defansın ablasına sarkan forvet yazar profili

dünyaya çok fazla anlam yüklüyorsunuz. gerek yok. her şey geçici. yakın bir zamanda öleceksin. önemsediğin şeylerin hiçbir önemi kalmayacak.
bugün’ü yaşayan insan, en akıllı insandır bu dünyada, şartlar ne olursa olsun.

otuz yaşından sonra artarak ilerleyen kayıp. hiçbir şeye karşı heyecanım yok. bugün piyangoyu kazansam şimdi ta ankara’ya kadar kim gidecek diye düşünürüm. gözlerimin içinde duygu kırıntısı göremezsiniz.
neden böyle oldu ki?

türk korku filmleri genelde yabancılardan iyidir. şu aralar bir sardım her akşam siccin, miccin, dabbe, musallat, haile, paso korku filmi izliyorum. evden sürekli çığlık sesleri çıkıyor, kedim bile manyak oldu. çarpıldım çarpılacağım.

şu an yapmakta olduğum dünya harikası. yanında domates, biber, patlıcan, havuç, ne bulursam kızartıyorum. hayatı sevme nedeni resmen. karın mı patates kızartması mı diyecekler “ustam sarımsaklı yoğurdun da var mı?” diye sorarım, o şekil müptezeliyim. hiçbir kadın karışık patates kızartması kadar kusursuz değil.

pil sağlığım “70” olduğu için şu an aşırı gergin bir ruh halindeyim ve düzensiz nefes alış verişleriyle yazıyorum bu entryi. küfür edersem duymazdan gelin.
şu an “ayarlar” tıklıyorum mesela, oradan da “pil”e tıklıyorum, pil sağlığı ve şarj etme kısmında “servis” yazıyor. gel de aklını koru. ulan stave.. ulan stave!
adrenalin ve noradrenalin seviyelerimin anasını dere kenarlarında ağlattın lan stave.
bu karısını dağ yamacında cin düğününe soktuğumun “70” rakamı az bir rakam mı? “100” demek, maksimum demek değil mi? yarısı elli değil mi? “70” demek, yarımdan yüksek demek değil mi ya? maydonoz ot değil mi? telefonu sadece bir saat şarj etsem, elime de almasam iki gün gitmesi lazım değil mi!
ama elime aldım işte stave, milattan sonra 2024 yılında elime verdiniz.
dürümcüye gittim bugün sipariş verip masaya geçtim, baktım şarj %28. dürüm ayran geldi, hızlıca bitirdim, ıslak mendille de ellerimi sildim, bir baktım şarj %12. gel de söyle stave, nasıl kayınvaliden joanne schieble simpson’a sövmeyeyim?
erkan abi gibi yemiştim dürümü. neredeyse çiğnemeden. gelmesiyle bitmesi arasında en fazla beş dakika oynamıştır. nasıl olabilir böyle bir şey ya? öldün gittin, derdini bıraktın arkanda, derdini..

kul kaderini yaşar. birkaç yıldır böyle.
bir kaplana benzetiyorum kendimi aslında. kaplanlar da yalnız girecekler yılbaşına. ondan geriye sayarken mutfak dolabının köşesindeki sinek ilacı kadar yalnız olacağız.

özellikle şu dönem kesinlikle hakim ziyech’le görüşmemesi gereken forvet. kulüp bir şekilde bunu engellemeli. zaten kendini ateşe verip yakacak durumda, birde gidip meth’e falan bulaşır, gerçekten büyük sıkıntı yaşarız.

kaç olacağını tahmin etmek zor, adamlar toplantılarda miktar konuşmuyorlarmış. para mara hiçbir şey konuşmamışlar üç toplantı boyunca. sanırım sarışın mı esmer mi, mercedes mi bmw mi falan takılıyorlar.

uzun uzun düşündüm ve seçimim para. çok net bu. “kime aşık olacağım?” demem, “kaç para?” derim.

erkekler için yıkıcı doğrulukta bir önerme.
bugün hayatınıza bir kız alsanız gezmek isteyecek, mekana gitmek isteyecek, romantik bir yemek isteyecek, starbuckstan kahve isteyecek, sahilde şarap isteyecek, pırlanta isteyecek, nişan isteyecek, düğün isteyecek, isteyecek de isteyecek.
fakirseniz eğer nasıl karşılayacaksınız bu masrafları?
karşılayamayacaksınız.
en iyisi yakın bir sigara, bu yılbaşında da yalnızsınız.

agalarla mangal yapmak kesinlikle rahatlatacaktır. hafif bir müzik, eski sevgili muhabbetleri, başa gelen komik olayların anılması ilaç gibi gelecektir.

genç parti güzeldi aslında, keşke onlar seçilseydi. en azından eğlenirdik.

yalnızlık tercih edilmelidir. hatta küçük bir kayıkta yaşayan şarapçı yalnızlığı. iki çupra verip karşılığında üç şişe şarap alacaksınız. biraz da ekmek. huzuru bulamazsanız gelin beni bulun.