benbirkekmiyim yazar profili

adam şimdi belki bu sayfaya da bakıyordur zorla adamı silivri'ye göndermeyin

geçenlerde son beşik kardeşim annemden istedi sonra annem yağ katmayı mı unutmuş dalgınlıktan ne evde yanık kokusu geldi. annelerin ister istemez aklı hep yoğundur çünkü bütün evi tek başlarına onlar yönetiyorlar. o zamanda son beşik kardeşime gülsün diye "kime abayı yaktın lan" dedim güldü. kendisi normalde çapkındır.

6 ocakta 29 yaşında oldum ama "30 oldum" diyorum. 30 olup olmamayı geçtim hem olgunlaştım hemde olgunlaşamamış veya kişilik oturamamış insanlara benden küçükmüş gibi laf anlatmaktan ruhum çürüdü, kendimi yaşlanmış gibi hissediyorum.

şarjı bitmesin diye değil çoğu özelliği zaten bir işime yaramıyor.

doğup büyüdüğüm mahalle de çocukluktan beri saçımı kestirdiğim bir yer var. abiye diyorum "3 numara kes, subay tıraşı kes" gerisi onda. bir mükemmel kesiyor dükkandan evrim geçirmiş gibi çıkıyorum. numarası bende olsaydı burada paylaşırdım. piyasa da fiyat nasılsa o kadar alıyor ne fazla ne eksik zaten elektrik, su, kira vs.de ortada. ama adres verebilirim bir gün yolunuz düşerse "aykut'un selâmı var" dersiniz. haklı olarak "hangi aykut?" derse çocukken o mahalle de oturduğumu ve arada saçımı kestirdiğimi söylersiniz. yine hatırlamazsa gözlüklü olduğumu ve yanağımda ben olduğunu söylersiniz. yine mi hatırlamadı? boş verin milleti derdi sıkıntısı var günde kaç milyon insan görüyorlar. ha milyon olmasa da en az 20, 30'u bulur çünkü mahalle arasında standart insanlar. ha yeni taşınanlar da gider al 20'de ben koydum üstüne. neyse adamların adresini yazayım amaç esnaf kazansın bir de soyadları benle aynı ama akraba değiliz. adres kısaca şu: küçükçekmece'nin sefaköy semtine gelin orada fevzi çakmak mahallesini sorun mahalleye gelince muhtarlığın orada yine mahallenin ismini taşıyan ilkokulu bulun işte onun istikametinde "çelik kuaför". adamlarla akraba değilim ha. birde onların haricinde milyonda bir iyi saç kesene denk geliyorum. istanbulda oturuyorsanız ve iyi saç kesimi istiyorsanız birde mahalle kültürünün şahını görmek istiyorsanız ilk başta burayı tavsiye ederim.

bir de ben yaklaşık 11, 12 senedir güpınarda oturuyorum. beylikdüzünde kaya ramada plazaydı herhalde yanlış hatırlamıyorsam tam beylikdüzünden çıkarken yol üstünde metrobüsun biraz gerisinde. ısmini unuttum şimdi içinde bir berber var oda mükemmel kesiyor. 30 yaşınsaysan en az 23 yaşında çıkarsın. ama büyükçekmece adliyesinin yanında ki berberi önermem adam neredeyse kel yapmaya niyetli. mesela benim oturduğum gürpınarda da rastgele bir berbere girsen pişman etmez. iyi muhabbetin belini kırarsın. zaten hepsi standart ücret alıyor. kazıklayana denk gelmedim çok şükür büyükçekmece'de ki hariç. hadi kalın sağlıcakla.

