miko yazar profili

oh be! oh! sonunda koca bir, derin bir, gerçek bir oh... o kadar özlemişim ki kendimi. dolanıp durup, arayıp bulmayı beni; bakındığımda içime...

büyük bir özlemle karşılıyorum senem'i sonunda. yine, yeniden bunun mümkünlüğünü deneyimlemek çok, çok mutlu ediyor beni. yolunda gitmeyen şeylere, aksaklıklara ve hatta hüzünlere rağmen, dümdüz, basit, sıradan hayata rağmen yani, dönüp dolaşıp kendimle karşılaşmaya, tanıdığımı, bildiğimi bulmaya öyle hasret kalmışım ki. hissettiğim tatminin, teşekkürün ifası yok. tam şu an. şu saniye.

hep biliyordum, sırf burda bile yüzlerce kez söylemişimdir illa ki; ben kendimden razıyım. kendime bakamadığım ya da daha kötüsü bakabildiğimde kendimi göremediğim zamanlarımlaysa büyük kavgalıyım. bu defa çok korkmuştum. bir daha bu hissiyatı yakalayamayacağımı düşünmüştüm hiç, yalan yok. bazı bedeller, kayıplar ve hatta geri dönüşü olmayabilecek değişimlere gebe olacağından bu uzuuunn sürecin; ürkmüştüm, temkin zırhlarımı kuşanıp. neyse ki değilmiş. neyse ki yanlış alarmmış. nereye, kime şükrediyorduk şimdi? epey bir süre oldu da :)

görüşemeyiz artık pek sık sanıyorum. ekseri miko ile görüşülemez yani bu sözlüğün alıştığı doğrultuda en azından. düşülen imlerin en güzellerinden biri değilse ne bu? oh be! oh!