlarınızın, etrafınızdakilerin arasındayken orayla hiçbir türlü bağdaşıklığınızın olmadığını hissediyorsunuz. evet, bu duygular hayatın bir dengesi olabilir fakat ara ara hissedilen bu mutluluğun, hissettiğim yalnızlığa kıyasla giderek seyrekleşmesinin bir nedeni varsa da çözemiyorum.