bendag yazar profili

ağlayabilerek yaşamak, her duyguyu kabullenmek makbuldür.

hayatımda biri varsa, ihanete uğradığımı hissettiğimde oluyor bu bana. normalde tartışmalarda uzun cümlelerle kendini açıklayabilen biriyim. empati düzeyim de yüksek. ama ilişkide bir kıskançlık krizine filan düşersem, bir güvensizlik ortaya çıkarsa, beni başka biri yapıyor o kriz. bir çocukluk travmasını filan kanatıyor heralde. bambaşka bir perdeden çok hiddetli, bütün vücudum titreyerek tartışıyorum. biraz şefkatli ve güvenli bir ortamı olmalı ilişkinin. sizi yabanda, vahşi hayatın içine terk ediyormuş gibi gelen insanlardan ayrılmayı bilmelisiniz.

her tartışmada eli ayağı titreyen, küçük tartışmalarda bile duygusal olarak zorlanan kişiler, kavgalı bir evde geçen bir çocukluktan kaynaklanıyor olabilir. hayatınız olumsuz etkileniyorsa bir terapiste başvurmayı düşünebilirsiniz.

adam phillips, dehşetler ve uzmanlar
birkaç murathan mungan kitabı
nadirden ikinci el aldım, çok pahalılar. kargo bekliyorum.

"birisi olmasa ben ne olurum"

sıkı bi sarılma.

sağlık.

yatılı hüzün süper lafmış

aşk ulan

sanat yas tutmaktır biraz. mutluluk birkaç satıra uğrayıp geçer. hayatta da öyle.

görülmeye çalışır. yazdıklarıyla, sosyal medyadaki varlığıyla, sosyal alanlarda... kendini fark edilir ve sevimli kılmaya çalışır. mevsiminin gelmesini bekler.

gülmek de bir örtü işte.

duygularımızın kendi sebepleri vardır. o dönem bizi oradan tamamlayabilen başka kimse yoktur. onun eksikliğini o doldurabilir.

ne yapsındır. evin sakilliğinden kaçıyordur.

kafernahum, okul tıraşı, oslo üçlemesi

lütfen.

inanması güç

iyi arkadaşlar