honki ponkinin yeni mahlası yazar profili

where is the format

tanımsız başlık.

bir tweet görseli bırak
aramaya inanmak
kendi başlığım diye söylemiyorum jdjd

tam da bunu düşünüyordum.
30 yaşında bi insan olarak insanlara laf sokmalı hayırlı cumalar mesajı paylaşmayan biri olarak yarattığı için şükürler olsun rabbime.

aklıma hep 13 yaşındaki honkiye, 24 yaşındaki öğretmeninden hediye edilen aşklı meşkli şarkılar geliyor. neler yaşamışız farkında olmadan. hayat..

instagram ve x'de açılmış bir topluluk ismi.
biraz önce görüp başlığını açmak istedim.
grand otel'de yiten canlarımızı unutturmamak için adalet arayışında olduklarına dikkat çekiyorlar. ve diğer insanları da bu hak arayışına davet ediyorlar. protestolar ve hastag çalışmaları yapılıyor sanırım. isteyen bi bakabilir.

#baskacanimizyok

şu sözlüğe üç beş ayda bir belki girerim girmem her girdiğimde bu kızın nickaltı dolup taşıyor. nasıl bi popülerlik melting kız. maşallah diyorin.

mahlas olasıca başlıklar

gülaydın canım, tostumuzun başındayız.

düz biri.

kendini özletmesi.

üç yıl önce de aynısını yazmışım.. #792310

ikizler burcu erkeğini yedirmeyiz kimse kusura bakmasın.

acaba neden bu kadar gündemde? ve geçmek bilmiyor? neden acaba? bu kadar zor mu bunun mantığına varmak yahu? gündemde çünkü her gün bir çocuk ölüyor. bu yüzden olabilir mi acaba? birisi kuduzun çözümü var aşısı var yazmış. çözümü falan yok. biraz araştırmasını öneririm. el kadar çocuğun kuduz olduğunda kendisini ve çevresini parçalamak zorunda kalıyor. ve köpekler uyutulmadığı için o çocuk uyutulmak zorunda kalıyor. sen böyle bir acıyı tahayyül edebiliyor musun? neymiş son üç beş yıldır kafayı takmış millet. aynen biz zaten neye kafayı taksak, tr'de zaten dert yok, kafayı bi şeye takalım dedik ve böyle bir şey türettik. ülkede sadece başıboş köpekler sorun değil evet, her şey sorun haline geldi her yerden işbilmezlik akıyor ve sonumuzu getiriyor. biz de böyle birbirimize düşelim anca.

küçüklüğümden beri bazı anlarda (hangi anlar olduğunu tam kavrayamadım ama endişeli olduğum anlar olabilir emin değilim) zihnimde harfler ve eşyalar böyle balon gibi şişik oluyor kocaman ve ufacık parmaklarımla onları tutuyorum. normal boyuta hemen geçemiyorum. yani ufacık parmaklarım ve kocaman devasa cisimleri tutuşum. çok tuhaf anlatamıyorum da. var mı böyle bi şey yaşayan?

en güzel ilişkiler şu şekil başlayanlar olabilir, yürüyebilirsiniz kardeşlerim. aman biraz dikkatlice, önce sola sonra sağa sonra tekrar sola bakarak yürüyüveringari.
erkeğini seçmek kadar güzel bişi olabilir mi ya. müthiş.

ne salak salak başlıklar bunlar ya

her türlü ilişkide bilhassa ikili duygusal ilişkilerde aslında kendimizle karşılaşıyoruz bize ayna oluyor ilişkiler. ve bu yüzden gerekliler de. uygun başlık aradım ama pek bulamadım. günümüzde hep insanlar ya bekarlık övgüsü yapıyor* ya birliktelikleri korkunç gösteriyor, karşı cinse güvensizlikten dem vuruyor, yok kadın dırdırı yok erkek anlayışsızlığı vs sürekli bunlar gündemde. kimse kendime bakayım demiyor. kendini eğitmek geliştirmek gerek. ne aşağılayacaksın ne de göklere çıkaracaksın benliğini. neyin hoşgörülebileceğini ne noktada sınırlara ihtiyacın olduğunu öğreneceksin. ve elbette bi anda değil zamanla oluyor böyle şeyler. çoğunlukla da kötü tecrübelerle öğreniyor insan. ama en güzeli kötü tecrübeler yaşamadan öğrenmeye açık olmak. saygıyı, yetişkin olmayı öğrenmek çok önemli. yetişkin gibi mi davranıyorum? biraz okumadan, dinlemeden, çabalamadan çok zor yol kat etmek. bir tek terapilere para saymak da yeterli değil. bir süre eksiklikleri kabul edip okumalar etmeler yapılmalı. kişi önce kendini inşa etmeli. falan filan. güzel ilişkiler de mümkün. güvenilir insanlar da hala var. klişeleri yıkabiliriz. mümkün yani biliyorum. biraz pozitif olmakta fayda var. beynimize her durumda mantıklı düşünebilmeyi öğretmek gerek. bu da hemen olmuyor. ama alıştırılabilir.

vs. diyorum.

kanımızı emmişler, nefesimizi emmişler, yaşama hakkımızı elimizden almışlar, yarınımızı emmişler, ümitlerimizi, özgürlüğümüzü emmişler ama sözlükte bütün başlıklar muhalefetle dalga geçen ya da nefret içeren başlıklar. hayret ediyorum. evet eleştirilcek, alay konusu olacak çok yönleri var fakat bizi bu hallere getirenlerden bahsetmek varken nedir bu haller anlamış değilim. belki de tam olarak budur hak ettiğimiz ve işte görünen de öyle gibi. hayırlısı olsun. dikkatimi çekti, yazmak istedim.

esasen üzerine düşünülmeli önce bu sorunsalın. yani gün nasıl yaşanır, ne yaptığımda kendimi günü kaçırmamış sayabilirim? şeklinde kişinin kendinden beklentilerini bilmesi anlaması lazım önce. kimisi için sağlıklı bir aktivite yapmak kimisi için kültürel bir aktivite yapmaktır. çok büyük şeyler midir senin için yoksa ufak rutinler midir? bunun belirlenmesi ve kabullenilmesi lazım. ben misal günde 1 saat kitap okumuşsam o günü yaşanmış sayıyorum. yürüyüş yapmışsam ya da sevdiklerimle vakit geçirmişsem. falan filan.

pelin dilara çolak'ın konuyla ilgili olduğunu düşündüğüm bir videosu aklıma geldi, paylaşıyorum.

devrim çetin güven japoncadan türkçeye misler gibi çevirmiş, zevkle okuyorum.