insanın kendinden kaçamaması

nereye giderseniz gidin,neyi değiştirirseniz değiştirin kendi içinizdeki sorunları çözmedikçe huzura erişemezsiniz :')

ben kendimden kaçıyorum sonra 3-4 kişi bir olup yakalıyorlar. teke tek gelmiyor , yoksa yakacağım canını.*

sanırım buna hayat deniyor. acısıyla, tatlısıyla başına ne gelirse gelsin çekmek zorundasın işte. kaçabilmenin tek yoluda hafıza kaybı gibi duruyor.

uzun uğraşlarım sonucu kafama kazıya kazıya öğrettiğim bi gerçek. burdan kendime kim kabul etmezse gel ona inat yakışalım diyorum ve bu şarkıyı gönderiyorum

bakma bana öyle
söyle sahiden de
bir beden midir sıkıştığın içinde
bıyrın

içimde yaşadığın bedeni ne kadar büyütürsen büyüt metre karen belli nasıl kaçacaksın? kaçamazsın. rüyalar ın vardır. olmadık anlarda ağlarsın.

kendinizle yüzleşin, kendinizi dinleyin, kendinizi sevin.

oğuz abi ne güzel yazmıştı tutunamayanlarda.
turgut sürekli olric ile birlikteydi.
en sonunda öyle diyordu ya kitabın.
kendi kendine konuşan bir adam görüyorlardı diye.

kendimizden kaçmak için bir yol var aslında ama bir daha kendini bulamazsın işte, o da ayrı bir konu.

ınsan kendinden kaçmamalı. kendini iyisiyle kötüsüyle sevmeli. barışın kendinizle

insanlar acı çekmekten kaçar çoğunlukla. ama bu kaçış bir yerde son buluyor. ne derler enough is enough.

(bkz: kaçan kovalanır)

insan dört zindanın içindedir.
1) tabiat zindanı.
2) aile zindanı.
3) toplum zindanı.
4) kendi zindanı.

birinci zindanın kilidi; doğduğu bölgeden uzaklaşınca açılır. ufku genişler bulunduğu yerin bir zindan olduğu gerçeği ile yüzleşir. içinde yaşadığı dönem; bulunduğu yerin bir zindan olduğunun farkında değildir. çıkınca farkına varır.

ikinci zindanın kilidi; ailenin dayatmalarından kurtulunca açılır. ailevi gelenek zinciri kırılınca; aile geleneğinin, bir kural veya bir din olmadığı gerçeği ile yüzleşir. doğruluğu yanlışlığı zincir kırılınca fark edilir.

üçüncü zindanın kilidi; toplumsal doğruculuktan kurtulunca açılır. toplumsal normların doğrular zinciri olmadığı gerçeği farkedilince bu kilit açılır. bu kilidin anahtarı gelenekçi düşüncenin dışına çıkılınca elde edilir.

dördüncü zindanın anahtarı yoktur. çünkü insanı tek mahkum edecek şey, yine kendisidir. hem mahkumdur, hem gardiyan.

insan, dünya üzerinde varlık olarak deneyimleri sonucu kendinde bulunan nefsani özellikleri törpüleyerek vicdan varlığına dönüşme tatbikatları yapmaya çalışıyor, çoğu zaman bunu başaramadan da bu dünyadan terki diyar eylemek zorunda kalıyor. bu çalışmaları yaparken de insanın kendini bilme tatbikatları ile hayatına devam etmesi gerekiyor ki çoğu zaman bunu da gerçekleştiremiyoruz. bu sebeple insanların kendinden kaçmaya çalışması beyhude bir çaba olup kendinizi iyi ve kötü yönlerinizle tanımanız her şekilde daha doğru bir seçenek olacaktır..

sanırım tutsaklıkların en kötüsü bu olsa gerek...

kaçarsın herkesten ve herşeyden. annenden, babandan, kardeşinden.. yeri gelir evladından kaçarsın. işinden, okulundan, arkadaşından, dostundan...

herkes ve herşey senin için geride kalmıştır. ama asıl mesele onlardan kaçmakta mı ? kendi kalbinden, aklından, beynini kemiren, an be an seni yiyip bitiren düşüncelerden kaçabilir misin ?

aklın, düşüncelerin resmen bedenine azap olur kalır. unutmak istersin unutamazsın. kafa dinleyeyim dersin bi bakmışsın dalmışsın yine düşüncelere. kendini yiyip bitirir olmuşsun.

zaman zaman kaçmak gerek azizim.. herkes ve herşeyden olduğu gibi kendinden de kaçmak gerek. kendinden kaçtın mı rahata erdin demektir..

başarabildin mi ? hiç sanmıyorum...

hep nefis çıkar karşıma, ölüp ölüp dirilsem; insandan kaçmak kolay, kendimden kaçabilsem.
| necip fazıl kısakürek

"kırdım diyorsun zincirlerini;
evet, köpek de çeker koparır zincirini,
kaçar o da, ama halkaları boynunda taşıyarak."

insana hep nerede değilse orada iyi olacakmış gibi gelir ama ancak iyi olacağını düşündüğü yere gidince fark eder mekânın bir şeyi değiştirmediğini, belki de etmez.

kendinden kaçabilseydi geride bıraktığı kişi kim olurdu, boş bir çuval...

kendinden kaçtığını sanırsın fakat uyku gibi en savunmasız olduğun halinle bilinçaltında yakalar seni kendin.

başka bir perspektiften bakarsak kaçabilir sanki. insanlık, kaçabilmiş kişileri ruh ve sinir hastalıkları adı altında tedavi etmeye çalışıyor.

kaçtığını düşünürken kendinle karşılaştın. eve giden en kısa yol, en uzun olandır.

• gözünü kapat ve gör | james joyce