eniyienkötüerkekoyuncu yazar profili

bir enstrüman olsan mızıka olurdun.

havada kaybolan bi uçak yok muydu? bulunamadı da.

ben de bugün yine kahpe bizans’tan doğu batı sentezi isimli şarkıyı istesem olur mu?

geldi iki gözümün çiçeği. bi de şu e harfini kapatsak tam süper olacak.*

şu an çok acayip bi yerde açtım biramı içiyorum, sizinle paylaşamıyorum, ama hepinizin sağlığına.
afiyet olsun.

her türlü seslendirme işinizi yaparım, uzun kısa fark etmez.
herhangi bir metindeki imla hatalarını düzeltirim, sayfa sayısı fark etmez.

peki ya herkesin radyo yayını yapması… :(
edit: ironi yapmıştım halbuki.

üretmek, dönüştürmek, israf etmemek.
bayat ekmek mi var, hop yalancı mantı, bozulmaya yüz tutan bi şey mi var hop hemen soframızda, herhangi atılacak bi şey mi var hemen değerlendirilir.
kendimi bildim bileli alıştım bu özelliğine, yüzüne bakmayacağım şeylerden harikalar yarattı her defasında annem.
bizim nesilde bu var herhalde, bi şeylerden çabuk vazgeçip atıyoruz.
bu zamana kadar sevgililerimde de dikkat ettiğim bi özellik oldu bu yeni yeni fark ediyorum. bi şeyleri israf ediyorsa, eline geçeni kolayca çöpe atıyorsa bi tık soğuyorum.

bikaç saat sonra kavuşacağımız için içimde çocuksu bi heyecan olan canım şehir.

allahın belası kargo firması.
yaklaşık 1 haftadır kargomu kesinlikle teslim etmeyen bir çalışanı olan kargo firması.
2 3 hafta önce zaradan bi sipariş verdim, geçen perşembe teslim etmek için gelmişler, beni aradılar açamadım, teslim etmeden gittiler, bu arada evdeydim ve kesinlikle kapıyı çalmadılar. hemen aradım ertesi güne randevu oluşturuldu, bu kez ne aradı ne kapıyı çaldı kurye, gelip apartmanın fotoğrafını çekmiş evde yok diye bildirip defolup gitmiş, yine bu arada ne aradı ne de kapıyı çaldı, sonra yine aradım durumu belirttim yine ertesi gün teslimata çıkaracaklarını ilettiler ve bu günlerdir böyle sürüp gidiyor. allahın belaları apartmana kadar gelip kapımı çalmadan, telefon etmeden gidiyorlar. hatta ben bu durum yine yaşanmasın diye iki gün önce dedim ki bana ulaşamazsanız apartman görevlisine teslim edin, öyle bi kayıt açıldı ama bilin bakalım ruh hastası kuryemiz naptı? apartman görevlisine teslim etmeden defolup gitti. dün tekrar aradım, bakın bütün gün evde olucam ama yine de bana teslim edemezse apartman görevlisine bıraksın. bugün ruh hastası gelmiş apartmanın fotoğrafını çekip, evde yok diye yine gitmiş ve apartman görevlisine teslim etmemiş kargoyu.
saat 4ten beri müşteri hizmetlerini arıyorum sürekli bilgi almak istediğimi iletiyorum çözüm ekibi denen basiretsizler grubu da hala bana ulaşmış değil. saat 6da kapıda beklemeye başladım artık şimdi yemek yemeye eve çıktım yine aşağı inip beklicem. o da getirirse, saat 10a kadar teslimatları devam ediyormuş bakalım ne olacak.
şimdi ben bu kuryeyi tanımam etmem, bu sapık ruh hastası neden böyle ısrarla kargoyu teslim etmiyor neden ısrarla yalan söylüyor? şimdi bu da gelip bana zarar verse bunun sorumlusu kim?
kesinlikle uzak durun bu firmadan kesinlikle, bana bi şey olursa da sorumluları bellidir.
allahın belaları. hayır bu hangi sağlıklı aklın ürünü olabilir? hukuki olarak da hakkımı aramayı düşünüyorum, bu rezilliği de her yerde duyuracağım!

bu diziyle ilgili ben de gereksiz bi anımı anlatayım.
yıllar önce lisenin ilk günü, okul bahçesinde hepimiz kumaş pantolon, ceket, gömlek, kravat kurbanlık koyun gibi bekliyoruz. bi iki kişi dışında tanıdık kimse yok, ufak tanışma girişimleri falan filan işte. neyse bi ara dört beş erkek olduk biz, sohbet ediyoruz. ben de o takım elbiseli halimizden yola çıkarak ilk defa gördüğüm ama 4 sene yüz yüze bakacağım insanlara lakap takmış bulundum. hafif toplu bi arkadaşa güllü, görece sıska, esmer, uzun arkadaşa da memati dedim. diyiş o diyiş, güllü tutmadı ama memati dediğim çocuğa 4 sene boyunca herkes ama herkes memati dedi. öğretmenlerden tutun okul müdürüne kadar. çocuk gerçek adını unuttu, o bile o kadar sahiplendi memati’yi, yıllarca bunu mu beklemiş nedir ahaha. şimdi nerde napıyo nerde hala memati mi yoksa kendi adını kullanıyor mu? bu soruların cevaplarını bilmiyorum ama bence memati olarak devam ediyordur hayatına.
tanım: türk televizyon tarihinin en iyi dizilerinden, belki de en iyisi.

arkadaşlar çok minnoşsunuz ya kıyamam, bu fikirlerle linç falan edilmezsiniz merak etmeyin ahaha.
ben benimkileri söylesem nolur kim bilir ahaha.
neyse yazılanları okuyunca benim fikirlerim bana kalsın dedim.

kan dondurucu haber.
sadece bu da değil, her gün her an yeni haberler geliyo memleketin her yanından.
gerçekten açık hava tımarhanesinde yaşıyor gibi hissediyorum artık ve benim gibi hisseden yığınla insan var. konu psikoloji bozukluğu falan filan da değil safi kötülük.
ben de mutsuzum, yalnız hissediyorum, bazı şeyler yolunda gitmiyor ama kimseyi bıçaklamayı, birilerine saldırmayı, zıvanadan çıkmayı düşünmüyorum.
çok basit bir şekilde hayatımız her gün her an risk altında, bi şey olsa hukuk da yok ki ülkede en azından adalet yerini buldu diyebilelim.
allah böyle manyaklardan uzak tutsun bizi ve sevdiklerimizi demekten başka çaremiz yok. bu hale gelmemizi sağlayanları da allaha havale ediyorum, umarım onlar ve onların sevdiklerinin başına gelir de en azından ilahi adalet yerini buluyor deriz.

manitanın ıslak dili.

tam tersi insan yaşlandıkça daha zor uyuyor.

kahpe bizans’ı izlemeni şiddetle tavsiye ediyorum mejaa.

selamlaarrr, sonunda gelebildim.
kahpe bizans filminin imparator soundtrackini istesem çok mu saçma olur, iyi yayınlar efendim :)

sen bütün hafta bu yayını bekle sonra işin çıksın…
erken bitmezse yakalarım bi yerden umarım, iyi yayınlar mejaaa.

(bkz: ikarus)

bütün gitaristler mutsuzdur, gibi biri.