frank yazar profili

erkeğim ve erkek gibi davranmak istemiyorum. siz kadınlar bunu istiyor olabilirsiniz. ama ben istemiyorum.

ve şunu söylemek istiyorum; benim bedenim benim kararım.

bir ihtimalin peşine takılıp mahvoluyorum.

(bkz: musluk mu lan bu)

ne zaman dinlesem etkisinde kaldığım acayip bir mustafa sandal parçası.

görmeyin diye şakayı koymamış yazarcığımız.

iyi yapmış vallaha. ben yandım siz yanmayın.

edit: sonradan koymuş, tebriklerimi geri alıyorum.

(bkz: karın fotoğrafı)

neyse ben burada göremiyorum iyi oluyor *

sibop da denir.

bir içki kutsal olacaksa bu içki şaraptır.

gece 12den sonra tüm içkiler şaraptır da 12den önce de yalnız şarap içilir.

bir kaybeden tribi şarkısı. az önce kadın tribi başlığını görünce geldi aklıma. yıllardan sonra.

iyi değil şarkı da. hele vokal baya kötü ama ne bileyim seviyorum.

"şimdi git marketten bir bira al
sonra televizyona hapse kendini..."

dinleyin develer

kadınlar neden bana gelip asla bilmek istemediğim şeyleri anlatıyor anlamıyorum. hayır hepsi de cümleye aynı şekilde başlıyor. "bir şey oldu." doğal olarak "ne oldu?" diye soruyorum. yine cevap aynı "ya sana söylememeliyim." söylememeliysen söyleme lan!? ama ne diye konuyu açıyorsun? tekrar soruyorum ben de doğal tabi. "noldu?" sonra konunun ehemmiyetine göre ya anlatıyorlar ya da mırın kırına devam. sonra ben kuruyorum bu sefer artık klişeleşmiş cümlemi.

- bak tatlım söylemeyi düşündüğün şeyleri duymak istediğimi sanmıyorum. ama konuyu açtın ve merakımı cezbettin artık söyle ki ben de oturup noldu acaba diye düşünmeyeyim.

hepsi de bunu bekliyor zaten. sonra sonu gelmez anlamsız itiraflar. hepsinde de söylüyorum sonrasında "evet bunu duymak istemiyordum."

biri gelir yok sevgilim beni aldatıyor der biri gelir bi adam var ama beni dövüyor der biri gelir en yakın arkadaşınla yattım der. ben de her seferinde "lan ben nasıl insanlarla birlikte olmuşum." diye oturup düşünürüm sonra.

ya canımlar tamam bir zamanlar hayatımdaydınız. hatta hayatımın orta noktasıydınız da neden gelip artık olmadığım hayatınızda olan biten anlamsız ve bilmeyi istemediğim şeyleri söylüyorsunuz bana? evet ben soruyorum farkındayım ee konuyu neden açıyorsunuz? hadi açtınız uydurun bir yalan yok söyleyemem edememlerle olur mu bu iş?

elimden bir şey gelse eyvallah. çözebileceğim şey olsa ne bileyim yardım isteseniz falan okey diyeceğim. gelip bana diyor ki "ben kürtaj oldum." ben de aval aval bakıyorum suratına. bak şu cümle bile kabulüm;

- kürtaj olucam da para lazım verir misin?

ama gerçekten elimden bir şey gelmeyecek olan sizin de bir şey istemediğiniz şeyleri niye biliyorum ben? neden anlatıyorsunuz kuzum? bezdum da.

uykular yalan çünkü geceler boktan. ee günaydın öyleyse.

daniel defoe'un 1722’de yazdığı ve 1665’de londra’da yaşanmış olan veba salgınını anlattığı kitabı.

jack london'ın bugünleri öngörmesi başlığını görünce geldi aklıma. karantinaların birinde elime almıştım acaba o günden bugüne ne değişmiş diye bakmak için. hiç bi b*k değişmemiş. insanlar aynı insanlar.

covid-19 salgınında olduğu gibi karantinalarından kaçanlar, şehre veba doldu diye kırsala göç edip oraları da bakteriye musallat edenler, iki evi olanların karantinaya girmemek için "ya bizim kız hasta da o diğer evde bize bulaşmadı" diye bekçiyi kandıranlar, bize bulaşmaz abiciler, yalancı hocalar, karı koca ilaçlarından medet umanlar vs vs.

haftalık vaka sayılarının açıklanmasına daha doğrusu yanlış açıklanmasına baya gülmüştüm ama bak *

neyse güzel kitap. okuyun.

güzel bir birhan keskin şiiri.

o büyük ve muazzam zamanda unuttum
kanatlarım çok oldu üşüyor benim
bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
bu yüzden eğik boynum.
bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
bundan gözlerimdeki kayalık,
içimdeki serseri buzullar
dürtme içimdeki narı
üstümde beyaz gömlek var.

allah affetsin aşırı kötü kitap. kitabı okuyalı yani daha doğrusu okumaya çalışalı herhalde 8 sene falan oldu ve adını görür görmez bir tiksinti geldi ruhuma.

keşke ben olsaydım. çirkinlik zor zanaat.

"yalnızca bir kez yalan söylemeden, 'ölüyorum.' diyebileceğim. yaşamının en güzel günü belki de geçti." satırlarının sahibi.

21. yüzyıl türk edebiyatını başlatan alper canıgüz'ün son kitabı.

serinin ilk iki kitabına göre oldukça zayıf ve kurgusal olarak problemli lakin yine de okuması hayli keyifli bir kitap.

kitabın hangi zamanda geçtiği çok muğlak mesela. ilk yarısında diğer iki kitap gibi 80li yıllarda geçiyormuş gibi görünse de bir anda 2010lara hatta belki 2020lere atlıyor kitap. hani sanki yazar tıkanmış kurguyu bir türlü oturtup çözüm bölümüne geçememiş de deus ex machina gibi kullanmaya başlıyor bir anda teknolojinin nimetlerini.

"descartes ile kansız celal, batı ile doğunun bu iki büyük filozofu, düşünsel sistemlerinin merkezine yerleştirdikleri şüphe unsurunu farklı biçimlerde ele alıp çözümlüyor ve neticede ikisi de aynı sonuca varıyordu: tanrı vardır, var olmalıdır. frenk gururla ünlüyordu: düşünüyorum öyleyse varım. türk çocuğu, müdanasız, el yükseltiyordu: sen varsan, ben de varım!"

alper canıgüz - kıyamet park

bir takım koruma tedbirlerine -tutukluluk, adli kontrol, yurtdışı çıkış yasağı vb. - başvurmak için gereken şüphe seviyesi.

haksız fiil neticesinde kamu davası açılabilmesinin yegane koşulu.

soruşturma sonrası savcıda kişinin mahkum olacağına inancı beraat edeceğine olan inancından yüksekse yeterli şüphe vardır denilebilir.