afillibirbey yazar profili

yaşım 6 falanken, istanbul'da, dudullu-imes arasında bir yerde, modoko mobilyacılar sitesi karşısında, babamın bir mobilya atölyesi vardı. adaşım olan bir iç mimarla birlikte çalışıyorlardı o zaman. yani birlikte dediğim işte atölye iç mimarın atölyesi idi, babam işçiydi yani. sık sık giderdim kendisiyle çünkü murat abi*'nin cipsi ve pepsi adında analı yavrulu iki kurt köpeği vardı atölyede. çay ocağından kavurmalı tost falan yaptırırdı hem köpeklere hem bana * köpeklere tam ekmek tabii. kebap falan ısmarlamak isterdi de ben çay ocağının tostunu çok severdim yine de.

enteresan bi histi benim için çünkü evdeki babamla atölyedeki babam çok farklı iki insandı. atölyedeki babam evdekinden daha fazla konuşkandı. yani insanların geneline göre yine çok sessizdi tabii ama evdekine göre çok ciddi geveze diyebilirdim. bu gibi tespitleri yapmak için harika bir deneyim fırsatıydı. bazen korkutucu bile olabiliyordu.

''ben sana bu atölyede kalfalardan biri olmadan tek başına makineye girmeyeceksin demedim mi? canından mı olmak istiyon pezevenk!'' nidasıyla az önce canından endişe ettiği çırağına çekiç fırlattığını gördüğümde şok olmuştum mesela...

bi'de bir keresinde aynı atölyede ütü sıcak mı diye bakmak için sağ elimin avcunu ütüye yapıştırdıktan sonra sıcak olduğunu anlamıştım da*; demonte halde duran mutfak mobilyalarının üzerine yatıp, soğuk soğuk esiyor diye elimi atölyenin camından dışarı sarkıtırken uyuyakalmıştım. bi'de üstüne, hava güzel diye o yanık elle modoko'dan dudullu'ya yürütmüştü beni babam.

90’lar çocuğuyum. elbette tulum giyeceğim…
selamın aleyküm…
ay em hiyır.

''kendimizi bağ zannettik bir salkım üzüm olamamışken... hepimizi toplasalar; bir şişe şarap etmeyiz...''

tespih, çakmak, dolma kalem, şapka

''çünkü bazen 'ölmek' bile insan için umuttur.''

#3742444

“kokunu verirken vazomda güller;
yıkar mı sandın beni bu yalancı ayrılık…”

dizeleriyle tüm terkedilmişlerin gönül kapısını, bağdat’ın kapısını açan genç osman gibi açıp; yüreklerini sol köşesinden eze eze sıkıştırıp acıtan, 1993 tedirgin albümünde yer alan bir ahmet kaya şarkısıdır…

sözleri ise bu piyasaya “haktan”* , “iki gözüm”* gibi dillere pelesenk olmuş şarkıları kazandırmış, söz yazarı seda akay’a aittir.

çok delikanlı bir ayrılık şarkısıdır.
giden gitmiştir artık…
ardında görece bir enkaz bırakmıştır…
ama zaten artık gitmesi gerektiğini ve bunun vaktinin de artık geldiğini anlamış, kabullenmişsindir.
ölümden gayrı ayrılıkların ne kadar yalan olduğunun farkındasındır.
ama yine de dönüp baktığın tüm “dün” ler o’nunla doludur…
becerikli değilsindir bunu yazıya dökmeye,
bu acıyla kalemi eline alıp belki süslü bir iki dize yazıp, şiirle ölümsüzleştirmeye yeteneğin yoktur belki ama;
bu farkındalık ve kabulleniş öyle yakar ki canını,
o’nun ayrılık ateşiyle kavrulmuş dudaklarından çıkan ismi tek başına şiir oluveriyordur zaten…

öyle bir dik duruş aslında bu şarkı…

çok sigara içirtir…

'ki' lere niyaz ederiz...

