bayılmak

2 kez başıma gelmiş ve bir daha deneyimlemek istemediğim bir olay. sanki böyle kör olmuş gibi simsiyah görüyorsunuz herşeyi. karşınızdaki insan size gözünü aç diyor açık sanıyorsunuz ama bağıra bağıra sana gözünü aç diyor. bir de ne zaman kendinizden geçtiğini hatırlamıyorsunuz. en son uyanıktım ben ne zaman yere düştüm oluyorsunuz. hiç de öyle yeşilçam filmlerindeki gibi "ay bana bi şeyler oluyor " durumu da yok. ilk kez bayıldığımda yanımda arkadaşım vardı ve bir sandalyeden düşmek üzereyim arkamdan bir adam tutuyordu. ikinci kez bayıldığımda annem elimden tutuyordu ve bildiğiniz sokağın ortasında yerde oturuyordum. umarım bir daha yaşamam.