bulunduramadım yazar profili

bazen disosyetif halisünasyon olarak adım attığım her yerde boşluğa düşüyorum. adım attığım yer çöküyor boşluğa. düştüğümü hissediyorum ama bir yere düştüğüm de yok. öyle yürü yürüyebilirsen. yürüyorum, yapacak bir şey yok. sürekli düşüyorum ama düşmüyorum.

bazen de etrafımdaki her şey patlıyor gibi oluyor, yani patlama gibi de değil de böyle etrafa saçılıyor, dağılıyor ve tekrar birleşiyor, bu tekrar tekrar oluyor.

hayatım ciddi anlamda çok saçma. mantıki hiçbir dayanak yok. bütün bunları mantığa bağlama çabası gütmemek beni kurtarıyor. yoksa normal bir insan kafayı yer, çekemez bunları ve hatta daha bile fazlasını. neyse ki normal değilim.

anglo-sakson püriten tek eşlilik masalları ile heba oldu dünya. bir yandan herkes herkese kaysın ama öte yandan da g.tümüz açıkta kalmasın. hem ayranım dökülmesin, hem... ne şiş ne kebap. ne o, ne bu. öyle ortalarda, arada derede yüze yüze helak oldu herkes. ne tek eşli, ne çok eşli, sonunda hiçbir şey. seçim yapma, herhangi bir şey olma yetisi elinden alınmış zombiler. dolayısıyla nihilist bile değil nihil'in kendisi. tam mallar.

seküler milliyetçilerin kafası çorba. acaba anayasal tanıma göre vatandaşlık bağı ile bağlı olan kürt'ten mi, yani türk'ten mi yana olsak, yoksa anayasal tanıma göre türk olmayan, yani azerbaycan türk'ünden mi yana olsak? vatandaşlık bağımı, kan bağı mı, anayasa mı, genetik mi? hangisi? yani bir karar verin de, biz de ona göre şeee edek. bu kürtler mi türk, türk değiller mi, neler? kim kim belli değil.

bir trip atma yöntemi olarak beğeni esirgemek. harbiden çok işlevsel. herkesin kendisine sevimli görünmek için çabalaması gereken dünyanın boşluklar içinde yüzmesi. tavşan dağ hikayesi. gerçek hayatta yok, biraz da sanalda arayalım esprisi.

önceden bir tane narsist vardı ismi kral olan. iyi kötü idare ediyorduk, sensin, sensin falan diye. şimdi her köşe başı kral, kraliçe doldu. herkese kendimizi beğendirmek zorunda kaldık. yok göz zevki, yok ahlak, yok damak tadı, bilmem ne. medeni dünya insanı tam bir ahmak. kral olmadan kral hepsi, işin kötü yanı soytarı da yok bu kadar krala yetecek. o yüzden soytarılığa da kendileri soyundu, ama kral soytarı hepsi. öyle tırışkadan değil yani.

zombilik böyle bir şey değil diye duydum ama yine de siz bilirsiniz.

erkek kafasını açtım;
döllerimi yayıp, bir sürü veleti ortalığa salmanın bir yolunu bulmalıyım. o halde olası bütün alıcılarla iletişmem lazım. şimdi bu iyi bir alıcı gibi durmuyor. ama yine de kenarda dursun, ne olur olmaz, başka alıcı bulamayız falan. ne yapsak ki? arada bir aşk masalı anlatırız. yutar mı? yani o arada başka bir çakal yerimi almadıysa, yutabilir ya da yutuyormuş gibi de yapıyor olabilir. of. ne yapsak ki? sonra da manipüle ettin, bilmem ne, diye cırlar bana. ama şimdi direkt olaya da girsek, bu sefer de sapık diyecek. neyse. biraz oyalayayım bari. o arada olası dişilere bakarız, olmadı buna masal anlatmayı bırakıp, diğerine anlatmaya başlarız.

erkek kafasını kapat; bu ne saçma sapan salak salak işler lan? çocuk çocuk şeyler. yalandan ayılıp, bayılmalar. bir sürü gereksiz vaatler. olmayacak işler. gelecek neslin veletleri için kendini heba etmeler. kim uğraşacak böyle salak salak şeylerle? votka iç, votka. bırak bu boş işleri.

çapsızlığımızı çaplı olmaya dönüştürmeye yönelik tavsiye içeren konuşmalar varsa ben de geleyim. böyle çapsız yaşamak çok zor. zorlanıyorum. çok örseliyorlar, dışlıyorlar, ezikliyorlar apla. bilmiyorum. ne yapacam. mağdurum.