net bir şekilde sistemi deniyorlar...
evet...
net bir şekilde seçimsizliğe tepki ne olacak diye sistemi deniyorlar...
toplumu deniyorlar, kurumları deniyorlar, askeri deniyorlar...
görünene bakılırsa, istediklerini elde etmeleri de o kadar zor olmayacak...

arabada yahut kulaklık takılı yürürken müslüm gürses şarkısına denk gelmek… istisnasız her seferinde yolumu şarkı bitene kadar uzatırım…

telefonda konuşmayı hiç sevmeyen biri olarak, çok sevdiğim, çok özlediğim biri aramışsa yahut ben aramışsam; yine yürürken yolu uzatırım…

ilk defa gittiğim bir yerde, varılacak yere en kısa değil en uzun yoldan giderim, ne fotoğraflar çıktığına inanamazsınız…

ha, bulunmak istemediğim ama orada bulunmak zorunda olduğum durumlarda da yolu istemsiz uzatıyorum… uzun zaman sonra en son annemin cenazesinde bununla yüzleşmiştim…morgdan gasilhaneye, gasilhaneden camiye, camiden mezarlığa gidilecek yolları daha yavaş gitmek için her şeyi ağırdan almamın dışında, yol boyunca imama ve şoföre yalvarmayı bile düşünmüştüm…

cod*mode on:

la havle velaaduket!

cod*mode off:

bu nasıl bi' erkek, benetton kataloğu gibi. tövbeestağfurullah...

asuman’ın kendisinden çok küçük olduğu değil; kendisi asuman’dan çok büyük olan ibrahim’dir…

ilginç bir adem oğludur. gözünle takip edemiyorsun, o kadar uzun boyu var. ama kulağınla dinleyebiliyorsun, accayip güzel sesi, accayip güzel şarkıları var…

yukarıda da paylaşmışlar, “tak etti tak tak patlıycam. branda açın, atlıycam!” gibi mükko bir sözü barındıran cin çık; modunuzu yükseltmek için tek başına yeterlidir…

21.yy.'ın ruhi su'sudur...
al sana ispat:

kaygı bozukluğudur.
ruhsal bir hastalıktır. klastrofobiden farklı değildir.
nasıl ki kapalı alanlarda kalmaktan korkan insanlar topluma karışmasın, görünür olmasınlar demeyi mantıksız buluyorsak, homofobinin de toplumda yeri yoktur, çıkmasınlar o zaman evlerinden yaklaşımını da mantıksız bulmalıyız.

ha, eşcinseller ölsün, gebersin demek homofobi değildir, düpedüz vicdansızlıktır.
o yüzden önce ne homofobidir ne değildir onu düşünüp kafanızda belirlerseniz; ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaksınızdır...

sonradan gelen edit: ya siz homofobi nedir bilmiyorsunuz, ya da eşcinsel karşıtı tutumda bulunan herkesi homofobik zannediyorsunuz...
kavramı mı tanımlıyoruz yoksa kavramın sizde uyandırdığı algıyı mı? homofobi bal gibi de kaygı bozukluğudur. ve ruhsal bir rahatsızlıktır. bir erkek olarak bir erkeğin tenime dokunması bende tiksinti ve endişe uyandırıyorsa; bunu kendi kendime dayatamayacağıma göre ?

sane ya patla, ya elimizde patla yeter artık.

“ya bütün şairler seni sevmiş; ya da ben her mısrada seni buluyorum…”

''seyize menbe hetbeke hetbek
vahlenbii vahsar dahsil amarolodi
yaa amar, yaa amar, yaaaa amar...''

olmayanları yazmadım valla yoksa 5’erden 5 daha eklerim.

insan olun biraz
aura
ivanmilinski

size üç yeter…

lan ayı‘yı unuttum.

size dört yeter. üç azmış…

insan ırkının gereken önemi kendisine gösteremediğini düşündüğüm, 'beledi' şarkılarının bile gerisinde kalmış şarkılarından birisini bırakıyorum şuraya, belki sözlük kıymetini bilir: