aura yazar profili

on air.

dostlar troll başlık açtı sandım önce. "aynı otelde kalan iki turist" yazısına kadar da hep o ayarda okudum. gündem başlığı çıktı.
niye dalga geçer gibi açıyorsunuz başlığı? insan başka bir cümle seçer. bir link bırakır...

sanırım muhtar ile sıra arkadaşı ve ikisi de sıfat tamlamalarından kırık not almışlar zamanında. şimdi intikam alıyorlar.

#3794046
sorma, çok cool açılış oldu ama araya giren sürede örseleyecek bir şeyler buldum.
lanet olsun kör şeytana!!!

sabahları simit poğaçaya düşmek.
insan yiyecek bunları it oğlu itler, yağ yerine ayakkabı cilası koymayın!!!

herkese merhaba.
bu akşam saat 22:00 dolaylarında radyoda biraz müzik dinleyeceğim.
eşlik etmek isteyenler buradan yayına katılabilir.
herhangi bir konu hakkında konuşmayı düşünmüyorum. sizin varsa yazabilirsiniz sözlük içi olmamak kaydıyla; bilgim veya fikrim veya hevesim varsa yorumumu yaparım.

istek şarkı çalmayacğımı da belirteyim, zahmet edip bu hususta yazmayın.

buralarda olursanız akşam görüşmek üzere.

günaydın...
herkese güzel bir haftasonu dilerim.
değişik duygular ile uyandım bu sabah. erken kalkmama rağmen dinlenmiş, gündemimde apaçık bir trajedi olmamasına rağmen ağzımda buruk bir tatla. bir yandan enerjim yüksek ama bir yandan da oturup hüngür hüngür ağlamak ihtiyacı duyuyorum.
tuhaf bir başlangıç.
yarın ablamı göreceğim, enteresan bir şekilde heyecanlıyım bunun için. zannettigimden daha fazla özlüyorum galiba köklerimi. uzandığım uçlarla arasındaki mesafe arttıkça da bu duygusal karmaşaya sürükleniyorum sanırım.
neyse ama, güzel idare ediyorum.
herkese mutlu ve güzel başlangıçlar diliyorum.

an itibariyle açılmıştır.
evde soguktan, iş yerinde cereyandan dudaklarım çatladı, yanıyor cayır cayır. yediğim ayazı unutunca azıcık kısarım.

günde üç misket bilye. biri beyaz.
büyük olanlar resmi tatil mesaileri. yemeği şirket karşıladığı için misketleri yemeyip düzenli birikim yapabiliyorum.

toksik bağımlılıktır.

1988 yapımı, yönetmeni kartal tibet, senaristi ihsan yüce olan yeşilçam filmidir.

başrolde, kendimi bildim bileli çok sevdiğim kemal sunal rol almıştır. köyde öğretmenlik yaparken, başarılarından dolayı "yılın öğretmeni" seçilen ve bu sebeple istanbul'a tayin edilen bir öğretmenin, hayatla mücadelesini anlatır.

filmi ilk defa çocukken izlemiştim elbette. o zamanki izleme motivasyonum tamamen "kemal sunal filmi" olmasıydı. çesitli komiklikler şakalar beklerken buruk bir filmin içerisinde bulmuştum kendimi. o zaman gerçekle hayal ayırma durumu da yok tabii -ki bu bende epey geç oturan bir durum, o da oturduğu kadar işte- filmin sonunda kemal sunal'ı deliler hastanesine götürdüler diye hüngür hüngür ağlamıştım. anneme "şimdi bir daha inek şaban çıkmayacak mı?" diye sormuşum ağlarken. çok dalgası geçildi bunun da. her yerim travma...
daha aklı selim zamanlarımda da izledim neyse ki.

bugün, aradan geçen 37 yılda hiçbir şeyin değişmediğini belki de artık birbirinize daha da yabancılaştığımız ve herkesin yabancıyı "tehlike" olarak kodlamasından dolayı durum çok daha vahim. bir öğretmenin omzuna yüklenen; rehberlik, yer yer psikologluk, adalet sağlayıcılık hatta daha ileri giderek ebeveynlik yükü kapsamında; insan hayatına dokunan, toplum inşaasında önemli bir etkisi olan bu insanların, hiç değilse refah problemi olmamalı. günümüz koşullarında baktığımızda ise, özellikle sözleşmeli öğretmenler ve özel okullarda eğitim veren öğretmenler gerçekten insani şartları zorlayan bir cenderenin içerisine sıkışmış durumda. oysa bana kalırsa, bir ülkenin öğretmenine verdiği değer aslında toplumuna verdiği değerin ölçütüdür.

ne yazık ki, ağzından yayık yayık dökülen kelimelerin hiçbiri anlamlı bir cümleye karşılık gelmeyecek olan ve üzerimize yıkılacak mezarları inşa eden rant müteahhitleri kadar önemli değiliz.

köftenin et kıyması ile yapılması.

çaldığın o kalbi yerine koy lütfn.

#3792580
aa, silmişim cidden. sabah sabah aksiyon oldu işte. güne dinamik başlangıç. bakarım birazdan, alırım yayına.

aslında, instagramda sürekli karşıma çıkan, özellikle yapay zeka destekli ve ilk on bölümü fragman olarak yayınlanan, sonrasinda da ücret karşılığında üye olunmaya teşvik eden buram buram entrika ve vıcık vıcık drama serilerinin dikey dizi olarak anıldığını geçtiğimiz haftaya kadar bilmiyordum. "hayatta daha ne öğrenebilirim?" diye tasımı, tarağımı toparlayıp, evi bir süpürüp, eleğimi duvara asarken, sanat hayatımda vuku bulan bir gelişme ile, bu işlerden haberdar oldum. hayatı boyunca tik tok kullanmamış, seri reels kaydırmamış, sürekli reels atan arkadaşlarına ölü taklidi yapmış, elindeki telefonun da; hoşlandığı beyle yazışmalar ve normal sözlük tanımı yazma dışındaki zamanları saymazsak, ekran kilidini bile açmamış bu bacınızın* karşısına prodüksiyonlu tik tok işi çıktı. ne yazık ki kadere bak...

biraz bahsedeyim, sonra dedikoduya devam ederiz.

yeni nesil hızlı tüketim odaklı dizi formatıdır. dikey kadrajda, yakın plan çekilen, bölüm süreleri 1-5 dakika arasında olan, hikaye anlatımı mobil izleyicinin dikkat süresine yönelik olarak daha yoğun tempolu bir formattır. aslında, atıyorum 100 bölüm dizi, ortalama bir sinema süresine sıkıştırılır. dolayısıyla dikey dizi'ye, sıkıştırılmış entrika bombası diyebiliriz.

bu formatın kaynağı başta çin gösteriliyor. allah nasıl biliyorsa öyle yapsın bu çin'i. nerede bela var küreselleştirmeye koşuyorlar. mobil internet kullanımının çok yüksek olduğu ortamlarda yaygınlaşmaya başlamış, dünyaya ve türkiye'ye yayılması hayli zaman almıştır zira yatay ekran karşısında, kanepeye yayılıp atıştırarak içerik tüketen kesim hâlâ kanlı canlı, dağ gibi ve azımsanmayacak sayıda. biz daha ölmedik gencolar!!! daş gibiyik.

bu formatın özellikleri, başta dikey mobil ekran uyumlu olmasıyla birlikte;
hızlı anlatım: olay örgüsü olabildiğince sade, tempo yüksek, odak çok belirgin. yani dakikaya düşen dramatik aksiyon sayısı en az 1. (yine de bir normal sözlük değil sjdhjddj).
bölüm süresi: yukarıda da belirttiğim gibi bölüm süreleri oldukça kısadır. okulda ders arasında, toplu taşımada, çay molasında dizinin tamamını izlemek mümkün olabilir.
görsel dil: mobil cihazlarda görüntüleme koşullarına göre biçimlenmiş; yakın plan, hızlı geçişler, yoğun mimik-kamera etkileşimi odaklı.

konusu da, yine hedef kitlenin ilgisine yönelik; aşk, entrika, cinsellik, daha çok cinsellik gibi ülkeler bazında tuketim alışkanlıklarına yönelik değişkenlik gösteriyor ama fantastik kurgu da yok değil.

