fesleğenin hırpalanma sevdası yazar profili

küfür eden erkekler

hep nefis çıkar karşıma, ölüp ölüp dirilsem; insandan kaçmak kolay, kendimden kaçabilsem.
| necip fazıl kısakürek

(bkz: https://youtu.be/18rJ43ehPEg)

" bu yaranın da şu hikayesi var,..." diyerek başlanan.. insanın en travmatik belki de en atlatamayacağı olaylar zincirlemesi. bendeniz'ın acizane fikri şudur ki evet onlar görülünce o anılara gidilir fakat ruhta açılan ve yaşam boyunca, korkulur ki hal ve harekete çevreye yansıtacak olduğu tavırların insanları hayli yoracak olmasıdır. vel hasıl,hayatta ne kadar yara almış olursak olalım yara olmamak.

muhabbetinin celbettiği kişiyi görmek ve öpülmek. bence.

gölgesinde otur amma
yaprak senden incinmesin.
temizlen de gir mezara
toprak senden incinmesin.
yollar uzun, yollar ince
yol kısalır aşk gelince
yat kurban ol ismail’ce
bıçak senden incinmesin.
burdayım de ararlarsa
doğru söyle sorarlarsa
tabutuna sararlarsa
bayrak senden incinmesin.
il göçsün göçtüğün vakit
yol yansın geçtiğin vakit
suyundan içtiğin vakit
kaynak senden incinmesin.
toz konmasın sakın sana
hakkı geçer halkın sana
gücenmesin yakın sana
uzak senden incinmesin.

abdurrahim karakoç/ incitme

son deminde akşam.
merhaba,dostum hüzün.
yalnızım yine yalnız.
nerdesin iki gözüm?
...

bir hikayemiz var...
adı sanı yok belki.
bir şato ya da ahşap bir kulübe de yok,
sisli bir orman, engin bir mavilik yok.
bir ejderha olsa fena olmazdı hani, ama o da yok.
sen varsın ki bu yeter bana, bir de ben varım içinde affına sığınarak.

başı belli belirsiz, sonu meçhul hikayemizin.
buna rağmen kendini tamamlamış.
masallarda ki gibi mutlu sonla mı bitiyor sence?
yoksa sürpriz bir finalle şahlanıp kapanış mı yapıyor?
ne sen, ne de ben cevap veremiyoruz.
çok az şey söyleyebilirim bunun hakkında.
ay üzerinde bir noktada durup, dünyaya uzaktan bakmamışsındır hiç.
"evet mümkün olsa keşke" diye geçirirsin içinden.
ama yine de bir kanıta, ispata gerek duymazsın.
bilirsin, karanlıkta parlayan mavi bir küre dersin.
hikayemiz de böyle işte.
beraber olduğumuzda tarifi mümkün olmayan bir tamamlanmışlık hissedeceğiz.
bizi güçlendiren kavgalar vereceğiz hem kendimizle hem karşımızda durmaya cüret eden herkesle.
ve kazanacağız.
soluklanacağız zaman zaman.
saatlerin bize yetişmek için hızla aktığı sohbetler edeceğiz.
zamanın sırf bize saygısından duracağı sessizlikler de yaşayacağız...
kavuştukları halde üstelik,
kavuşmak için bir asır bekleyenleri kıskandıracağız bir birimizi her özlediğimizde...
biliyorum.

benimle bu hikayeyi paylaştığın için minnettarım.

friends.

derdim çoktur hangisine yanayım?

karıncanın yuvasına ağzında bişey götürürken zorlandığını görünce yardim etmek için o şeyi yuvasına kadar koymak ve karıncanın o yiyecekten vazgeçmesi. dünya iyi kalpler için cehennemdir

fesleğen bir baharat değil ama. bence fesleğen ..

en güzel manzaram sensin. diyen erkek peki?

hani o bırakıp giderken seni
bu öksüz tavrını takmayacaktın?
alnına koyarken veda buseni
yüzüme bu türlü bakmayacaktın?

bu tarkan'ın şarkısıymış. bu sözler ki vedanın cıvıtması. asıl vedalar sessiz'dir. bilen bilir, kelimeler bazen kılıç hükmündedir. indiğinde boyuna, işi kökten bitirir.

öyle geceler geçirir ki bazen insan, bir iğne deliğinden gecirircesine süzer kendini çoğu duygulardan. bir saat kulesi gibi öyle ağır dalgalar vurur ki hayatında, der ki "ben bunu da yaşadıysam ölmem bir daha." ve bir güneş doğar o karanlık gecenin sabahında, bir umut filizlenir kalbinde. der ki
"ben ki bu çatlamıs yorulmuş hayallerimi,bu gunesle sıvadıysam, nice hayaller özgür gelir simdi bana.bittim dedigim an da yetişir bana yaradan."

eşimle kamp yapma hayali.