insanlariçindebirinsan - en beğenilen tanımları (1. sayfa)

kafka'yı ve eserlerini babasıyla ilişkisinden ayrı ele almak mümkün değildir. hayatı boyunca babasına karşı duyduğu eziklik, düşmanlık, korku eserlerinde -belki bilinçli belki bilinçsiz- somut bir hal almıştır. kafka, babasının kendisine bazen bir böceğe bakarmış gibi baktığını düşünür. kafka okumalarına öncelikle kafka'nın babasına yazdığı ama asla vermeye cesaret edemediği babaya mektuplar kitabıyla başlanmalı. ondan sonra okunan her kitap daha bir anlam kazanacaktır.

genellikle hiç kimsenin ilk okuyuşta bitiremediği, defalarca kez başladığı kitaptır. fakat bir kez tadına varan, kitapta biraz ilerleyebilen herkesin en sevdiği yazar ve kitap listesi alt üst olmakta, o birkaç kez yeniden başlanan kitap defalarca baştan sona okunmaktadır.

kendi döneminin en iyi öyküleri. öyküye başlamak, öykünün edebiyatımızdaki seyrini görebilmek için daha iyi bir kitap olamaz sanırım.
günümüzün kabalığından, hodbinliğinden, yüzeyselliğinden bunalıp amin maalouf gibi "dünyaya bu çağda gelmiş olmak teselli kabul etmeyen bir yara benim için." desem de ben bu çağın insanıyım. modernist edebiyatttan, postmodern edebiyattan, içinde postmodern ögeler bulunan modern edebiyattan müthiş bir tad alıyorum. sanırım bu sebepledir ki antolojide günümüze yaklaştıkça kitaba daha çok bağladın, öykülerden daha da etkilendim.
onlarca birbirinden güzel (kimisi diğerlerinden çok daha güzel), kendi yılının en iyisi ödüllü öyküleri okumak bana çok iyi geldi.

"gölgesini görsem sarılacak gibiyim."

şiire gerek yok, tek dize de yeterli.
"harflerin gülüştüğünü senin adında gördüm."