#3733444 çapımı nasıl hesapladın ya? pikare falan öyle mi oluyordu? eh. ne yapalım yani? pergellere geldik, iyi mi? geometri üstümüzden geçti silindir gibi. çapsız çıktık ey milletim. kim aldı la benim çapımı? geri versin, boş yere dayak yiyoz burada. önemli olan çapı mı, yoksa işlevi mi? yok la, bu o değildi. hangisiydi? çap başıma, çap başıma, püskülü ben olayım.

milletle dalga geçiyorlar, kaldı ki millette tam dalga geçilecek bir millet. ne versen afiyetle yutuyor. unutturmak istediğini unuttur, hatırlatmak istediğini hatırlat.

harbiden yakılarak öldürülen iki tane mehmetçik vardı mesela? ne oldu onlara? hastanelerde sistematik bebek boğazlayan doktorlara ne oldu? neyin hesabı soruldu mesela? eh. öyle olunca da adamlar adam yerine koymuyor haklı olarak. belki de şu köprü hikayesi vardı ya, oradaki köprüye vergi görevlisi diken padişah gibi, acaba ne yapsam tepki verirler denemesi yapıyorlardır. neden olmasın?

neyse. sonuçta bu konuda da istedikleri gibi at koşturacaklar. apo'yu falan boş ver de ortalık çeteden geçilmiyor mesela. ön kapıdan giren arka kapıdan çıkıyor falan. ama sekülerler neden isyan ediyor ki? ne güzel avrupai yasalarımız, kanunlarımız var, burası da isveç zaten. ne olacak? her kanun, her yasa her yerde işe yarar ne de olsa. medeni hukuk falan filan. demokrasi şahane, sen de gelsene. şimdi bir mühürle her şeyi düzelteceğiz.

hem bana ne? ben apolitiğim. bir de şey var; bütün dünyadaki ülkeler süper, özellikle avrupa ve amerika, türkiye tu kaka. al birini, vur ötekine. dünyaya kazık çakmaya gelmiş olan düşünsün, bana ne? ben misafirim, umduğumu değil, bulduğumu alıp gideceğim. bulduğum ha b.k, ha çiçek.

#3733390 her entry'm için başlık açmaya ant içmiş bir acayip yazar. bir de ss alıp, nickimi sansürlüyor, eskiden suçluların fotolarda gözlerine çekilen siyah şerit misali. olayı ne? anlamadım.

iyi kalpliymiş, öyle diyor, kesin öyledir.

birinin beğenileri hakkında nihai kriter olmayı dayatmaya çalışan adam birinin beğenilerinin nihai kriter olamayacağını iddia edince komik oluyor. kimsenin beğenisi herhangi bir şey üzerinde nihai kriter olamaz zaten. öznellik ve nesnellik, benlik ile evrensellik arasında sonsuz fark vardır. bu bir zenciyi beğenip, beğenmemek olabileceği gibi bir elmayı beğenip, beğenmemek üzerine de olabilir. hoşlanma ya da hoşlanmama içten gelen sebepsiz şeylerdir. aslanlar sırtlan eti yiyebilecekleri halde hoşlanmadıkları için tercih etmiyorlar. şimdi git aslanları sırtlan eti yemediği, ayrımcılık yaptığı için suçla hadi.

telatabi dünyası ütopyası yanında ırkçılık bir gerçekliktir, istesen de istemesen de. ırkçılığı savunup, savunmam önemsiz bir mesele. olay o değil. olay insanların kültürel, coğrafi, dil, din, düşünsel, genetik, iklimsel ve daha bir sürü sebepten dolayı çeşit çeşit olmalarıdır. ve bu çeşitlilik içinde birini veya diğerini seçme özgürlüğü herkese doğal olarak bahşedilmiştir. ben mesela sema yerine ayşe'yi tercih ediyorum diye bütün semalar toplanıp, anti-semacılıkla suçlasınlar beni. var mı böyle bir şey? çocuk çocuk işler. he. tamam. sarılalım sıkı sıkı. aslanlar, ceylanlar, kaplanlar, insanlar, yaşasın bütün dünya canlılarının kardeşliği.

ben mesela belgesel izledim, aslanlar nasıl sömürüyordu öyle antilop'un etlerini lüp, lüp. a.k ben onların, çok ayıp ediyorlar. doğanın işleyişine ters bir sapkınlık bu.

