yazarların yalnız olma nedeni

hayatımın didiklenmesini sevmediğim için.
o an beraberiz çayımız kahvemiz elimizde sanane benim hayatımdan!
sanki karşımdaki fbi cia profil uzmanı da kendince birşeyler çıkaracak,bak sen!
ben kötü biriyim acımasızım bebekler çocuklar ve hayvandan başka birşey sevmem diyorum bana freud analizi kasacak neden böyle olduğumu bulacak,ee sonra?
sonra beni adam edecek ve karşıdan bana bakıp egosunu tatmin edecek bunu ben yaptım ben düzelttim diye.
bak allah’ın işine!
bir kaç şey anlatsam aklını yitirecek kişiler bana böyle yaklaşınca onlar farkında olmadan verdiğim cevaplar ile onlara kendi hayatlarını anlatıyorum,duruşu bakışı tırnak boyası bile bana kitap okuyorum herkesi.
iki çocukluk arkadaşım var onlar bile bana sormazken bazı insanların bunu yapması ya da yapmaya yeltenmesi beni aşırı sinirlendiriyor.
işte bu yüzden yalnızlığı seviyorum özellikle geceyi,insan yok balkonumda çiçeklere bakıyorum chopin çalıyor bak şimdi maria callas’a geçti liste,martıları dinliyorum denizin sesini.
tek başıma heykelimi yontuyorum yalnızlığın ustası olarak.

bunu ben istedim. belki de değilim öyle sanıyor olabilirim.

yalnız değilim ortam müsait değil.

bugün uzun zaman sonra barlara gittim. öğlen saat 3 herkes avcı modunda etrafı kesiyor. halbuki 2-3 saate tüm barlar kapanacak, sokakta endişe hakim herkes tıpış tıpış evine dönüyor yüzlerde renk renk maskeleriyle.

yani olaya devlet izin vermiyor serin sularda balıkçılığa geçit yok.

biriyle tanışıp olaya girmek için sabahtan içmeye başlamak gerekiyor öğlen saat 12-1 gibi algı eşiğini aşmak çok saçma. alışmak gerekli ufaktan ama henüz kimse hazır değil, barlar bile hazır değil.

haliyle flaş patlamış tavşan gibi hesabı ödeyip uzuyorsun eve. saat 6.5.

alışıcaz, ayar vericez allaan izniyle dur sen.

(bkz: #17980">#17980)cemal süreyya hiiiiç konuşmasın. aşık olarak evlendigi iki eşini de döven bir adam elbette yalniz kalır.
( durduk yere yine bir sinirlendim.)

herkes aptal, ben hariç değil. (bkz: üvercinka)

bazılarımız kesinlikle ben değil insanlarla doğru düzgün konuşamaz da ondan.

çünkü tahammülsüzüz.
herkes bir koşuşturmaca içinde. durup soluklanmaya, birbirlerini anlamaya vakit yaratmıyorlar veya yaratamıyorlar.

mutluluk bencil bir kavram.

çünkü yalnızlıkta huzur vardır.
ayrıca, yanında birileri var diye yalnız olmadığını zannetmekten iyidir yalnız olmak.

hiç kimseden o beklediğim yakınlığı göremediğim için...

corona var, az uzak dur *))

kimi zamam bir tercih iken çok da sorun teşkil etmeyen bu durum, istemsizce olduğunda sorun olarak görülmeye başlanır. sakin kafa ile düşünüldüğünde sorunun kaynağını bulmakta çözüm getirebilmekte mümkündür lakin uzun süre yalnız bırakılmak alışkanlık yapmaktadır.

ismet özelin şu satırları geldi aklıma.
"dilce susup
bedence konuşulan bir çağda
biliyorum kolay anlaşılmayacak."
işte neden yanlız olduğumuzun kısacık özeti.

özgüveni yüksek ve özsaygısı olan, yanlış bulduğumuz şeyleri dile getirmekten çekinmeyen ve hayır demekten korkmayan insanlar olduğumuz içindir.

henüz tanrı açısından mükafatlandırılmayı hak edecek kadar çile çekmediğimizden olsa gerek.

ben ezik olduğum içindir muhtemelen

dinlemiyoruz, anlamaya çalışmıyoruz, her şeyi basitleştirdik ve anlamlı şeylerin içini boşalttık. herkes herkese "seni seviyorum" diyor ama kim kimi gerçekten seviyor?

bunu sorgularken bile yalnızım..

yalnız olduğunuzu sanıyorsunuz.

kendi adıma, herkesi anlamaya çalışıp, herkesi olduğu gibi kabul ettiğim için olabilir. iyi davranınca sorunlu sanılıyor, maraz doğuyor kanımca. kimsenin kimseye minneti kalmamış, yalnızlık iyi insanların kaderi bu zamanda.