başaramadık abi - öne çıkan tanımları (1. sayfa)

atay’a özgü bol ironik ve kara mizah içeren bir başyapıt. ana karakter hikmet benol’un iç çatışmaları ve çoğul kişilikleri etrafında şekil alan roman, aynı zamanda hikmet’in “oyun” yazma çabalarıyla devam eder; ve atay gerçekle düşü burada birbirine geçirir. atay’ın daha çok kullandığı teknikse, bilinç akışı olup, zamanın kaygısından çok ötede bir dille yazılmıştır.
kitapta zaman, mekan ve olay örgüsünün bir ciddiyeti yoktur; ve oyun içinde oyun yazmak en öncelikli kurgudur.

(bkz: hayatım ciddiye alınmasını istediğim bir oyundu)


not: siyasetin tam ortası olan 70’li yıllarda bireyin iç dünyasını ele alarak türk edebiyatı adına bir çığır açmış yazardır; ve bu da zamanının çok ötesinde bir akla sahip olduğunun en net gerçeği. bugün bu adamı alaya alanlar, popülerliğinin yanılsamasına düşenler oldu. internette atay adına dolaşan onlarca boş ve saçma söz var: dikkate almayın, okuyun millet.

saygıyla oğuz ağabey...

konuya direkt dalıyorum. raskolnikov’un öldürdüğü tefeci kadın, bir insan değil bir pisliktir mesela ona göre. bunu toplum üzerinden anlatırsak, dışarıdaki iğrenç kişiliklerin birer sembolüdür o kadın. tefeci kadını tanımadan onu ilk gördüğü anda tiksinti duyan ana karakterdeki bu duygu, bizler için de çok önemli; çünkü içinde bulunduğu topluma karşı da bu şekildedir. temelindeki asıl önemli çelişkiyse, raskolnikov’un düşüncesiyle gidersek; suç işleyerek toplumu iyiye götürme istemi kalıyor geriye. başka çaresi yok çünkü bunun; oysa yasalar bizi korumak niyetiyle hareket edip, bizi kötülüklere de maruz bırakan en kurnaz yöntem.