küçük bir zebellah yazar profili

sen bana bugün "korkuyorsun" dedin ya, "kendinden korkuyorsun!"
"korku değil aslında, ben kendimi seçmeyi bilmiyorum. kendimi öncelemeyi bilmiyorum. hayatımda kendimi kendi hayatımın merkezine koymayı bilmiyorum. hani her şeyi boşlayıp sadece kendi mutluluğumu düşünüp kendimi seçmeyi bilmiyorum. fark etmek çok da bir işe yaramıyor ama. kırk yıllık alışkanlıklar öyle bir anda değişemiyor..." *

bir tatlı huzur...

siz dayanılmaz bir günaydınsınız
sabah sabah insanı ayağına getiren...* *

arkadaşlar herkese merhabalar,
ekşi sözlük'te aşağıdaki verdiğim linkte konu ile ilgili tüm bilgilere ulaşabileceğiniz bir yardım çağrısı var. henüz bu kişiye ulaşılamadı. umarım en kısa sürede sağ salim ulaşılır, bir umut tanıyan bilen vardır diye ben de buradan paylaşmak istedim. desteklerinizi rica ederim. herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
eksisozluk.com/incinintanes...

aynı gökyüzünde, ayrıydı güneşin
söyle bari, iyi misin? * *

kül / cem adrian & mark eliyahu

kül olur kalbindeki zamanla
yana yana, yana yana...

bu yanlış benim değil
gözümde yaş durmaz
yorgunum küskün değil
aşka göğüs gerdim
gidecek yerim olsaydı giderdim
kapını aç ne olur
kapını çalan benim...

soner arıca ~ kapını çalan benim

hayatımda hiç senin kadar bunu hak etmeyen birisine hak etmediği kadar değer vermedim, sana gösterdiğim anlayışı göstermedim ama o kadar hak etmedin ki sen bunu!!! o kadar her seferinde daha da hadsiz ve terbiyesiz, kötü birine dönüştün ki! bir insan nasıl ve ne kadar kötü olabilir tam olarak karşılığısın benim için artık.

ben kimseye zarar verebilecek birisi olmadığımdan seni allah'a havale ettim, ediyorum.

aslında en baştan beri hata bendeydi, ben sana çok çok fazlaydım sen de demiştin bunu ve nasıl da haklıydın...

sana hakkımı ne bu dünyada ne varsa öbür dünyada helal etmeyeceğim. sakın ama sakın karşıma bir daha çıkma. allah da sana bana yaptığın tüm haksızlıkları tek tek sorsun inşallah...

başka sözüm yok...

son arzun nedir diye
gelip de bana sorsalar
gözlerime bakıp da
her şeyi anlasalar... * *

özdemir asaf'tan gelsin... *

eskisi kadar özlemiyorum seni
ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda...
adının geçtiği cümlelerde gözlerim dolmuyor...
yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
biraz yorgunum...
biraz kırgın...
biraz da kirletti sensizlik beni!
nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“iyiyimler” yamaladım dilime.
tedirginim aslında,
seni unutuyor olmak,
hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni...
gel diye beklemiyorum artık,
hatta istemiyorum gelmeni...
nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
arasıra geliyorsun aklıma,
banane diyorum
benim derdim yeter bana
banane!
alıştım mı yokluğuna?
vaz mı geçiyorum varlığından?
tedirginim aslında,
ya başkasını seversem?
inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem…

neyine bağlandım ki bu kadar?
bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi?
özdemir asaf

3...*
müşküle tabi zulüm
peki derdime dert ne diye?
beni anlamadın da kanatma canım, ne olur?
* *

şu an değil, sabah'tan bir an.

içimde oyuklar, ruhum yaralı, kalbim kırık!
sığınağım, dert ortağım deniz...

hayatımda çok az insana beddua ettim ben şimdiye dek, belki de etmedim, ettimse bile o anki sinirle sonra geri aldım hepsini!
sen benim canımı şu hayatta her şey ve herkesten çok yaktın ama sana da etmiyorum, etmeyeceğim hatta.
ama allah bana şu zamana kadar yaşattığın her şeyi sana tek tek sorsun,
senin için döktüğüm her gözyaşı damlası için benden binlerce kere pişman olarak özür dilediğini bana göstersin,
gerçek anlamda değil ama ruhsal olarak pişmanlıktan ve üzüntüden paramparça olduğuna ben bu dünyadan göçüp gitmeden şahit olayım inşallah....

kötü birisin sen, çok kötü, benim tanıyıp tanıyabileceğim belki de en kötü insan!

