gazal yazar profili

bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar; birçokları da yağı bitmiş lambalar gibi, sessiz yavaş, ecelleriyle sönerler.
yalnız ölüm yalan söylemez!
ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. bizler ölümün çocuklarıyız , hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.
kimse göründüğü kadar dayanaklı değildir.
sadece görünmeyen yangınlar,
duyulmayan fırtınalar,
gizlice çürüyen ruhlar vardır.
nedir günler, nedir aylar?
benim için önemi yok.

sanki tesadüf silsilesinden ibaret değildi bizim karşılaşmamız. belki de onun kaderinde benim, benim kaderimde onun olmasıydı ve o gün orada kaderlerimizi birleştirmemiz. daha doğrusu kaderlerimiz birleşmeyi bekliyordu ve o gün birleşmek için bizden daha çok çaba gösteriyordu. çünkü yaşadıklarımız, hissettiklerim tesadüften çok daha fazlasıydı. tesadüf diyerek arkasına sığınamayacağım kadar küçük olmadı hiçbir zaman ona karşı olan hislerim ve duygularım. kadere inanmayan ben onunlayken kadere inanır oldum. bir insan bir insanın kaderiyse eğer bir şekilde yolları kesişiyor ve birleşiyordu bunu çok daha iyi anladım. binlerce kez iyi ki sevdiğim, iyi ki girmişsin hayatıma.

mevsim ilkbahar,
ağaçlar yapraklarını açıyor, sen yanımdasın.
sen çok severdin ilkbaharı,
ilkbaharın getirdiği mutluluğu, huzuru.
bir yanın hep o mevsimde kalmak isterdi.
üşütmeyen geceleri, yakmayan gündüzleri,
ilkbaharın yağmurlarını severdin.
erken yatıp erken kalkmayı,
yağmurun yağışını izlemeyi severdin.
şimdi sen varsın, ilkbaharın bir anlamı var,
yeni açan, tomurcuklanan ağaçların.
sen varsın, hayatımda bir anlam var.

intiharı düşünen bir insan için en kötü şey kendisini öldürmesi değil, bunu düşünüp yapmamasıdır. intihar düşüncesine -bir alışkanlık haline gelen intihar düşüncesine- yol açan manevi çöküntü kadar aşağılık bir şey yoktur. sorumluluk, vicdan, irade gelişigüzel yüzüp durur bu ölü denizde, sulara gömülse bile rasgele bir akıntıyla yeniden ortaya çıkar.

ve söndü şehrin tüm ışıkları. ben hiç dokunamayacağım bir tenin özlemine, sen ise sana yazıldığının farkında bile olmadan bu dizelerin derin sözlerinde boğuldun.

gene her zaman ki gibi yatağıma yatıp şarkı dinlemeye başlamıştım tavanı izleyerek. aslında izlediğim tavan değilde yaşadığım güzel anıların tekrarıydı. bir şarkı çaldı ve şöyle bir söze denk geldim "bir kadın gelir değiştirir seni, alıştığın o sert kararlı şeklini" tam da böyle olmuştu bir kadın gelmişti ve değiştirmeye başlamıştı beni. girdiği gibi her şeyi düzeltmesi, güzelleştirmesi, beni yeniden doğmuşum gibi değiştirebilmesi, hayatımı renklendirmesi, tüm kötü özelliklerimi iyiye çevirmesi. onunla sıfırdan başladım her şeye. her şeye bir anlam yükler hale geldim. bu bankta oturduk, burada sarıldı bana, burada öptü ilk defa. kıytırık bir banka, birbirinden farkı olmayan yollara bile anlam yüklemiştim. huzuru kıytırık bir bankta bulacağımı tahmin dahi edemezdim oysa ki bir kaç ay öncesine kadar. sahi huzur bulduğum kıytırık bank değildi aslında. yanımda onun oluşuydu. daha doğrusu hayatımda. bazen şarkı dinliyorum gözlerimi kapatıyorum ve o şarkının klibini yaşadığımız anılara uyarlıyorum. sonra o şarkı bitiyor başka bir şarkı çalıyor. başka bir klip daha çekiyorum. bir bakıyorum gün doğmuş. kaç şarkı çalmış bitmiş farkında bile olmuyorum. sözlerini dinlemiyorum bile sadece fon müziğini duyuyorum. ne demişler mutluyken müziği dinlersiniz, mutsuzken sözlerini. ben sadece müziği duyuyorum. hatırladığım başka bir şey kalmıyor.

1 sene boyunca her ay için düzenli olarak yazdığım benim deyişim ile "aşk takvimi"ni burada da paylaşmak istiyorum.

bir ocak akşamı sev beni.
güneş gökyüzüne yakışsın,
sen yanıma.

bir şubat akşamı sev beni.
güneş gökyüzüne ışık saçsın,
sen kalbime.

bir mart akşamı sev beni.
gökkuşağı gökyüzünü renklendirsin,
sen siyah beyaz hayatımı.

bir nisan akşamı sev beni.
papatyalar bahçeleri süslesin,
sen bütün hayallerimi.

bir mayıs akşamı sev beni.
sevilmek en çok sana yakışsın,
sevmek bana.

bir haziran akşamı sev beni.
varken doyulmayan da,
yokken dayanılmayan da sen ol.

bir temmuz akşamı sev beni.
günüm seninle başlasın,
gecem seninle sonlansın.

bir ağustos akşamı sev beni.
bakmasını bilene görmekte güzel olsun,
ben bir kör olayım ve sen görmek kadar güzel ol.

bir eylül akşamı sev beni.
sararan yapraklar doğayı süslesin,
senin sevgin bedenimi.

bir ekim akşamı sev beni.
mutluluk en çok sana yakışsın,
mutluluğun olmaksa bana.

bir kasım akşamı sev beni.
gülüşün ilk baharım,
hüznün son baharım,
her baharım seninle olsun.
seninle yeşereyim seninle solayım.
yapraklarımı seninle dökeyim,
yeniden seninle çiçek açayım.
kışın seninle kardelen olayım,
yazın seninle hindiba.
yaz kış demeden seninle açsın benim çiçeklerim.
yeri geldiğinde kar suyu ile hayat bulayım, yeri geldiğinde ilk baharın yağmurlarıyla.

bir aralık akşamı sev beni.
bilirim aralıkta güller yetişmez ama,
zemheride getir bana, kurumuş sümbüllerimi.
gidecekse yıllarım boş bir hayalin peşine,
sürüklesin beni sevdanın güftesine.
feyz almış bedenim, platonik bir aşkın pençesine,
aralıkta sev beni güzelim, yılın son gecesinde.
yağan kar şehirleri süslesin masumluğu ve güzelliği ile,
sense bütün hayatımı süsle güzelliğin ile.

kısacası her ay, her mevsim sev sen beni.
hayallerimi süsleyen,
hayatımı renklendiren,
kalbime ışık saçan,
yanıma yakışan bir tek sen ol.