ıslak_imza yazar profili

çok zor bir durum. 'olduğu gibi kabul etmek' nasıl yani, kendine uymayan bir özelliği nasıl olur da olduğu gibi kabul eder insan. ya da sana uyuyordur bir şekilde kenarından köşesinden veya kısmen ki olduğu gibi kabul ediyorsundur. taban tabana zıtsan olduğu gibi kabul etmen zor olur, bir yerde patlak verir ilerleyen dönemlerde. karşındakini sana uygun olmamasına rağmen olduğu gibi kabul ederken, kendini reddediyorsun belki de haberin bile yok. uyum önemli, kimse kimseyi değiştiremez, kimse değişemez. değişeceksen kendi hayatında yerin ne? değişeceksem kendi hayatımda yerim ne? değiştireceksen benim hayatımda yerin ne? değiştireceksem senin hayatında yerim ne? ilerleyen zamanlarda o kişiyi değiştiririm diye değil, ben bu kişiyle yaşayabilir miyim, bunun özelliklerine dayanabilir miyim, kabul edebilir miyim diye yola çıkmak lâzım, çünkü kimse değişmez. bunu da fedakârlık olarak görmemek lâzım, zira kendinden vazgeçmek fedakârlık değil, olsa olsa illüzyondur. ne sen mutlusun ne o.. mutsuzsan kimseyi mutlu ve memnun edemezsin, değişmeyen tokat gibi kural..

açıklar ve kapalılar olarak ihlal edilir edilirse. ne yani başı açığın dini, inancı yok mu tövbe estağfurullah. bir de başın açık diye kolunun, boynunun açık olması gerektiğini düşünen , pantolonun üzerine tunik giydiğinde sanki kapalı diye garipseyen insan türleri mevcut. bir zamanlar başı açık olarak boyunlu giyen, uzun kollu giyen, pantolonunun üzerine uzun giyen insanlar ilerde başı kapanmaya müsait insanlar da olabilir. kapalılık yalnızca başı kapatmaktan ibaret değildir, öyle bir algı var işte, kimse kimseye saygı duymuyor bir kalıbın içine sokmaya çalışıyor, açıksan her şeyi giyebilirsin, ama; kapalıysan dört dörtlük olman lâzım, pardüse giy, çarşaf giy hatta kapalılığın hakkını ver yargısı. iman tahtası diye bir yer var, boynun ve boynunun altındaki kemikli bölge misal buraların açık olması çok daha utanç verici gelir bendenize. başım açıkken bile çekinirdim, utanırdım buraların açık olmasına ve hep boyunlu giyerdim, uzun kollu giyerdim, pantolonumun üzerine uzun gömlek giyerdim, daha sonra bandana takardım, daha sonra da şala geçtim. kimi baş örtüsünü arkadan bağlar, kimi şal takar, kimi eşarp. her insanın bir izzeti nefsi, kendine has kişiliği var. şekilcilikten ve basma kalıplılıktan uzak durmak gerek. insanlar nasıl rahat edecekse, mutlu olacaksa öyle olmalı, kurallardan ziyade bir de insanların düşüncesi diye bir şey var, günahsa bile açıksın diye kolun açık giyebilirsin öyle mi, boynun açık giyebilirsin allah allah yok ya, sana mı soracağım. tuhaf cidden tuhaf.. o da bir aşama, o da bir başarı, hem de hayandan, içinden gelen bir şey.. kimi süs olsun diye kapatır başını.. ya da ortam zorundan, ya da allah öyle emrettiği için nefsine zor da olsa mecburiyetten kapanır.. kendi hayandan gelip de kapanmak kadar samimisi yok. namaz kılıyorsun diye, dürüst olduğunu sanırlar, her şeyinin dört dörtlük olduğunu misal. ama allah resulü ne demiş; bir insanın namaz kıldığına bakmayın, o insan dürüst mü, doğruyu söylüyor mu, ölçüde tartıda adaletli mi bunlara bakın demiş. ibadet, allah'la kul arasında. topluma karşı dürüstlük doğruluk, kul hakkı başka. herkesin inancı, ibadeti allah'la kendi arasındadır...

sevgi, saygı, bağlılık.

bendenizin içmediği, yan etkileri olan, organlara zarar veren, vücutta biriken negatif bir destek ağrı kesici. (migren durumu farklı ama, kronik ağrıları olan insanlar meclisten dışarı) sağlığını düşünen, kendine dikkat eden bilinçli insanlar. ağrıları olmasına rağmen çevresindeki ağrı kesici iç diyenlerce, içmediğinde yadırganan insan topluluğu. (ağrıya karşı sarı kantaron çayını tavsiye ederim, baş ağrısına buz koyarsanız hafifletir, buzu direkt koyamazsanız peçeteye ya da beze sarın, dondurucudaki herhangi bir şey de olur buz yerine) (ha bir de kızsal durumlarda karın bölgesine buz koyun, soğuk damarları büzer dondurur ağrıyı, sıcak diyorlar o yanlış. ayağın altına uygulanır sıcak.)