#3732951 aşiretler bağımsız ve kendine özgü yapılar oldukları için bölgeden bölgeye, aşiretten aşirete kendine özgü iç yapıları var. urfa'daki aşiret ile kars ya da van'daki aşiret yapılanmaları birbirinden farklı olmakla beraber urfa'daki aşiret ile yine aynı bölgedeki urfa'daki aşiret arasında da birçok fark bulunmakta. yani iddia ettiğinin aksine aşiret büyüklerinin bir araya gelip kararlar aldığı ve bütün aşiret üyelerine iletildiği, aşiret üyelerinin uymak zorunda olduğu yapılar da var.

ayrıca bazı aşiretler yerel olarak devletle iş birliği içinde olduğu için kaleşnikoflarla gezebiliyorlar, bu kaleşnikofların hepsi de ruhsatlı üstelik. bunlarla ilgili bildiğim örnekler olmasına rağmen konu açısından önem teşkil etmediği için vermeyi gereksiz buluyorum.

kısaca bölgeden bölgeye aşiretten aşirete değişiklik gösteriyor işler. bunların elinde bulundurduğu insan kaynağı da devlet ya da örgütle pazarlık etmek için kendilerine bir sürü imkan sağlıyor. karmaşık ilişkiler yumağına sebep olabiliyor bu durumlar.

iddia edildiğinin aksine aşiretler sadece illegal değil legal alanlarda da yoğun faaliyetler içerisinde. kazançlarının hepsi illegaliteye dayalı faaliyetler sebebiyle olmadığı gibi illegal faaliyetlerle hiç alakası olmayan aşiretler de var. bütün aşiretleri aynı şekilde değerlendirmek yanlış.

evlilik erkek için hiçbir zaman avantajlı bir kurum olmadı zaten, aksine dezavantajlarla dolu, erkeğin sırtına bir sürü yük yükleyen bir kurumdu. kadın için ise çeşitli avantajlar sunuyordu. bu sebeple eskiden bu avantajlar dolayısıyla kadının ittirmesi ile işliyordu. yuvayı dişi kuş yapar lafı boşuna değil. evi çekip, çeviren, düzene koyan kadındı.

medeniyetin geldiği aşamada kadınlar için avantajı kalmadı bu kurumun. dolayısıyla da kadınlar artık bu avantajı kalmayan kurum için haklı olarak çabalamak istemiyorlar. bir evlilik ancak kadının çabası ile ayakta kalabilir, kadına rağmen değil. bugün de kadına rağmen ayakta kalamayan bu kurumu hala ahmakça sürdürme çabası içerisinde insanlar var etrafta. kadın diyor ki; bu adam ilişki için hiç çabalamıyor. eh. zaten avantajımıza olmadığı için eskiden de çabalamıyorduk, şimdi senin de avantajına olmadığı için kendi çabanın cılızlığı erkekten çaba beklemek zorunda bırakıyor ama olmayacak işler bunlar.

çağ ve çağın koşullarının değişimi karşısında ahmak insan beyni çok geride kalıyor. o sebeple de uyum sağlayamıyor, acizce eski koşulları muhafaza etmeye ve oradaki fikirlere bağlı kalmak istiyor ama çoktan geçti. bu da onlardan biri işte. geçeli çok oldu ama güncelleme henüz gelmedi. her zaman geç kalmışlık hissiniz de bundan. güncellemeler geç geliyor size. iş işten geçmiş oluyor.

devletin kendisine sağladığı görece güvence ile erkeğe ihtiyacı kalmadığı sanrısındaki kezbansal problemler. erkek aşağılamak moda oldu ama onun sağladığı imkanlarla hayatta kalırken, kendi ayakları üzerinde durma edebiyatı yapmak da şahane. en basitinden oturduğu residance'ı erkekler yapmıştır ama erkekler hiçbir işe yaramıyor. onlyfans'tan erkeklerin kendisine kemik atar gibi attığı paralarla gezerken, bir elinde ayna, bir elinde cımbız; irkiklir kıpıtılsın ifenim, irkolar kıpıtıksın ifenim. kapat. acından geberirsin köpek. sen erkeğin adını ağzına alırken, biraz minnet duymayı öğren önce. bütün medeniyeti biz kurduk, siz o ara sokak arasında zehra'nın dedikodusunu yapıp, çekirdek çitliyordunuz. savaşlarda biz bağırsaklarımızı saçıyorduk toprağa, siz o kanlarla sulanan, kanımızın gübre olduğu tarlaların patateslerini dişliyordunuz. kadınlar kendini harbiden çok bir halta yarıyor sanıyor. doğum yapmaktan başka bir beceriniz yok. artık onu da yapmadığınıza göre depresyondaki, hiçbir işe yaramadığınızın içinizdeki, içten içe bildiğiniz, o onulmaz cehenneminizde yanabilirsiniz. bana ne? git gücün yetip, kimi kapatabiliyorsan kapat. feminizm bile erkeklerin yazdığı masal, siz ancak erkekler izin verdiği ölçüde özgür olabilirsiniz. ipinizi saldık, sesiniz çok çıkıyor, medeni dünyanın bir anlık ters yüz olmasına bakar sesinizin kesilmesi. o zaman görürüz kim kapatılıyor.

