işte ben böyle bi kadınım yazar profili

ah ahhh anılarımı depreştirdi bu başlık. travmalarımı bir kenara bırakırsak doğu ekspresi, yılın 3-4 ayı dışında kalan tüm ayların çok soğuk olması, kars kalesi ve kaşar ile kazı. yemekleri de güzel bulunuyor ama ben sevmiyorum. yani yemek sevmiyorum ve seçmiyorum. iki lokma günü geçiştireyim yeter bana. şu an yemek düşünecek halim yok, lükse kaçar bizim için. umduğunu değil bulduğunu misalinden haniiiyy.

gevşek insanlar. düşman başına.

maaşıma zam yatmamış!!1!..1!!1. ocak maaşımı zamsız aldım! bakın bu bir çıldırma ve de üzülme sebebidir…

mağdurum da mağdurum.

(bkz: farklı biriyim işte)

tamam sen rus kızlarıyla evlen serseri ne ağlıyorsun 2 saattir burada. hiç belli etmiyon knk darbe aldığını falan birilerinden. aferin sana devammm.

beyanını belirten erkek türü.

ahlaksızlık konusu bir yana bu işin aids, frengi gibi hastalık durumu da ihtimal olarak çok yüksek. halkı ya da kadınları fuhuşa teşvik ve cinsel yolla bulaşan hastalıkları yaygınlaştırma bile başlı başına bir suç. toplu helak olacağız sanırım, o günler de yakındır.

uzun zamandır yoktum birileri demiş öldü falan filan gibisinden atarlı bi söz.

bir kadın olarak birini çok sevdiğimde hemen evlilik hayali kuruyorum, ailemle tanıştırıyorum, sonra biraz geziyoruz, çok geziyoruz paramız bitene kadar. hayal olaraktan tabii. ona bir annenin evladına beslediği sevgiyi besliyorum, koşulsuz seviyorum, onun da beni sevmesini sağlayacak şekilde tavlıyorum, zaten erkekleri düşürmek öyle zor da değil. mutlu son.

annemin yemekleri. he yanlış anlaşılmasın hala hayatta çok şükür ama artık her istediğimde gidip yemek yiyemiyorum. bundan tam bir hafta önce yataklara düşecek kadar ağır bir durumda hastaydım ve gerçekten sadece çorba içebilirdim ama memlekette güzel çorba yapan eleman kalmamış anladığım kadarıyla. tam 4 akşam her seferinde farklı yerlerden denedim ama hiçbirinin yaptığı çorba değildi ya tadı ekşimiş ya da su gibiydi hepsi. ah anacım olsa böyle mi yapardı diye düşünmedim değil. bu yemek sektörü de baya değişik gerçekten. allah bizi muhtaç etmesin böylelerine. gece gece yine canım mercimek çorbası çekti ama son çare kalkıp kendim yapmak herhalde. bir daha dışardan söylemek miii?? tövbeee. ben doydum dostum. aşçı abiler bu gece evlerine para götüremeyecekler ama bu beni hiç alakadar etmezz. esnaf lokantası saygınlığım kayboldu artık. hiçbirine eskisi gibi ağzım sulana sulana bakamayacağım.

nazar değil de enerjisel olarak akışın değiştiğine inandığım durumlar çok yaşıyorum hayatımda. zaten yıldızım düşük olduğu için gözlerden çok etkileniyorum. yani öyleymiş, yersen. güzelce bi’ kurşun döktürene kadar kimseye özel hayatım ile ilgili haberler vermemeye dikkat etme kararı aldım en son ama nerede… illaki anlatacağım bir şeyler, bi kapalı tutamıyorum şu çenemi. akıllanmak kim ben kim sözlük…