ben şöyle bir şey yapıyorum belki de bu yaptığım beni gafletten koruyor. şimdi ise gittiğim zaman çalıştığım yerinde olduğu caddeüstunde bir pastane var. bu pastanede sma hastası bir bala cana yardım amaçlı sadaka kumbarası var. ben bu bala cana destek amaçlı minibüsten arta kalan parayı o kumbaraya atıyorum. o günlük para kalmadıysa ertesi gün atıyorum. mesela yarın işe gidince para üstü kalmayacak çünkü birkaç gün önce kalan parayı minibüs parası olacak kadar tamamladım artık ondan sonra ki güne kalır. zaten mahallede ki fırında ki sadaka kutusuna da atıyorum. bir de ben bu zamana kadar doğru düzgün ne oturaklı sevgili bulabildim ne de evlenemedim. acaba bilmeden kendimi felaketlerden mi koruyorum? aslında güzel kızlarda görüyorum maşallah eli, yüzü düzgün, oturaklı ama kurban olduğum allah iyi bilir hakikaten aramızda en ufak etkilenme olmuyor. kardeşim mesela birini bulacaktı oda beni görmeden vazgeçti. yada kurban olduğum allah bana kıyamıyor mu orasını bilemem. ama çok sempatik insanlara denk geliyorum şu son zamanlardır biri de bana yâr olmadı. aslında biri bana yâr olsa şu başlığın hakkını verebilecek oturaklı bir şey yazardım. ama hakikaten bu kadar uzun yazdım dehşet rahatladım. biraz daha yazsam mı acaba :d

fobi ne lan? ha bu anlama geliyormuş " kişinin, belirli nesneler ya da durumlar karşısında duyduğu, kapıldığı baskılı, kaygılı, olağan olmayan, hastalık derecesinde güçlü korku."

ama bende öyle hastalık denilecek kadar bir fobi yok. fobi demeye bile bin şahit lâzım. ben yüksekten korkuyorum ama onunda sebebini bilmiyorum. çünkü çocukken bir yerden düştüğümü hatırlamıyorum. fobiler genetik bulaşır mı bilmem ama akrabalardan da duymadım öyle bir şey.

ben yapmadım da lise 3ün ortalarında gürpınar'a taşınmıştık. otobüsteyken biri bana yalvarır gibi iki de bir mesaj gönderiyordu. baktım olacak gibi değil. sordum kimdir necidir diye çocuk sevgilisinden ayrılmış numarayı mı yanlış yazmış ne bana mesaj gönderiyordu sürekli.

sevgiliyi bulduk bir de aldatması kaldı.

narkozdan uyanmak değil de hakikaten beylikdüzüne gidince niyeyse bana narkoz verilmiş gibi ruhsal bir uyuşma geliyor. o trafiği sıkıyor beni. ben gürpınar'da oturuyorum ve kurban olduğum allah'a şükürler olsun ki oturduğum mahalle büyükçekmece'ye bağlı ve hem sakin hemde büyükçekmece'de edepli, oturaklı insanlar var. şimdi konuyu şöyle bağlamak istiyorum. ben beylikdüzünden dönene kadar beynim uyuşuk, abuk subuk şeyler düşünüyorum vs. ama gürpınar'a geldiğimde var ya sokağın başında ellerimi açıp haykıra haykıra allah'a şükretmek istiyorum. ne kadar mükemmel ve sakin bir semt. var ya bedava ruhsal check-up yapıyorum kendime her gün. sanki her gün güzel rüyadayım. allah ebeveynimden razı olsun, allah ömürlerini uzun etsin, tuttuklarını altın etsin. âmin. çok mükemmel bir semt. narkoz etkisinde kalmadım ama kesinkes böyle bir rahatlama yaşardım.

gençliğime doyamadan ölmek istemiyorum.

bende severim. oturur şiir yazarım. sanki bir psikoloğun karşısına geçmiş bütün derdimi anlatmış gibi.

bende alerjik astım var o yüzden sigara içmiyorum ama astım hastası olduğunu söyleyip sanki iyi bir şey yapiyormuş gibi sigara içtiğini keyifli keyifli, ders vere vere anlatan gerizekalı tanıdıklarım da var malesef.

ebeveyninin ne suçu var öyleysen...

