hestia yazar profili

senden sonra bir şeyler hep ilk oldu. şimdi o ilkler o kadar çok ki aklımda tutmakta güçlük çekiyorum. ama bir şeyi asla unutmayacağımdan çok eminim. hayatım boyunca hiçbir gün, seni daha az özlediğim ya da daha az sevdiğim günlerin ilki olmayacak. ruhumda kocaman bir yer sonsuza kadar senin sevginle dolu olacak. saç rengim değişecek, yaşlanacağım, göz bebeklerim ışığını kaybedecek ama benim sana olan sevgim hep içimde kalacak.

fikirlerine çok kıymet verdiğim bir hocam "büyüdüğünüzü yaşamın ucuna yolculuk'u okuyup anladığınızda anlayacaksınız." demişti. şimdiye kadar söylediği hiçbir şey sekmedi, eminim bu da sekmeyecektir.

türkçe çevirisiyle şeflerin savaşı



chatgpt'ye my favourite cake, no reservations ve edebiyat ve patates turtası derneği gibi bir film izlemek istiyorum. ne önerirsin dedim ve onun cevabı bu oldu.

hayatım boyunca bıkmadan yiyebileceğim az sayıda şeyden biridir kabak. kızartma dışında her halini yiyebilirim. mükemmel bir sebze bence. geçmişte püre yapıp yemişliğim bile var. muhteşem oluyor. ayrıca tam bir üşengeç sebzesi.

hastanın bedenindeki her hücreye vakıf olup "teşhircilere bakmıyorum" demek... insan bedenine dair bilmediğin ne var ki sana teşhir etsin? doktorsun yahu...

efendim baba,
geldim baba,
geliyorum baba,
1 dakika baba...

taşındım ve büyük ölçüde yerleştim. evin en küçük odasına her şeyimle sığmayı başardım. bence bu bir zaferdir. bir de şöyle dip bucak temizlik işini hallettik mi... mükemmel olacak ve kendimi sıcak ve güzel bir banyo ile ödüllendireceğim.

geri kalan ömrü süresince yapacak önemli bir işi kalmamış kişiler için kullanılan bir söz.

geçmek bilmeyen saatlerin ardından şans eseri bulup başlattığım film. 50. dakikadayım ve dayanamayıp bir şeyler yazmak istedim. açıkçası spoiler yerim diye korkarak girdim başlığa.

oyuncular çok iyi, hikaye sıcacık... tam "ikinci bahar"ı anlatıyor film. emekli bir hemşire ve yaşlı bir taksi şoförünün ilişkisi üzerinden iran'ı izliyoruz. toplumun her kesiminin anlayışla karşılayacağı, ununu elemiş eleğini asmış bir ilişki.

bazı insanların tam olarak ihtiyacı olanın filmi.

teyzemin kızı ve damadı yarın akşam nöbetçiymiş, iki çocukları var. küçüğü bir kuzenim yatılı olarak alacak, büyük ne yapacak diye telaşlandık. telefonla "ne yapıyorsun, yarın annen de baban da nöbetçiymiş. istersen bize gel, bizde kalırsın" dedik, aynen şöyle bir cümle kurdu; "yok ya, gerek yok. büyüdüm artık ben. 8 ay sonra 18 oluyorum"

"sus kız, büyümüşmüş. hala benden 12 yaş küçüksün." dedim ama içim acıyarak fark ettim, ben de 30 oldum. nalet olsun, cidden yaşlandım.

bugün gerçekten inanılmaz gergin ve sıkıcı bir gündü. sabah sinirden ağlamaya başlayıp şu saate kadar ara ara ağlayıp durdum. bazı günler gerçekten çok zor geçiyor. böyle ite kaka yaşıyorum günü. saniyelere halat geçirip çekiştirmek istiyorum. sabah bir cümle okudum, fakat şimdi bulamıyorum

kadının adı ezgi ve kanalının adı da ezgi'nin kanalı.

