mavipapatya yazar profili

kime, nasıl davranacağını bilen insandır.

gel gör ki, bazı insanlar ne mesafeden anlar ne de saygıdan, maalesef..

geceyedir küsmelerim

susmak, bağırmak kadar gürültülü olabilir bazen. sustuğun her şey o kadar güçlüdür ki, yankısı bir kayayı kum gibi yere serebilir. zihninin odalarını boyayabilir en koyu geceye.

bir insan, katili olabilir mi kelimelerin?

bazen tek bir cümle, kuracağın onca cümleyi susturabilir. içinde dolan, taşmak için sabırsızlanan ne kadar duygu varsa, hepsinin soluğunu çalabilir. kesebilir harfleri tam ortasından. bilmeden üstelik, sormadan, acıtmadan... yine de, dile gelemeyen her his, eninde sonunda bir tıkanıklığa yol açar soluk borunda. taş misali durur orada bir süre. o taş bazen gözyaşına dönüştürür kendini, bazen yangına. kül etmeden önce nefesini, toplar bütün canını oraya, koca bir delik açana kadar yakar sözlerini!

evet, kafanın içindeki berjere oturup, dünyanı yöneten o yüce varlık, peki tabii yangınlar çıkarabilir. zihninde depremler yaratıp, sarsabilir evrenini. tam kalbinden vurup ormanının, canını alabilir oksijeninin. yalnızlığının da rengi değişir o zaman haliyle. maviden kurşuniye döner aniden, karanlıkta kalırsın.

bilirsin, sabahını çok seversin bu koyu gecenin. beklersin, yeniden, sabırla… dünyanı döndüren bu güç, elbet güneşi de açtıracaktır, yıldızları da parlatacaktır, yeni bir can da verecektir sana tekrar.

umut, öyle güzel bir tonu ki mavinin, cenneti tanrının.

ve susturmak, öldürmek kelimeleri, en büyük cezası tanrının.

bu yüzden sınırı yok verebileceklerinin. sınırı yok, senden alabileceklerinin…

iki kişi engelli sadece. demek ki şimdiye kadar sözlükte iki tane haddini bilmeyen insanla karşılaşmışım. umarım dahası olmaz.

kim var kalbini yerip serip,
kim var gönlünü eyleyip,
kim var gökleri şen edecek?
ben burdayım işte.

sen banasın

hep aynı replik geliyor aklıma;
“ben bu ilişkiye olan inancımı kaybettim ela”

düğün günü mü kaybettin köpek!

bitter çikolatası harika olan çikolata markasıdır.

hiçbir şey bulamazsam peçete koyarım, ölürüm de katlamam! katlanamam!

yalnızlığın asil rengidir.

“her gün durum bildirmeye gerek yok.”
kız çok haklı.

buradan

evgeny ile tanışsak yeter. zaten yorumuma like da atıyor, çok yabancılık çekmeyiz. hahahah
gerisi çok da mühim değil. ille de bonus verelim derlerse, fatma girik’i bir diriltmeleri gerek.

annemin teyzesinin bir villası var orada. yıllar önce gitmiştik. denize sıfır, sessiz sakin bir yerdi. on gün kadar kalmıştık ki, hayatımda geçirdiğim en güzel günlerdendi. yüzmeyi de orada öğrenmiştim, balık adam sağolsun. buradan onu da anmış olayım.

özledim seni balık adam. umarım bir gün tekrar buluşuruz cunda’da.

uyarı: haziran ayında giderseniz, deniz kastanelerine dikkat edin. fena acıtıyorlar.

bazen de anda yaşamaktır.

herkesin dostu ol, kimseye güvenme.

iki gündür gözümü açtırmayan, günün çoğunu uyuyarak geçirmeme sebep olan vücut ağrısı ve mide bulantısıdır.

bir ara akasya durağı diye bir dizi vardı. jeneriğini duyunca bile mideme kramplar giriyordu.

kısa bir zaman önce aldım. çok saçma bir uygulama çünkü çoğu doktor doğru düzgün bir muayene yapmıyor. duvardaki harfleri görüp görmediğimi sordu bana sadece. ardından e-devletteki kişisel sağlık raporunu doldurup çıktım aile hekiminden.

biraz çakır keyif, biraz yorgun, bariz de bir hüzün.

geçmiyor, geçsin diye beklediklerim. beklemiyor, ardımda bıraktıklarım. bıraktığımın yeri dolmuyor. dolanıyor gece boğazıma, yakıyor.

sizin geceniz güzel olsun. iyi geceler sayın yazarlar.