ayyazbike yazar profili

benim babamla sevgi dilim farklıdır
çoğu zaman saçlarımı sevmesinden ya da öpmesinden bile çok severim bakışlarını.
insanlar birbirini sevince çok fazla şeye ihtiyaç duymuyorlar ki gerçekten bir bakış yetiyor.

benim babamın gözleri kızıl kahvedir bana baktığında hafif kısılır sevgi dolar ve sonra o harelerde kocaman bir cihanın kapısı açılır tam o an.

bilmem ki babam bana hiç sevdiğini söyledi mi? sanmam söylemedi hatırlamıyorum o sevgisini çok anlatabilen birisi değil daha çok yaşatıyor.

elhamdülillah varlığına.

demem o ki herkesin karakteri farklıdır kimisi gösteremez ama sever. sevdiğini sanadabilir belki sevmeyi bile bilmiyordur. anlamak gerek bakmak gerek görmeyi istemek gerek.

göksel / sen orda yoksun

bulmak

bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti

yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma

çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından

bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde

bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş

soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerinde
kapılıp gidiyorum saçının sellerine

gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar

bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın
sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın

tabiat bembeyaz bir gelinlik giymiş gibi
yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi

sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım
sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım

bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden
işte yeni bir dünya peygamber sözlerinden

ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm

erdem beyazıt

bence arada girmemiz gereken bir mod rahatlamamız açısından. ben geçen matematik sorusunu çözemedim nasıl çözümem diye ağladım ama öyle böyle değil. ben biliyorum ağladığım o değil ki bir birikmişlik var attım.

ara ara bu modun yoklamasında sıkıntı yok ama bu devamlıysa depresyona merhaba desek iyi olur.

yüzdüğü denizden sıkılan, dalgaları bahane eder.

piraye'ye aşık veraya meftun adam.

burnumda tütüyorsun denir ya
özlenenlere
ah be sevdiceğim
sen benim kalbimde
alev alev yanıyorsun.

şimdi ben ' neden ya neden ' diyeceğim mal mal bakacaklar böylesine ne diyeyim diyebilirim ki?

genellikle bu zor zamanlar en yakınlarınızın bile yanınızda olamadığı zamanlardır. çünkü çoğu zaman neyden geçtiğinizi ne çektiğiniz görmez bilmezler. ilginç.

sürekli değil ama belli konularda suçlu hissettirildiğim bir gerçek. misal daha olgun daha anlayışlı olmam bekleniliyor çoğu zaman oysa elimden geleni yapmışım karşıdakine yeteri kadar taviz vermişimdir ama yetmiyor işte.

yetmediği yerde akışına bıraktığım da duygularımla hareket etmeye kalktığımda, susmak istemediğimde, yalnızlık ile terbiye edilmem zoruma gidiyor.

sustukça hasta gibi hissediyorum kimse fark etmiyor sessizsem sorun çıkarmıyorsam iyiyim sanıyorlar...ama değilim.

ben öyle hiç iyi değilim.

cibiliyetsizlik nokta

şefkatli sadakatli olgun anlayışlı mümkünse kendi ayakları üstünde duran işini görebilen yetenekli becerikli ( yetenek beceri derken lamba takmak priz değiştirmek gibi şeylerden bahsediyorum. ) çoğu konuda ortak paydada buluşabileceğim. zorluklardan kaçmayan çalışmaktan korkmayan. dürüst sabırlı birisi fena olmazdı hani.

ha birde birbirimizin gözüne gönlüne hitap edelim huzuru bulalım yeter.

aşk zaten şöyle mantıklı bir şekilde bakıldığında ruh sağlığı yerinde olan birinin yapmak isteyeceği bir şey olamaz bence. bana göre aşk bir hastalık ve tedavisi de henüz bulunamadı. o yüzden çoğu kişinin hala neden aşık olmak istediğini hala anlamış değilim. kaçmak en mantıklısı!