senin aşiret dediğin yapı senin sülalen gibi değil, o bir örgüt. aşiret düğünü dediğin de aşiret ileri gelenlerinin yaptığı bir nevi müttefiklik. koca örgütte de o kadar para olsun bir zahmet. bu adamlar legal, illegal her alanda faaliyet gösteren bir sürü adamdan oluşuyor.

senin aşiret yapın selçuklu, osmanlı zamanında devlete tehdit olarak görüldüğü için kasten bozulup, kürt, laz gibi unsurların yapıları sana karşı desteklendiği için, devletin seni örgütsüz kılıp, diğer etnik unsurları teşvik ettiği için öyle aciz bıraktı seni. ve bu yapıları anlayamıyor ve kendine haklı olarak tehdit gördüğün için istemiyorsun. ama örgütlü olan örgütsüz olana karşı her zaman avantajlıdır. o sebeple her yere kürt ve lazlar çökerken öyle haset bir şekilde izliyorsun.

#3732836 erkek mi, kafasıyla mı, seni mi aydınlatayın? bu ergen kafası. erkeklikle alakalı bir durum yok. çocuk psikiyatristine danışınız lütfen. seninki de öyle. beraber gidin bence.

kendimle gayet barışık bir insanım. hiç kızmam kendime. hayat boyu pişman olduğum hiçbir şey yok. kendimle gurur duyuyorum ve oldum olası kibirli bir insan olmuşumdur. ben öyle boş beleş vicdan muhabesi yapan birisi olmadım. kendim oldum, ne istediysem onu yaptım, kafamın dikine gittim hep, başım beladan kurtulmadı ama gün sonunda her zaman kendimi sevdim. tanıdığım insanlar içinde en çok kendimi seviyorum, en çok kendimden memnunum. kim beni sevmiş, memnun olmuş, olmamış umurumda değil. her şeyden ve herkesten kolayca vazgeçebilirim, en sevdiğim yanım bu. ben hiçbir şeye tutunmuyorum, kendimi boşluğa bırakıyorum. oh. kebap. insanların hiçbir şeyi umurumda değil, ahlakları, hukukları, kuralları, kurumları, ideolojileri, dinleri, neleri varsa, hiçbiri. herkesten ayrıyım, kendi başıma bir dünyayım.

türkiye. başka ülkede yaşayamam. yani istesem giderim ama yapamam. burada tam anarşi var, her şey hızlı değişiyor, acayip sıcak, hareketli, eğlenceli ülke, zaman çok iyi geçiyor. mesela gürcistan'a gittim, 2 gün duramadım, sıkıldım. çok monoton. ve anadilim türkçe sonuçta, ben yabancı dil konuşmayı sevmiyorum. ve gürcistan'ı ruslar basmış, her yer rus, rusça konuşmaktan iflahım s.....i. uzun zamandır konuşmadığım için unutmuşum da. cümle kuracam, kelimeler gelmiyor. sıkıntı. hem konuşsan ne olacak? eğlencesi yok. ama türkiye'deki insanlar daha eğlenceli. hele almanlar, ingilizler adamı hayattan soğutur. hem de çok kuralcılar, yere çöp bile atamıyorsun mesela. türkiye öyle mi? çekirdek çıtla at. oh. çekirdek çıtlayıp yere atamayacaksam ne yaşıyorum? devlet de süper, her yerde vatandaşı s.....e çalışıyor, trafik cezası yazmak için pusu atıyor. her gün devletten kaçmaya çalışıyorsun. karşıdan gelen adam radar var diye sellektör yapıyor falan. almanya'da olsa bırak sellektör yapmayı, kendisi bizzat ispiyonlar devlete. hem buranın yemekler de iyi. kahvaltısı efsane zaten. türkiye'den başka yerde yaşayamam.

yok apla, sarmadı ya. bir paranoyak deli değil, kusura bakma yani. paranoyak deli'nin radyo yayınlarının bir olayı var ya, eğlenceli, kahkahası yeter. neyse cumayı bekleyeceğiz artık. iyi yayınlar.