yazarların yalnızlık seviyesi

yalnızlığıma 10 üzerinden 1 veriyorum ama

yalnız değilim. çok sosyal biriyim. hep etrafımda birileri var... konuşacak sohbet edecek insanlar hiç eksik değil hayatımdan... bazen özlüyorum yalnızlığı... yabancı bir şehirde, kimsenin beni tanımadığı adımı bilmediği yerlerde yalnızlığım cebimde kaybolmak istiyorum hayatın içinde... fotoğraf çekmek, dolaşmak yalnız başıma... kahve içerken insanları izlemek, hatta kendi kendime aklıma bişey gelip gülmek... bir gün hiç telefonum çalmasın mesela o şehirde. tek konuştuğum güler yüzlü garson, hesabı ödediğim suratsız mekan sahibi ya da yolda fotoğraf çekerken, beni görüp çektiğim fotoğrafı merak eden insan olsun...
hayat kendi kendine de güzel olabilir, yaşamasını bilene.

100 üzerinden 100 veriyorum. bu kadar da yalnız olunmaz be...*

fiziksel olarak değil de daha çok ruhsal bir yalnızlık bu. ara sıra hoşuma da gidiyor ama işte bazen can sıkıcı olabiliyor.

atom çekirdeğindeki protonun etrafında dolanan ama asla ona ulaşamayacak olan bir elektronun yalnızlığı gibi.
aslında, yalnızlık bir yaşam biçimi olduğunda sorun olmaktan da çıkıyor, aksine oldukça keyifli ve hayata anlam katan bir durum oluyor.

(bkz: yapayalnız) seviyesindeyim.

öyle bir seviye ki, hem sevilmek istiyorum, hem de sevmek ama bunu yaparken "aşırı çabalamak" istemiyorum. zira arayıp bulamamak, çok yorucu.

ruhen eksiğim, sinirliyim, sevgisizlik insanı bazen gerçekten sinir ediyor. hayır bir de olduğum gibi bir adamım ben be kardeşim! şu 1.5 yılda gerek bu sözlük, gerek farklı mecralarda konuştuğum her kadınla "ya sen çok iyisin adam" tepkisi alıyorum.

ulan hep mi yanlış zaman? hep mi? doğru zaman nasıl oluyor, allah aşkına bilen anlatsın. hıyarlık ben de demek ki. ben doğru zaman nedir onu bilmiyorum demek ki ben. ne zaman tam bu kadınla kimyam uyuştu diyorum. sohbeti tatlı, az flörtleşelim diyorum tak bir bok çıkıyor arkadaş.

çıkan şeyler de hep istisna be arkadaş! ben galiba ömür boyu yalnız kalacağım ve şarkım hep bu olacak ;



artık öylesine yoruldum ki, sevgi istiyorum ama çabalamaya mecalim bile kalmadı. benimle sevgili olacak kadın o da olursa tabii ki bunun olması güneşin batıdan doğması, antartika'nın 45 derece güneş ile ısınması, çöllere kar yağması demek. yani namümkün bir şey.

şu an bu durumu kabullenme vaz hazmetme sürecinde kıvranıyorum. son çabalarımı gösteriyorum. ha olur da çöllere kar yağarsa, bana katlanabilirsen, öyle bir sevgiye sahip olacaksın ki, aklına da, kalbine de çok büyük gelecek, seni sarıp sarmalayacak.

ancak çöllere kar yağmaz. işte ben de böyle yalnızım. epeydir yalnızım, yapayalnız olmaya çabalayan, yapayalnızlığa terfi etmeye çalışan bir yalnızım.

madem kurtulamıyorum, teslim oluyorum. en azından daha az acı çekerim. arayıp bulamamaktansa sevgiyi, direkt sevgiden uzak olmak daha az acı verir bana.

"bir kişi bile değilim yalnızlıktan"

*

ben,keyfim ve kahyası. 3 kişiyiz.

ben benimleyken nasıl yalnız olabilirim ki..
nedir bu yalnızlık tam olarak..
tek başına olmak sahiden yalnızlık mıdır?
kalabaliklarda bile insan kendini yalnız hissedebliyorsa bir baskasinin yanımızda olması ya da olmamasıyla ilişik olmasa gerek.
kendi varlığını hisseden kimse için yalnızlık diye bir kavram yok bana göre..

dönüp dolaşıp dibimde, zihnimde bitiyorum.

yalnızlık değil de yalnızlığın rahatsız etme seviyesi on üzerinden çoğunlukla iki. dramaya bağladığım zamanlarda dört olabiliyor. çünkü bedenen yalnız olsam da ruhen yalnız olmadığımı, sonlanabilecek yalnızlıklar yaşadığımı biliyorum.

zeki müren - gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar.
*

seviyesiz bir yalnızlık içindeyim. anlatabildim mi?

kalbimde sonsuz bir boşluk var.
zaman zaman acıyor, sızlıyor.
yalnızlık güzel ama bazen zor geliyor.
nefesim tıkanıyor.
çift olmaya gerek yok evet.
yanında birini istemenin ansızın çıkagelmişliği yoruyor.

işte bu kadar! denilebilir.


lakin bundan şikayet etmiyorum. bu insana güzel geliyor.

herkesi ve duyguları unutabilecek kadar...

bu yaşıma kadar yalnızdım. dert etmedim. şimdi dert etmem yersiz olur. olan oldu. biten bitti.
boşlukta değilim. boşluk yaratmaya niyetli de değilim. böyle bir hata yapmam. yapamam.