çok tatlı biridir. tatlı tatlı anlatır filmleri, dizileri. bir de kocası var. adam yetişkin bedenine hapsolmuş bir erkek çocuğu gibi. çizer, oynar, anlatır... mükemmel bir enerjileri var birlikte. evlilik teklifi de çok hoştu anıl'ın.

ilişkilerini yaşama şekilleri de çok tatlı. hani böyle birbirini çok sevdiği belli olan, kibar, hem onunla hem diğeriyle yakın arkadaş olduğunuz ve hangisiyle daha yakın olacağınızı şaşırdığınız çiftler vardır ya. heh ezgi ile anıl da öyle. bi' buzlu kahvenin içine cam pipet atıp "haydi bizim terasa gelsenize, iki laflarız" diyeceğiniz bir çift.

gibisi fazla, ben varım işte.

farklı meslek gruplarından bambaşka şehirlerdeki insanlarla tanışmak ve dost olmak.

avukatım burada, psikoloğum burada, sevgilim (gerçi kendisi artık sevgilim de değil, neyse) burada...

ben burada kendi cumhuriyetimi kurdum, kimsenin haberi yok.

en güzel türk filmlerinde ilk 5'e girer bence. ayrıca beyaz giyme toz olur türküsünü meltem cumbul kadar güzel söyleyen kimseyi de görmedim.

hayat devam ediyor

bir zamanlar sıradan bir cümleydi benim için bu. özne ve yüklem. sonra kitap adı oldu. "ipek ongun, hayat devam ediyor". 3 aydır neredeyse her gün duyduğum, her gün yüzüme vurulan ya da kendiliğinden çarpıveren bir söz.

hayat, ben ne yaparsam yapayım; aksi için ne kadar çırpınırsam çırpınayım, devam ediyor. etmek zorunda olduğu için değil, tanrı bize bu şansı vermediği için devam ediyor.

3 ay önce çok sevdiğim biri demişti; "insan istediği zaman tırtabilmeli." o kadar haklı ki... istediğimiz zaman delirebilmeliyiz. "ben delirdim" diyip çıkabilmeliyiz bazen. evladını toprağa koymak mesela. anneni kaybetmek, sevdiğin kadını/adamı yitirmek.

çalıştığım şirketin yakınında oturan yaşlı bir kadın vardı. sanırım oğlunu ve eşini kaybetmiş. sonra toparlayamamış. yüzüne bakan herkese küfür ediyordu. "delirmişti". 3 ay önce kadına "ah yazık, vah vah" derdim. bugün düşününce... o kadar haklı ki... delirmek için daha iyi bir sebep olamaz.

kimseye zarar vermeden delirebilmeli insan. sapıtıvermeli. "ya ben ne yaşıyorum, sizin haberiniz var mı? hayatım kaydı benim. aklımı yitiriyorum ben." diyip beynini uzak diyarlara gönderivermeli. istiyorsa kalbi sakinleşince geri gelsin aklı. ama insanlara delirebilme şansı vermeliyiz.

ayrıca cenaze yemeğini beğenmiyorsanız, cenaze evinde yemek yemeyin. başka bir şey yiyebilirsiniz, kimin ne yediğine kesinlikle karışmayız. *

karadeniz, kara gerçekten. en aydınlık hali bu.



güncelleme geldi.

sosyal medyadan tanıdığım biri vardı. erkek arkadaşım olduğunu söyleyince belirli aralıklarla evlenip evlenmediğimi soruyordu. bir konuşmamızda "size kesinlikle haber veririm öyle bir şey olursa" demiştim. dün teklif aldım, kabul ettim. bu sabah aklıma düştü. adı, nereden konuştuğum vs. tamamen silinmiş zihnimden. sadece verdiğim sözü hatırlıyorum.

eğer bu girdiyi okuyorsa;
evet dedim, huzur bulunuz!

ne demişti şair?

"onsuz yaşayamam deme,
onsuz da yaşatırım seni"

dedim ve yaşattı. hatta o 29'da kaldı dün, ben bugün 30 oldum.

bence yeterince dindar bir kullanıcı adım var.

mitoloji de bir inanç sistemi sonuçta.

(bkz: yunan mitolojisi) (bkz: hestia)