enayiliğinizi bir cümleyle özetleyin

hayatın iyi davranacağına gözüm kapalı inanıyorum. yarın bir arabanın altında kalıp öleceğime zerre ihtimal vermiyorsam bu hayatın verdiği güvendir.

büyük enayilik olduğunun farkındayım.
(bkz: swh)

maddi olarak da, 10 liralık kulaklığa 40 lira vermek, büyük enayiliktir...

bidebayilistersen ukdesi.

t/ yazarların enâyiliklerini paylaştığı başlık.

4bin lira borç verip bir türlü istemeye utandığım kişiye dayanamayıp borcunu verir misin diye mesaj attım, geri aradığında utancımdan telefonlarını açamıyorum.

ofis canlısı olmak.

insanlara olduğundan fazla değer veriyorum. çoğunu gerçek anlamda tanıyınca ne kadar boş bir düşünce olduğunu anlayabiliyorsun.

işverenin emeğime fiyat biçmesine müsaade etmek

eski sevgilimin ınstagram'da bir sayfası vardı. bir gün tarih attığını gördüm bu ne diye sorunca sayfa ortağımın sevgilisiyle tanışma tarihi demişti inanmıştım djsnskks iki cümle olmuş ama olsun enayilik enayiliktir.

keşke bir cümleye sığsa.*
neyse bana da komiklik oluyor, öyle avunayım.
maksat yeşillik olsun, kimsenin beni eğlendirmesine gerek yok.
itinayla kendimi eğlendiririm.

"yaaa öyle dedi ama aslında iyi niyetliydi, beni düşünüyor."

hangi enayiliğimi hangi cümleyle? özetlenebilir değil.

programlar hakkında bi bok bilmeyen beleşçilerin işini gördüm ve makbule geçmedi.

her anlamda düşen insanı kaldırmak. bunu enayilik olarak görmüyorum, çevremdekiler öyle addediyor. esas enayiliğim fesat düşünmemekle başlıyor. hikayem bu.

benden neden soğuduğunu bilmediğim insanın, nedenini anlamak için, peşinden koşmuşluğum ve kalbimin daha çok kırılmış olduğu olay vardır.

bazen her şey canımı o kadar çok acıtıyor ki önümde apaçık duran hiçbir acı gerçeğe inanmak istemeyip yok ya o öyle değildir diyerek kendimi kandırıyorum ve sonunda daha çok üzülüyorum.

bazılarının enayilik diye tanımladıkları insan olmanın gerekleridir. tabii devir kazık devri, yalan dolan devri. insan olduğunuzu unutmayın.
enayi dediklerinizi çoğu ne yaptığının farkında ama siz onun farkında değilsiniz.

aylardan temmuz yada ağustos, ramazan birde, çocukları yaylada bırakıp mersine indim, tekim. açtım buz gibi biramı, müziğimi bir yudum aldım, cep çaldı... e benim tüpüm bitti, yemeğim ocakta kaldı acil tüp lazım bana... (damacana su ve tüp bayiliği yapıyorum)
-hanımefendi bugün pazar kapalıyız.
-yapmayın lütfen yemek yapmam lazım
-adres neresi idi? (evimin dibindeymiş) neyse don atlet bindim arabaya gittim.
kapıyı 25-30 yaşlarında bir hatun açtı, ben tüpe davrandım, durun durun ben takarım, nede olsa yalnız yaşamaya alışkınım dedi......... yok yok ben hallederim deyip mutfağa daldım, girişteki masanın üstünde yeni açılmış efes ve bardağı duruyor.
-bende tam bir yudum içip geldim dedim. buzdolabına gitti bir şişe bira çıkarıp...
-beraber içelim deyip fıslattı şişeyi. ben 5 dakika kadar mavi ekran oldum.
- ben efes içmem sağ olun deyip çıktım.....ennnnnnnnnnnnnayilik mi dediniz?

küçük iskender'e ait bir kitabı aldım, 54 lira etiket vurulmuş üzerine sonradan. eve gelince etiketi çıkardım sırf meraktan, o kitap bin lira da olsa alacaktım, iskender'in çünkü.

etiketi bir kaldırdım, 18 lira yazıyor... (bkz: swh)

hiç mi içiniz sizlamadı merak ediyorum bir kitabı almak bile bir öğrenci için bunca zorken olduğunun 3 katına satmak...!!!

herkese ve her şeye inanırım ve denilen söze fazlasıyla itimat ederim.

- ben unicorn soyundanım.
arnella: ay ne kadar hoooş.

karşı tarafın hatası sonucu bitmiş olmasına rağmen affedip iki defa daha denemek. ikisinde de hüsranla sonuçlandı. normal bir arkadaş olarak kalmak varken düşman olarak kopmak...

o denli küçük enayilikler yapmıyorum ya. benimki devrim niteliğinde oluyor genelde ve tek cümleyle açıklanamıyor işte.