leathia yazar profili

beynin "yeter artık dinlenmek istiyorum a**** k*yim" demesinin binevi kibarcasıdır, biyolojik versiyonudur.

hayat binmiş üstüme.
oltasına takmış hayalimi.
koş demiş, yakala hayalini.
koşuyoruz da sürekli,
boşa dönen teker misali...

ulus-çankaya arasında bir yerlerde, kulaklığım ve neogazino ile.

bilmediği konular hakkında yorum yapan biri konuya dair cahilliğini belirterek o konuya dair fikrini veya öngörüsünü belirtmesi gayet normaldir. cahilliğini kabullenmek bir erdemdir, sakınılacak bir davranış değil; olması gerekendir ve gayet basittir. olması gerekeni yapamayıp bilmediği bir konu hakkında biliyormuş gibi konuşan insan ya yobazdır ya cahilliğinin farkında değildir, bilmediğini bilmiyordur ya da ahlaksızdır.

ah gençliğimin en güzel zamanlarını geçirdiğim, geçiriyor olduğum, geçireceğim güzel şehrim...

sevgiyi tanımlayamazsınız çünkü sevgi tanımlara sığacak bir olgu değildir. anlatılamaz, dil yetimiz sevgiyi anlatabilmeye yetmez. bir tanım yapacak zorunda olsam da "iki insanın herhangi bir durumda çıkar gözetmeden içlerinden geldiği gibi tüm duygularını ve fikirlerini birbiriyle paylaşmaları, her davranışlarında ve hareketlerinde birbirlerini düşünmeleri, sevgilerini bir şekilde birbirlerine hissettirmeleri, birbirlerini anlamaları, empati kurmalarıdır. gerçek sevgi iki insanın birbirlerinin her şeyi olabilme durumudur." gibi bir tanım yapardım.

kuantum fiziği ve evrim

her duygunun temelinde ya öfke ya sevgi vardır derler ama özlemenin temelinde hem özlediğin anlara geri dönememenin, o anı bir daha yaşayamayacağını bilmenin öfkesi hem de o mutlu olduğun anı tekrar hatırlamanın veya o anı yaşamış olmanın verdiği sevgi durumu yatıyor. bir kişiyi özlediğinde ise bir anı tekrar yaşayamasan bile o kişiyle bir kez daha beraber olabileceğini bilmek insanın içini kıpır kıpır yapıyor, sevgi daha ağır basıyor ve bu yüzden bir kişiyi özlemek çok daha heyecan veriyor insana. dolayısıyla iki temel duyguyu bir arada barındıran tek duygu özlemek sanırım. sevdiğin bir kişiyi veya bir anı hatırladığında hem mutlu oluyor heyecanlanıyorsun, hem de acı çekiyorsun keşke o günlere dönebilsem diye ya da onunla bir an önce bir kez daha buluşabilsem diye. özlemeyi üç beş cümleyle anlatamam, konuşsam günlerce yazarım. birçok şeyi özleriz ve altında yatan duygularımız neyi özlediğimize göre değişir. bazen öfkesi ağır basar bazen sevgisi. bazı duygular vardır kelimelerle ifade edilemez, cümlelere sığmaz; özlemek de öyle bir duygu işte...

ben bunu anlattığım şeyi pekiştirme amacıyla yapıyorum, örneklendirme gibi

(bkz: black mirror)

bazen haberlerde veya sosyal medyada gündem olan saçma sapan şeylerden bıkıyorum ve buraya girdiğimde de gündem yine aynı şeyler oluyor. ben genelde anlamlı şeyler hakkında yazmak isterken, kendime veya başkalarına bir şeyler katmaya çalışırken, insanlarla ortak zevklerimi keşfetmeye çalışırken, sözlüğün "benim için anlamsız olan gündemlerle" doluşması canımı sıkıyor. ne mutlu insanlara bir şeyler katabilen, kendinden başkasına değer veren, anlamlı şeyler hakkında yazan yazarlara...

herkes ölümden sonrasını çözer olmuş yahu. bu muhtemelen cevabı ölmeden önce hiçbir zaman verilemeyecek bir soru. varsayımlar ve mantıksal çıkarımlar bu sorunun cevabı değil arkadaşlar. yani demem o ki felsefi bir konu bağlamında bilmek ve inanmak arasındaki hayati farkı bilmek gerek. birine mantıklı gelen diğerine mantıklı gelmez. bu konu hakkındaki bir fikri mantıklı kılan şey yine insan zihnidir. yani bu soruya verilecek her cevap özneldir ve görecelidir.

en sevdiğim birçok şarkı var ama en çok sevdiğim iki albüm var:
neogazino
ben hâlâ rüyada

nasıl mutlu olunacağını bilmemek.

çözüm odaklı olmamak, problemi tespit etmeye çalışmayıp duygularına yenik düşmek; bir taraf öfkesine yenik düşse bile karşı taraf bu yanlışını ona fark ettirip birbirlerini anlamaya teşvik etmelidir ama eğer karşı taraf da inada binip aynı şekilde karşılık verirse ilişki git gide zarar görecektir. başka bir deyişle bu ilişki her bir tartışma veya anlaşmazlık depreminde yıkılmaya bir sonrakinden çok daha meyilli olacaktır.

dtcf

yyk - 2013

mutluluk, hayatta herhangi bir olay veya durum ile kendimizi mutlu edebilme becerimiz olduğu söylenir, gayet de mantıklı ama bunun için mental sağlığı temel bir şart.

kendimi tanıyor olduğumun farkına varmam yani öz farkındalık, iyi bir insan olmam ve bunu herhangi bir sosyal ilişkide deneyimleyebiliyor olmam.

bence insan neden okumamalı diye de sorulmalı. neden okuması gerektiğini daha iyi anlaması için, şu an aklıma gelmeyen istisnaları dışında okumamak için çok da mantıklı bir sebebin olmamasından dolayı.