eniyienkötüerkekoyuncu - en çok favorilenen tanımları (1. sayfa)

vay be ekonominin geldiği noktaya bak, önceden 50 kuruş değil miydi bu soru? şimdi 50 lira olarak güncellendi demek.
bu arada alınır ya 50 kuruş da 50 lira da alınır.

hiç gereği yokken orta boy pizza yedim. benimki mutsuzluk ve duygusal açlık.*

bikaç saat sonra kavuşacağımız için içimde çocuksu bi heyecan olan canım şehir.

ilk defa geldiğim şehir, burda ne yapılır? en azından merkez çevresinde mutlaka git, gör, ye dediğiniz ne varsa önerilerinizi bekliyorum.
not: bu entry kendini imha edecektir.

şu an çalıştığım ortama sonradan girdim. herkes gruplaşmış vaziyette doğal olarak. herkesin takıldığı küçük gruplar var. ben 5 ayda hiçbir grubun parçası olamadım. sakin, uyumlu, yardımsever, sessiz, düz bi adamım. neyimi beğenmediniz? cidden derdimi küfür etmeden zor anlatıyorum. bayağı dışlanıyorum ilginç şekilde. kimsenin arkasından konuşmam, kuyusunu kazmam, işimi düzgün yapıp evime giderim. derdiniz ne olum benimle? neden hepiniz ben yokmuşum gibi davranıyosunuz?
şimdi biliyorum yarın birçoğu beni eve bırakır mısın diyecek, hem bi nasılsın bile demekten imtina ediyorlar hem de kullanıyorlar akılları sıra. ama nah işareti yapıcam, içimden yapıcam ama olsun ve hayır diyeceğim.
olum çok üzülmeye başladım bu duruma yemin ederim. dışlanmak çok kötü bi şey lan. allah sizi nasıl biliyosa öyle yapsın. gün gelir devran döner elbet, hepsini tek tek yazıyorum şu an.

hobi olarak bit pazarı geziyorum. oyuncak toplamaya çalışıyorum. çok geniş bir oyuncak koleksiyonum var. özellikle sevdiğim animasyon filmlerin ya da çocukluğumun oyuncaklarını topluyorum.
toy story figürleri, pokemon figürleri, tasoları falan toplamaya çalışıyorum.
elinde orijinal pokemon tasosu olan varsa talip de olabilirim :)
bu arada sesin ve teleffuzun çok hoş, ama sadece küçük bir uyarı, en derken açık e kullanıyosun, kapatırsan daha doğru olacak. iyi yayınlar.

kadromu almak istiyorum, alırsam dört sene öğrenci okutucam, adağım var.
olana olmayana her şeye çok şükür. inşallah kadrom da olursa kafam rahat eder.
onun dışında akıl fikir sağlık sıhhat, iyi insanlarla karşılaşmak, kazadan beladan uzak olmak.

bu diziyle ilgili ben de gereksiz bi anımı anlatayım.
yıllar önce lisenin ilk günü, okul bahçesinde hepimiz kumaş pantolon, ceket, gömlek, kravat kurbanlık koyun gibi bekliyoruz. bi iki kişi dışında tanıdık kimse yok, ufak tanışma girişimleri falan filan işte. neyse bi ara dört beş erkek olduk biz, sohbet ediyoruz. ben de o takım elbiseli halimizden yola çıkarak ilk defa gördüğüm ama 4 sene yüz yüze bakacağım insanlara lakap takmış bulundum. hafif toplu bi arkadaşa güllü, görece sıska, esmer, uzun arkadaşa da memati dedim. diyiş o diyiş, güllü tutmadı ama memati dediğim çocuğa 4 sene boyunca herkes ama herkes memati dedi. öğretmenlerden tutun okul müdürüne kadar. çocuk gerçek adını unuttu, o bile o kadar sahiplendi memati’yi, yıllarca bunu mu beklemiş nedir ahaha. şimdi nerde napıyo nerde hala memati mi yoksa kendi adını kullanıyor mu? bu soruların cevaplarını bilmiyorum ama bence memati olarak devam ediyordur hayatına.
tanım: türk televizyon tarihinin en iyi dizilerinden, belki de en iyisi.

peki ya herkesin radyo yayını yapması… :(
edit: ironi yapmıştım halbuki.

her türlü seslendirme işinizi yaparım, uzun kısa fark etmez.
herhangi bir metindeki imla hatalarını düzeltirim, sayfa sayısı fark etmez.

geldi iki gözümün çiçeği. bi de şu e harfini kapatsak tam süper olacak.*