boş konuşuyorsun demek en netinden, en dobrasından hahah. :)

kadının kaldırabildiği, ama erkekte hoş durmayan boy yetmezliği sendromu. kadınların yanlarında gezdirmek istemediği modeli harika. boy kompleksi olmayan çok kısa -140- falan kadınların yanlarında gezdirdiği bay hobbit. (kadın topuklu falan giyer de kurtarır bari) :)

ilk buluşma olduğu için, görgüsüzlük olarak adlandırmanın çok mümkün olduğu bir hareket... başlamadan bittiğinin işareti harikası bir durum.. var mı öyle insanlar bu arada.. '(:'

zayıflık, çünkü; savunmasız kalıyorsunuz.. budalaca bir güvenin, sonsuz sevgi duymanın dalaleti, kontrolünüzü kaybettiğinizin resmi..
onun için kontrollü, ölçülü sevin demiş allah resulü... kalp dayanamaz ölür yoksa ölçüyü aşarsa... insanın duyguları, kalbi çok güçlü çünkü, kendi benliğinde o duygular çok yoğun zaten...

ince eleyip sık dokuyan ince gonca..
kendi oluşturduğu güvensizliği karşıya geçiren ve soğutan nadide kul, her an bir soru işaretiyle dolaşan ürkek ceylan. empati kurmaktan bihaber soğuk hava deposu. titizliğiyle, tez canlılığla nam salmış boğucu kavurucu çöl sıcağı.

"egoların yarışı sahnesi..."
sevgi dediğimiz şey, belki de egodan ibaret... birbirimizin egolarını mı seviyoruz ne... dik yokuşlar, engebeli çıkışlar hoşumuza gidip heyecan kattığı için zor olanı sevgi zannediyoruz belki... sıradanlaşan bir şeye olan ilgimiz mi azalıyor.. hareket, enerji katmaya çalışıp bir çuval inciri berbat ediyoruz belki.. abartıyoruz, abarttıkça ego coşuyor, duramıyoruz, durduramıyoruz belki.. biz sadece kendimizi seviyoruz.. kendi egomuzu.. mantığı bozan enstantaneler sevgiyi de bozar temasıyla yola çıkarak, 'aklın kalbi' deyimine şiddetle katılmakla birlikte mantığın; dış görünümü duygu, sevgi olarak addetmekten çok daha bağlayıcı olduğu realitesi altı çizili bir vurgu.. zihin çok daha güçlü.. bir insanın size uyguladığı mantığınıza, aklınıza, fikrinize uymayan incitici bir söz, tavır sevginize noksanlık katabilir, eksiltebilir, duygularınızı bitirebilir; minvalinde zihninizi tatmin eden, ruhunuzu okşayan kafanızın relax olduğu huzur dolu bir çiçek bahçesinde
muhabbetinizin paha biçilemezliği bu realiteyle paralellik arz eden bir durum...

'kodlanmış sevgi pıtırcığı...'
insanların bir yerden kalkarken her birinin sarılıp, birbirini öpmesi. genele uyma psikolojisiyle göze batmamak için, istemesen de senin de dürtülerinin yapmaya zorladığı manasız hareket.

"dün yine yapayalnız dolaştım yollarda, yağmurlarda ıslanan bomboş sokaklarda, gözlerimde yaş kalbimde sızı unutmadım seni, unutamadım unutamadım ne olur anla beni. unutmak kolay demiştin, alışırsın demiştin, öyleyse sen unut beni yeter ki benden isteme. yıllar ikimizden de çok şeyler götürmüş sen yeni yuva kurarken beni paramparça bölmüş, gözlerimde yaş kalbimde sızı unutmadım seni unutamadım unutamadım ne olur anla beni, unutmak kolay demiştin alışırsın demiştin. öyleyse sen unut beni yeter ki benden isteme."
barış manço; "unutamadım"

aşk-ı memnu "aşk-ı hüsran" ...
ihtirasının kurbanı genç bir kadın ve genç bir adam. sonunu kendi elleriyle hazırlayan kibir
ve ihtiras abidesi genç hanımefendi; kendisinden yaşça büyük olan babası yaşında bir adamla evli olmasa, normal akışında birbirine çok yakışacak olan iki gencin bu şartlarda ahlak boyutunda sınıfta kalmış iki bayağı insan rolüne bürünmesi. hastalıklı, tutkulu, saplantılı, delice aşkın kurbanı bir sürü insan... bu yasak aşka kurban giden hayatlar ve acı son...