benkeyfimvekahyası yazar profili

kendisine ve çevresine zarar verdiğinin farkında olmayan insanların gerçekleştirdiği eylem. üzerine çalışılarak düzeltilebilir. kimse sizin başka bir şeye olan sinirinizin yansımasını çekmek zorunda değil.

sevgi tek başına yeterli değildir ve malesef bazı şeyleri düzeltmeye veya değiştirmeye gücü yoktur. örneğin; kaybedilen saygı, kaybedilen güven, fiziksel ve psikolojik şiddet, karakter.
denendi, onaylandı. kendinize yazık etmeyin.
bir dost…

gün içinde çözemediğim herhangi bir konunun çözüm yolunun beynimde dönüp durması.
keşke bu kadar “overthinker” bir karakter olmasaydım. kafasını yastığa koyduğunda şıp diye uyuyabilenlere imreniyorum, kendilerine selam olsun.

-kimseye güvenememek
-hata kabul etmemek
-fazla detaycı ve mantıklı olmak

kişiler geçici, duygular kalıcıdır. bugün x kişisini sever x kişisi için acı çekersin, yarın y kişisi için. bunu anladığın zaman daha kolay atlatılıyor. insan doğası gereği midir artık bilinmez sevmeyi ve sevilmeyi ister. ama biz zannederiz ki o sevgiyi bize illa x kişisi verecek. oysa öyle değildir.

kişiler değişir, duygular değişmez. ve sizi üzen kimse için de acı çekmeye değmez. yine de çekin, insan olduğunuzu gösterir. zamanla da geçer. ha bugün ha yarın.

-sürekli haklı çıkmaya çalışanlar,
-sürekli karşı tarafı suçlayanlar (özellikle manipülasyon yöntemleri kullananlar),
-olur olmaz yerde sesini yükseltip bağıranlar,
-öfke ve kriz anlarını yönetemeyen ayarsızlar,
-kendini acındıranlar, vicdan yaptıranlar,
-kısa süre içerisinde sizi hayatının merkezine koymuş gibi davrananlar,
-en küçük olayı tartışmayı büyütüp uzatanlar veya tam tersini yapıp çatışmadan kaçıp gidenler,
-yalan konuşanlar, gerçeği saklayanlar,
-kıskanç, hasetler,

bu liste uzar gider. ama ben en çok yukarıda yazdıklarımdan uzak duruyorum. ne olursa olsun bunları bir kere gördüğümde ikinci bi şansı verip tekrarlandığında hayatımdan çıkarıyorum. çıkarmazsanız üzülen siz olursunuz.

keşke herkes gibi kafayı dağıtmak için yöntemlerim olsa, ben sadece uyuduğumda dağılıyor. uyanık olduğumda hangi aktivite olursa olsun o kafa malesef olaya takıldığı için kafamı dağıtamıyorum, yani tek çözümüm "uyumak". uyanınca her şey yoluna girmiş oluyor mu? bir nebze.

-saygı.

karşınızdakine saygınız yoksa veya biterse geriye kalan hiçbir duygunun anlamı yoktur.

son 2 yıldır sürekli maruz kaldığım duygu. bu duyguyu her yaşadığında ilk kez yaşıyormuşçasına bir hisle canın yanıyor, sonra bir öncekine göre daha hızlı atlatıyorsun, bağışıklık kazandığını sansan da aslında bir sonrakinde yine aynı şekilde dumur oluyorsun.
hayal kırıklığı yaşayıp durduğum konu ise, hayatıma birini almaya çalıştığım durumda gerçekleşiyor. uzun zaman önce çok yara aldığım bir ilişki akabinde, onun bana yaşattıklarını başkalarından çıkarmamak için kendimi yeniden hazır hissettiğimde, gelen kişilere şans verdim. hepsinde aynı sonuç hepsinde aynı hüsran.
önce her şey çok güzel önce çok ilgililer, değerli hissettirip seni mutlu ediyorlar. sonra ise ya sebepsiz yere ortadan yok oluyorlar ya da sen istemediğin durumda yapışıp rahatsız edip rahat bırakmıyorlar. umudum tükendi, ya ben yanlış kişileri seçiyorum ya da şans vermeyi bırakıp kendi kabuğuma çekilip tek başıma olmayı kabullenmeliyim. insanın hayatında illa biri olacak diye bir şey tabiki yok. çoğunlukla da yalnızım ama yine de arayışta olmasam bile bir insanı tanıma fırsatı bulduğumda değerlendirmek istemiştim. hepsi farklı bir tecrübe ve hayal kırıklığı oldu. belki de bende bir sorun var.

