kaiser yazar profili

aşısına parası olmayandır

yaş ufakken yenilmesi ve atılması olası olan, büyüdükçe özellikle kurumsal yerlerde bazı insanlara uygulamak istenilen tarife

evet arkadaşlar 2 gün sonra yaşadığım küçük şehirden ayrılıp istanbul'a taşınıyorum, bu entry altında tavsiyelerinizi, nasihatlarınızı bekliyorum. açıkçası istanbul biraz korkutucu geliyor.

o zaman komünistler kendini allahla bir mi tutuyor?

yemeyin kilo yapar

akıllı insanlarla keyifli bir sohbet

senin mutluluğunla mutlu olabiliyor mu

bence etmez, bahsettiğimiz kişi iyi bir insan belli ki çünkü insanların kendi sonlarını yazmalarına imkan tanımak istiyor. aynı şekilde kendi sonunu eğer intihar olarak seçecekse, insanlara intiharın en korkunç ölüm olduğunu vurgulamasının yanlış olduğunu bilirdi. çünkü eğer ki intihar ederse intihara onun sayesinde yönelmeyen insanlar o bile intihar ettiyse biz niye yapmayalım gibi bir bakış açısıyla yaklaşabilirlerdi olaya. bu durumdan mütevellit intihar etmeyeceğini düşünüyorum. ama eğer ederse de yaptığı ve söylediği her şeyi çiğnemiş olacağından vicdan azabıyla öleceğini düşünüyorum ki bu da seçeceği bir ölüm değildir.


sence ölüm anının çok yakın olduğunu anladığında insan, zorunlu kabullenişinde içten içe korkusuyla savaşmaya devam eder mi?

batshuayi neden yedeklerde yok acaba, neyse kolay bir maç olur umarım seri devam eder.
#saldırfenerbahçe

cannavaro, küçükken gerçek değil sanardım ismini

bir sonbahar yağmuru gibi akan gözyaşlarımın, paralel evrendeki yaşamlarımda var mıdır mutluluktan ağlayan hali?

ne zaman geçecek bu durum. var mıdır atlatan, güzel günlere kavuşan. ya da yaşadığımız günler mi güzel daha da kötülerini mi göreceğiz. şükretmek mi lazım bilmiyorum, tek bildiğim hüzünden, mutsuzluktan, kafaya her şeyi çok takmaktan çok yorulduğumdur. yarın tek ders sınavım var, diğer gün doğum günüm, mutluluk kırıntısına bile sahip değilim. her neyse en azından tasamı yazabileceğim bir yer var, yaşa sözlük.

çok acı çekiyorum ve bunu en yakınlarım dahil kimseye belli etmiyorum. geceler zehir zıkkım gibi, ne anlamı var yaşamanın, gelecekte her şey daha mı iyi olacak her şey yoluna mı girecek. ölüm korkum olmasa 1dk durmam şu s2timin dünyasında. hayat yaşamak için çok zalim, çok gerçek. her şey güzel devam eder güzel olur kötülük neden olsun ki diye tozpembe düşüncelerle yaşıyorum. o kadar yorgunum ki, o kadar bıkkınım ki. çok sıkıldım sözlük çok.

ağlasam sesimi duyar mısınız,
mısralarımda;
dokunabilir misiniz,
gözyaşlarıma, ellerinizle?

bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
bu derde düşmeden önce.

bir yer var, biliyorum;
her şeyi söylemek mümkün;
epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
anlatamıyorum.

orhan veli kanık

(bkz: attack on titan)

bence bir insanda bilgi arttıkça bilgisizliğinin farkındalığı artar.

gerçekten her şey eskisi gibi olacak mı, her şey yoluna girecek mi?

geçmiyor, bitmiyor.

eskiden şuan olduğum yaşın büyük ve baya olgun bir yaş olduğunu düşünürdüm, şimdide aynısını 5 10 sene sonrası için düşünüyorum.