meczup kişilik yazar profili

tarifsiz şarap kadehleri

yorgun adımların ardında kalan birkaç kelime birkaç ses ya da öylece duran sokak lambaları, bilmem kaç defa ölücez, ne zaman boğucu düşüncelere dalmadan rahatça uyuyabileceğiz, acaba ne zaman duyabileceğiz ya da ne zaman duyabilecekler bu sessiz serzenişlerimi, yorgunum, hissizleşiyorum gün geçtikçe yalandan doğan güneşe ya da döngüyü devam ettiren gecelere küskünüm biraz, biraz da sokak lambalarına.

her sabah ağız tadıyla kahvaltı yapma isteği.

hayatın neresinden baktığınız kararlaştırır unutmayın ya yazısınızdır ya da turasınızdır önemli olan kim feth eder kim yenilir.

karmaşık sardunyalar kafamda
cadde bostan dolmuş bir anda
ses ver göremiyorum seni
ya da hisset belki bulursun beni
karmaşık duygulara eşlik eder kadehim
ben ve kadehim bir aradayız
ben sustukça taşar bardak
yıldızlar eşlik eder sessiz geceye
dolunay küçük bir tebessümden bahseder
ben de kumlarla dans ederim
dalga sesi melodidir
bir bitimlik dünyada ben ve kadehim
uzaktan göz kırpar deniz
feri sönmüş gözleriyle anlatır her şeyi
sonra elim havada ve söyledim.
yıldızlar çok güzel değil mi?

mutlu etmek, mutluluğun formülüymüş, kısık gözler, neşeli kahkahalar, insanın içini cıvıl cıvıl yapıyormuş, aslında o gün sıradan bir market alışverişine giderken yolda gördüğün bir simitçiye "günaydın, kolay gelsin." demek kadar sıradan ama içleri ısıtan ve kişiyi mutlu eden bir çocuk gülümsemesi kadar harika bir şey.

kışın dışarı çıkınca havada bir odunsu is kokusu oluşur işte ben ona soğuk kokusu derim herkes ve her şey değişir ama soğuk kokusu hep aynıdır.

biraz olsun düşünmeyi bıraktım, insanları umursamadım ve çimenlere uzanıp gökyüzünü izledim saatlerce, ve biliyor musun? bugün çimenler mutlu.

kahkahası bol olan insanların gözleri gibi donuk çok mutlu görünürler ama onlar sadece kendi içlerini yakarlar sonra da hissizleşirler boş bakarlar.

sizi bilmem ama benim için biraz keder biraz da düşüncelerin son bulup yeni serüvenlerin başlangıcına içilen bir içecek.

sürekli bahaneler üretiriz bazen yazmak için bazen tutunmak için ama biliyorum ki her üzüntü şairi veya yazarın ilhamıdır alışmak istemez çünkü bu şekilde üretir.

bazen unuttuğun güzel anıların habercisi o günü o anı ve o insanları hatırlatır.

aslında bir kaçış yolu, insan kendini savunamadığında kaçış yolu olarak görür bunu çünkü düşünmek istemez.

dün,bugün,yarın olmadan bunları düşünmeden sürekli saate bakıp şu kadar vaktim var deyip kaçırdığımız bir sürü güzel ve önemli şeyler.