en guzel armağan şiir'dir

bir hikayemiz var...
adı sanı yok belki.
bir şato ya da ahşap bir kulübe de yok,
sisli bir orman, engin bir mavilik yok.
bir ejderha olsa fena olmazdı hani, ama o da yok.
sen varsın ki bu yeter bana, bir de ben varım içinde affına sığınarak.

başı belli belirsiz, sonu meçhul hikayemizin.
buna rağmen kendini tamamlamış.
masallarda ki gibi mutlu sonla mı bitiyor sence?
yoksa sürpriz bir finalle şahlanıp kapanış mı yapıyor?
ne sen, ne de ben cevap veremiyoruz.
çok az şey söyleyebilirim bunun hakkında.
ay üzerinde bir noktada durup, dünyaya uzaktan bakmamışsındır hiç.
"evet mümkün olsa keşke" diye geçirirsin içinden.
ama yine de bir kanıta, ispata gerek duymazsın.
bilirsin, karanlıkta parlayan mavi bir küre dersin.
hikayemiz de böyle işte.
beraber olduğumuzda tarifi mümkün olmayan bir tamamlanmışlık hissedeceğiz.
bizi güçlendiren kavgalar vereceğiz hem kendimizle hem karşımızda durmaya cüret eden herkesle.
ve kazanacağız.
soluklanacağız zaman zaman.
saatlerin bize yetişmek için hızla aktığı sohbetler edeceğiz.
zamanın sırf bize saygısından duracağı sessizlikler de yaşayacağız...
kavuştukları halde üstelik,
kavuşmak için bir asır bekleyenleri kıskandıracağız bir birimizi her özlediğimizde...
biliyorum.

benimle bu hikayeyi paylaştığın için minnettarım.