diyelim ki o bunu okumayacak

okuyacağını pek zannetmiyorum, sadece yazıp kurtulmak istiyorum şu an. seninle büyümek ve hayatı seninle öğrenmek benim için çok değerliydi. sana ne kadar kırgın ve kızgın olursam olayım hiçbir koşulda sana sırtımı dönememiştim, kimi zaman bunu ne kadar istesem de yapamamıştım. bazen yanında olmak bile yanında olamamak kadar yıpratıyordu, üzüyordu beni. seni kendinden bile daha iyi anlayabildiğimi sanarken bazen öyle zamanlar oluyordu ki hiçbir şey senin kadar yabancı gelmiyordu bana. bir insana aynı anda hem tapabilmenin hem de sürekli kızgın olmanın nasıl bir his olduğunu ilk senden öğrendim. aşkı, güveni delicesine hissediyordum ancak öfkeyi de güvensizliği de aynı derecede hissediyordum ve bu zamanla bizim için çok yıpratıcı olmaya başlamıştı. birbirimize tutunmanın, bir insanı sadece sevmenin ve istemenin her şeye yetebileceğine inandırmıştık kendimizi ama fark ettik ki aşk bile kurtaramıyormuş bazı şeyleri. bazen o kadar kırık oluşumun arasında hala seni ve kendimi iyileştirebileceğimi düşündüğüm ve kendimi yersiz umutlara kaptırdığım için acıyorum kendime. artık tanıdığım insan olmadığını söylediğinde bile seni ne kadar iyi tanıdığımı hissediyordum. benimkisi anlamak değil tamamen hissetmekti ve bu bence anlamaktan daha öte bir şeydi benim için.
ne yaşarsak yaşayalım birbirimizden vazgeçebileceğimize olan inancım neredeyse yoktu ancak sen benden zaten sevgiyi, ilgiyi, özeni dışarıda aramaya başladığında, her üzgünüm ve elimden tutmanı istiyorum dediğimde bana kayıtsız kalışında vazgeçmiştin. travmalarıma sebep olmana rağmen seni bunlardan sorumlu tutmamıştım. senden nefret ederim korkusuyla ilaçlarıma dahi başlamamıştım, hatta dün reçetemi tamamen yırttım ve attım. sana kızgınım ilişkimizin yasını bile tutmadan yerimi bir başkasıyla doldurmaya çalıştığın için. sana kızgınım beni tanıyamadığın için. sana kızgınım yüreğimde hissettiğim en ufak sızıyı dahi hissedemediğin için. sana kızgınım beni yıllarca yalanlarla yaşattığın için. sana kızgınım yanında kendim olabilecekken aslında beni tamamen kendime yabancı bıraktığın için. sana kızgınım başkasıyla mutlu olmayı benimle mutsuz olmaya değiştiğin için. sana kızgınım bağımıza, sahip olduklarımıza sahip çıkmadığın için. sana kızgınım sırf son kez iyi hissettirme umuduyla bana sarıldığın için. sana kızgınım en zor dönemimde yanımda olma sözünü tutmadığın için, başkasının yanında mutlu olmaya bu kadar çabuk çalıştığın için. sana kızgın olduğum kadar da minnettarım. minnet duyuyorum kendimi kaybetme raddesindeyken kendime gelmem için bana alan açtığın için. minnet duyuyorum olmadığım, dönüşmek istemediğim insandan sadece tek bir kayıpla kurtulmamı sağladığın için. minnet duyuyorum artık bağlılığa ve güvene yabancı olmamı sağladığın için. minnet duyuyorum kendime veremediğim değeri ve özeni fark etmemi sağladığın için. son kez minnet duyuyorum seninleyken beni canlı hissettirdiğin her an için.
iyisi ve kötüsüyle tüm bunlar ve dahası artık benim vazgeçme eşiğim. artık seninleyken dönüştüğüm insandan da, senden de vazgeçiyorum. belki geleceksin aklıma ara sıra ama senin bana dediğin gibi, seni sadece eski bir anı gibi seviyor olacağım.