ben 28 yaşından sonra ilk defa âşık oldum oda ilişkim zar zor 2 ay sürdü. sonra aradan 1 seneye yakın zaman geçti ve akrabamın kızına sevdalandım oda olmadı. geçen gün aynı yerde çalıştığım arkadaşa sadece "konuştuğun biri var mı?" diye sordum hanımefendi bir kıza benziyor diye. sonra sevgilisi olduğunu söyledi. "ıyi tamam" dedim çekildim kenara. buraya kadar normal. ınsanların tercihlerine de bir şey diyemem. ama sonrası şöyleymiş: yine benle aynı yerde çalışan 20li yaşlarda çocukla sevgiliymiş. bir de kız 30lu yaşlarda. beraber takılınca ben çocuğu kuzeni falan zannediyordum. bende de vazgeçmişlikle "nasip kısmet" düşüncesi arasında bir duygu var artık nasibimde kim varsa o olsun. ha kız kardeşim arkadaşını ayarlamaya çalışıyor oda bana "abi" diyor. finalde bakalım nasibim kim görüp öğreneceğiz. ben şuan millete boş boş bakıyorum. gıdım etkilendiğim yok kimseden. hevesim kalmadı belki de. ama olurda bir vesileyle hayırlısıyla bir sevgilim olursa ne olursa olsun hem o hemde ben onu aklı selim kafayla anlayayım, birbirimizi tamamlayalım. sevgili olmayı herkes becerir önemli olan samimi ve daim olmak.

yere bakanlar durağı

soğuksun bana,
ayrı düşen havalarda,
boş esen hayallerde.
aslında çok yabancısın,
dünyalığın güzel olanı...

kim olduğun belli,
bazen keyfine göre bedenini satan,
ki ahlâk arka cebinde,
bir sigaralık ömrün var hâlbuki,
dünyalığın sefil olanı...

ruhum sıkılıyor acısından,
kalbim sıkışıyor yarasından.
kaçıp göçeceğim var amansız,
kimsenin varmadığı diyarlara,
efsuna girizgâh olan hayallerde...

yabancısı kaldığım dünyanın,
bana fransız kalan gayesi,
şehirlerde boğuyor beni.
bir umudun olmasına sabır kalmamış,
ölüm kokar her yanım...

şimdi ölecek sessizlik,
yavan olacak sözler.
yalancı kalır düşler,
kurulan yabancı niyetler,
çırılçıplak kaldı bana...

sıkışmak var birde "sıkışmak",
şimdi uyusam düşünceler mi rahat koyar?
şimdi aransam şehirlerce,
akıl susmazsa,
nerenin sözüne?

parçalanıyorum sonra,
darmadağın evrende.
insanlar içinde,
kişiler kişiliğinde,
lâzım olmadığım zamanda...

bana bir yol göstermeli,
neresi olursa.
içinde kaybolacağım,
usulca,
ve bir daha kimse beni aramayacak...

sen bedeni satılık kadın,
kaç kuruşluk dünyada,
yaşamının kara imzası.
çiz altını çizgiyle,
hayatı bulacaksın çantanda...

bunama var güneşte,
ve salâ okuyacak bulutlar.
evet darmadağın oralar,
kimisi keyfe keder,
kahpe kader fizik...

saat 9 itibariyle bir senaryo yazılır,
ınsanların kaderine.
bir ev vardır ki,
pencereleri ışıktan,
ve o içeride katliam vardır...

her şey karışık kurban olduğum,
ve ben artık yorgun.
insanlar vurgun,
dünyanın arkasında, aşağılarında,
bir merdümgiriz karalaması...

aslında insan ne istiyor?
bir telâş içinde mi,
sıkıntı büyük ama.
yüde seksen dört,
belki de kalan vadenin yarısı...

anladığım dilden yaşamalı belki bu yolları,
belki kaçınmalı.
yoğun kulak çınlaması,
arayışgah fikirler,
yaman yaman yangınlar...

çok şey var işte,
ucundan kaçılacak.
bir yol bulunsa,
gayba sığacak,
ne yaşadığımı bilmeden...

aykut barış çelik

emlakçı başlığı altında babamın reklâmını yapmak istiyorum. yaklaşık 25 senedir emlak işiyle uğraşan babam trakya, bursa ve balıkesir de her bütçeye uygun arsa ve tarla satılıyor. kendisine aşağıda ki numaradan ulaşabilirsiniz:

selami çelik
0532 542 75 68

düşününce grisi

belki şuradan bir köprü geçer,
belki boğaza yakın evim.
üstümden insanlar geçer,
gamlara keder...

ayağımın altında deniz,
efkârım bir çayımda.
sahi bugün günlerden cuma ya!
ıçimde hep beklenen...

şimdi o gidenlerin kaçındayım?
kimlerin anısında...
ağır benim düşüncelerim,
kaybım bu benim...

aykut barış çelik

idolüm

onu bilmem de "karslılar girmesin direkt cehenneme " diye anons duysam şaşırmam