gokyuzundekiyedi yazar profili

gördün mü aşkım?
bu masum rüyanın sonunda
yine kavuşamadık
yalın-halbuki

belki yalnız savaşırım
belki de yapayalnız bir ben
tükeniyorum haberin yok
haluk levent-bazı günler

en sevdiğim rüyalardan birini gördüm bugün. köy okulumu… anasınıfından 8. sınıfa kadar canım köyümün okulunda okudum ben ve özlemimden olsa gerek arada sırada rüyalarıma girer. hep çocukken olduğumuz gibi görürüm arkadaşlarımı da öğretmenlerimi de okulumu da.. öğretmen olduğum için de beni bir başka etkiliyor sanırım. şimdi okul yıkık dökük kimsesiz ama eskiye dönülebilir bir halde. bu sefer rüyamda şimdiki yaşımdaydım ve birden kendimi okulda buluyordum. okul tertemiz ve sıcaktı. sınıflardan çocuk sesleri geliyordu . bir müdür yardımcısı ile karşılaştım ve ağlamamı durduramadım adam gülümseyerek da okulu gezmem gerektiğini söyledi. tam üst kata da çıkacaktım ki uyandım… her güzel şeyin bir sonu oluyormuş gerçekten bir rüya beni ancak bu kadar etkileyebilir. geçmişe olan özlemim çok fazla, okuluma, çocukluğuma olan özlemim çok fazla. üstelik çok mükemmel bir geçmiş olmamasına yokluklarla dolu olmasına rağmen… bir gün çok zengin olursam* o okulu düzeltip köylülerin işine yarayacak bir hale getiririm belki.

“ben öyle bilirim ki yaşamak, berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır”

dedublüman- sen bilmezsinburadan

maalesef bu da gerizekalı turnusollarından biridir. olayın sıcaklığıyla severek ayrıldık sanıyorsun ama sonrasında her şey yerine oturuyor. bir tarafın ya da ikisinin de sevgisi az gelmiştir ve bitmiştir bu kadar basit. spesifik olarak elbette aşılması zor engeller çıkmış ve bitmek zorunda kalmış ilişkiler olabilir ama yine de istedikten sonra bir şekilde bitmeyeceğine inanıyorum.

küçük detayların unutulmaması…

sarsılır ama yıkılmaz

geceleri sevmiyorum... düşünmeye itiyor insanı, çok yoruyor. gündüz biraz olsun daha rahat geçiyor daha çok şeyle ilgileniyorsun az çok meşguliyetin oluyor, dışarıdasın ama geceleri beni bitirmeye çalışıyor. bir anda çok karartıcı bir his geliyor ve yüreğim yanıyor. gerçekten yanma hissini somut olarak yaşıyorum... aklımdan herr şey geçiyor ve felaket bir yorgunluk çöküyor. elinde olmayan, kontrol edemediğin şeyleri düşünmemen lazım akışına bırakman lazım ama yapamıyorum... uzun zamandır beklediğim şey gerçekleşti ama ben yine mutlu değilim. ne eksik bilmiyorum. sadece bir şey olmadığı kesin. nasıl düzelteceğimi eskiye döneceğimi bilmez haldeyim. bugün kariyerim açısından bir adım attım nasıl sonuçlanacak merak ediyorum ama o da bir yere kadar gidecek bir şey olacak. en azından bir süre çok fazla düşünüp kendimi yormama engel olacak gibi. umarım öyle olur ve bana iyi gelir. benim kadar neşeli bir insan bu hale gelmemeliydi. bu denli çıkmazda hissetmemeliydi bu çok büyük bir haksızlık çooook yoruldum çok

(bkz: gerizekalı turnusolu)

mor ve ötesi- araf

dsm 5te bile regl öncesi disforik bozukluk olarak geçiyor. alınsın lütfen bile isteye kim agresifleşmek ister ki…

hayallerimin şehriydi…

günün en sevdiğim öğünü.

küfreden erkeğin var olduğu gibi kadını da olması normal bir durumdur.

hayallerinizi düşünün.

özgürlük hissi. tam olarak buydu. üniversite okuduğum şehirde bir yerden tatlı alıp yiyerek tek başıma, sokak sokak dolaşırdım çok güzel evler ve bahçeler görürdüm fotoğraflardım. çok özledim…bazen insanın canı yabancılık çekiyor. hele ki olduğun yere pek ait hissetmiyorsan