şu hayatta karşıma çıkan, payıma düşen de sen oldun. bunun senin tarafında da bir diyeti olmalı değil mi? umarım şahit olurum o kıvranmalarına.
allah çok büyük ve ben sadece ona sığındım, sığınacağım (hala senin yüzünden ağlarken, paramparça olmuşken)!

geleceksin ve ben göreceğim bunu!

mabel matiz
kömür

gel bana güzel üstüme seril.
yalnız uyuyamaz bu ten.
sen bana inan gizli de kalır.
aramızda olan biten...

beni böyle sevme

sen de susma, bir şey söyle
olmadı mı haksızlık?
beni böyle sevme
önce toplayıp sonra dökme!

ne tesadüftür ki şarkının başlığını da iki yıl önce yine ben açmışım...
(bkz: beni böyle sevme)
hande mehan

bana bir şey mi demek istiyorsun?

içim çok şey konuşuyor ama suskunum dışarıdan bakıldığında çünkü her şey çok farklı olabilirdi gibi geliyor...
tam da burada oğuz atay'ın dediği;
"ifade edemediğim bir eksiklik hissi var içimde. sanki her şey başka türlü olabilirdi." geliyor aklıma ve bir kıymık daha batıyor kalbime.

hep korkaktın,
hep kendini kayıran,
hep bencil,
hep küstah,
hep kaba...
ama ben sana baktığımda hep o küçük çocuğu gördüm gözlerinde *, çocukken aynı yanılgıya düştüğüm çocuk halini,
en kimseye anlatmadığımız sırlarımızı birbirimize anlattığımız ve beraber ağladığım o masum çocuğu...

çok kızıyorum sana çok... bunun kelimelerle ifadesi yok.
kendimi biliyorum asla dayanamam öyle bir şey olsa ama sanki karşımda böyle perişan halde olsan bile bir süre içim soğumayacakmış gibi geliyor. hayatımda ilk defa bir insana bu kadar kızgınım (ve kırgınım tarifsiz) ama senden daha çok kendime!

sanırım da ömrüm boyunca affetmeyeceğim seni.

eziyetlerin,
en küçük zorlukta benden, bizden vazgeçişlerin,
ben tüm iyi niyetim ile her zaman sana elimden geldiğince anlayış göstermeye çalışırken hep ve daima bana karşı bu anlamsız tahammülsüzlüğün,
tüm "beraber yapacağız" diye söyleyip tutmadığın sözlerin,
ve en çok da benim için hiç çabalamadığın için!

seni hiç affetmeyeceğim! *

özleme bir diyeceğim yok. o kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. o nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı. o tek güzel yönü bekleyişlerimizin. insanlığımızı özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel. özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin? bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. bir ışığı var. bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz. verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; seni özlediğim içindir. beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.

seni bunca özlemesem; bunca sevmezdim ki! * *
iyi ki doğdun canımın içi * *

insanı yine en çok insan yoruyor...
beklenti yoruyor.
hani cem yılmaz'ın dediği para/çokomel eğrisi var ya onun gibi işte ya da astrologların videolarında alma/verme dengesi dedikleri...
gerçek hayatta böyle olmuyor ama. "ben seni üç liralık sevdim sen beni bir buçuk, alacaklıyım" diyemiyorsun. ya da "ben sana onbeş liralık değer verdim, sen bana üç. geri ver" de diyemiyorsun.
ne kadar ekmek, o kadar köfte hepten geçersiz bir yöntem sanırım. ekmek hangimiz, köfte tavuk mu acaba? soğan da varsa zaten at çöpe gitsin! neyse konuyu saptırmayayım ben bu başka bir yazının konusu.
üstelik bu eksikliği hislerin dışında tespit edebileceğin bir alet de yok, kanıtlayıp hakkını arayasın ya da şikayetçi olasın!
faizi ile geri alamaz ya da hukuki işlem de başlatamazsın.
cogu zaman kırıldığınla kalır hatta cirkefleşemiyorsan, kötülük yapmayı beceremiyorsan; karşındaki "odun" arsızlığı arşa çıkartıp iyice asabını bozsa bile "lütfen" dersin, "sabrımı zorlama" dersin en fazla.
böyle saçma sapan şeyler işte!
yani insan yoruyor insanı en çok.
keşke yormasalar bizi, kırmasalar.
çünkü "hayat kısa ve kuşlar uçuyor"
insan demiş miydim? demişim evet.
odun da diyebilirdim, hatta diyebilirim. beni odun yoruyor, kıramıyorum çünkü!
sabah 8 tane sınavım var benim ama derdim bir odun... allah'ım sen konuyu biliyorsun. çok amin
ve iyi geceler sözlük...