1+1 evi olup evin salonunda tek koltuğu bulunan bir bireyin gerçekleştiremeyeceği eylem.

böyle bir lüksüm bile yok vay be.

“senin yanında kendimi gerizekalı gibi hissediyorum, bu zekayla baş edemem.”

evet en ilginci buydu galiba. hem kendisi geldi, hem de kendisi yapamadı gitti. daha neler var neler.

“all great literature is one of two stories; a man goes on a journey or a stranger comes to town.”

“tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.”

zaman ilaç değildir, insan unutkandır.
ne kadar unutkan olduğunuza bağlı olarak geçer veya geçmez, en azından ilk başlardaki gibi hissettirmeyeceği ve yerini hissiz bir duyguya bırakacağı kesindir.

rabbim ve kendim.

herkesin sorununu, problemini dinleyebilecek ve öneri sunabilecek yetkinlikte olup şahsi problemlerimi -malesef- kimseye açamayıp sadece kendime sığınabiliyorum. çok yorucu ama diğer türlü de çok zarar gördüm. bazen anneme açılabiliyorum (o da yeni yeni ve çok nadir). en azından buna alışmak biraz da olsa iyi gelir.

fazla detaycı olmam.
fazla mantıklı olmam.

daha önceden çok sevdiğim bu iki özelliği etrafımdaki yüzeysel ve mantıksız insanlar yüzünden sevmemeye başladım, baktım ki sanki hiçbir şeyde mantık aramadan böyle detayına inmeden yüzeysel bir hayat yaşayarak daha mutlular.

ama gel gör ki sevmesem de bu iki özellikten vazgeçemem, çünkü herhangi bir şeye inanmadan önce araştırmış ve mantığıma oturtmuş olmam lazım.

mazi olduktan sonra istediği kadar dönsün, bıraktığı yerde bulamamalı. zaten değer bilseydi, mazi olmazdı.
asla ve asla hayatınızdan çıkarmaya uygun gördüğünüz kişiye bir şans daha vermeyin. kartları açık oynadığınız halde kıymetinizi bilemeyenden sonradan da hayır gelmez.

-tanışma aşamasındaki yüksek doz ilgi aldatmacadan ibaret, hızlı sönüyor.
-yine tanışma aşamasındaki vaatlere inanma, seni elde etmek için. yarısı çöp.
-hızlı başlayan/ilerleyen hızlı biter.
-uyuşmayan şeyler varsa zorlama, değişmiyor.
-ilk tartıştığın konu genelde ilişkiyi bitiren konudur.
-aşıkken gördüğün halde halının altına süpürdüklerin mantık ön plana çıkınca halıda dağ gibi birikenler gün yüzüne çıkıyor.
-kriterlerini düşürme, karşındakinin kompleksi er ya da geç ortaya çıkıyor.
-"akışına bırakalım" sözüne inanma. ciddiye alınmadığını gösterir.
-seni kanıtsız bir şeyle defalarca suçluyorsa, o suçu kendisi işliyordur.
-kıskançlığın fazlası iyi değil, karşılıklı yıpratır.
-sevginin dışında en önemli şeyler; uyum, saygı, sadakat, güven.

(bkz: halil cibran)

(bkz: hakan günday, piç)

(bkz: anthony burgess, otomatik portakal)