geleneksel tv dizilerinde uygulanan geniş mekân, uzun diyaloglar, ağır dramatik yapı vb ozellikler bu formata tam uymuyor. mobil kullanıcıların dikkat suresi daha kısa. yapım olarak yeni bir alan olması nedeniyle teknik ve anlatı yönleri hâlâ evrilmekte. aslında, senaryo, kurgu, kamera açısına kadar yepyeni bir deneyim ve üzerine tekrar düşünülmesi gereken bir alan. bölümü bir saatlik bir dizideki senaryodan çok daha dinamik bir senaryosu olmak zorunda. dikey ekran olduğu için de kamera açısı ve oyuncu kamera ilişkisi alışkın olduğumuz geleneksel yöntemden daha ince dokunuşlar gerektiriyor. aslında bambaşka bir sektör gibi de diyebiliriz. teknik olarak her şey değişiyor bu formatta. oyunculuk bile yeniden değerlendiriliyor. kamera daha dar açı, odak daha belirgin olduğu için yeni bir mimik kontrolü gerekiyor.

bu işin sanat ile ne alakası var?
hiç yok diyemeyiz. tamamen ticari maksatlı bu format, sanatsal derinlik pek barındırmıyor. bu formatla para kazanıp, yeteneğiniz dahilinde istediğiniz sanatı yaparsanız bir ilişki kurulmuş olur.

türkiye'de, zirvede yapımı bu format ile çalışılmış ilk işlerden biri.
eda ece, sumru yavrucuk, ibrahim selim gibi oyuncuların yer aldığı yeni nesil aile dizisi de yine dikey formatta. bunları da izleyip, fikirlerimi paylaşırım bir ara.

gözlemlediğimiz ve kabul etmemiz gerektiği üzere insanlar, herhangi bir şeye uzun uzun vakit harcamak istemiyor. bir hikayenin psikolojik derinliğini anlamaktan tutun da bir insanın özünü anlamaya kadar, hiçbir konuda hiçbir mesai harcamak istemiyorlar. yüzeye bakıp, hızlıca geçme eğilimi gösteriyorlar. konuşmalar hızlı akıyor, zevkler hızla değişiyor, ilişkiler saman alevi gibi parlayıp sönüyor... kimsenin kimseye tahammülü yok. dikey dizi tam olarak bu acelenin bir sonucu gibi duruyor. bir zamanlar, ertesi gün susam sokağı'nı izlemenize izin versinler diye akşam banyoya uslu uslu girdiğimiz dönemlerdeki emek verme algımızın çok uzağına düştük. bir şeye emek vermek, bir şey için çabalamak ve bundan keyif almak artık daha nadir görülüyor. her şey daha kolay ulaşılabilir durumda ve daha çabuk vazgecilebilir.

geçen hafta sevgili bubbles of death ile radyoda bu konuyu ve hızlı değişimi konuşurken, "ben bu şekilde hızlı ve köklü değişimlerin hep felaket habercisi olduğuna inanırım, ne zaman böyle bir değişim söz konusu olsa ardından bir felaket patlak veriyor" demişti babıl. bunun üzerine epey düşündüm. evet, küresel ve somut bir felaket olabilir ileride; ama bana kalırsa zaten bir felaketin tam ortasındayız. giderek bir şeyler eksiliyor bizden, belki de insan olmaktan. sanırım, tutku yok artık.

hep birine benzetiyordum kendisini ama kime benzettigimi bulamıyordum.
bugün siyah giyinmiş fotoğraf atinca, burnumun ucundaki ev arkadaşıma benzettiğimin farkına vardım. siyah, kırmızı çizgimiz bizim.

ben sevildim galiba. artık benim sevgimden emin olup güzel sevdiğimin fark edildiği ana kadar hep güzel sevildim.

ateist kardeşim ile tanışma imkanim oldu. kendisi epey muhafazakar ve dini bütün bir yazarımız. cuma mübarek gün diye perşembe görüştü bizimle. sohbet esnasında değindiği hutbeler, kıssalar ile yolumuza ışık tuttu. ilk defa o gece deliksiz bir uyku uyudum şahsım adına. huzurla dolan kalbim, ertesi sabah yeniden yeniden ve yeniden üzerine basılmaya, kırılmaya eskisinden daha hazırdı.

dm'de yok reklam. şükür.