mortelle yazar profili

uykumun gelmesi mümkünse, sabah erken kalkacağım ama uyku beni terk etti

gece gece darlanmıştı

müzik dinlerken duvar izlemek

tanrı olsam cennet cehennem olmazdı.

birini dünyadan hiç var olmamış gibi silme şansın olsaydı bu kim olurdu?

olur ben kabulüm nereye uçuruluyoruz, hangi ülke? bilet ödemelerini siz yapacaksınız değil mi beni masrafa sokmayın

hiç yok, anca kurtulmuşum bide mesaj atıp tekrar başıma musallat mı edicem, yok teşekkürler ben almayayım.

ironman egoist adamım benim

bana yapılan kahpeliğin ağırlığı,

daha demin bi uyandım yatakta yanım boş, sesleniyorum sesleniyorum ev boş, bi mesaj attım, kuzenim bi erkek uğruna gece gece beni terk etmiş gitmiş, değer miydi be beni mi erkek için uyurken terk etmeye, hayır bide giderken kapıyı da kilitlememiş sağ olsun canım benim uyanıp kilitlemeseydim sayesinde sabah yanımda tanımadığım biriyle uyanabilirdim

kendileri bi ara ayak ucuma oturup beni rahatsız etmeyi severlerdi, yada tam dalacakken sesler yapıp uykumu açıyorlardı, oyun felan olarak görüyorlar bunu sanırım bayadır yoklar ortalıklarda ben tepki vermediğim için eğlenmediler galiba, ama tek yaşadığım için bazen evin diğer odalarında ayak seslerini duyduğumda insan mı yoksa cin mi diye bir korku sarıyor, ama şükür bu zamana kadar hiç insan çıkmadı umarım da çıkmaz *

geceyi seviyoruz bi draması yok

kardeşim var, arada sövüşüyoruz.

omuzlarımdan yük kalkmış gibi, bizi anlamayan insanlar hayatımızda bir yükten farksız gerçekten, sonunda ben de bu yükü atabildiğim için çok huzurlu hissediyorum.

bir de bana sor - erol evgin

bu sözü hak edecek tek şey yatağım

oynar oynamasına kendi hür iradesi sonuçta, ama gün sonunda hala erkek arkadaşım olur mu orası muamma*

evde saklanılan çikolataların yerini bulduysam hepsini yemek benim hakkımdır

çin işkencesi için üretilmişte son anda tedavi için kullanılmaya karar verilmişler gibi

hayatta sana yıkılan tüm yüklerin ağırlığını, hayal kırıklıklarını, üzüntülerini ve geri kalan herşeyi öfke haline getirdin, ve başkalarına yansıtamadığın bu öfkenin hedefi ben oldum, ben senin öfkeni kusup rahatlayacağın bir çöp kutun değildim, başkalarının sana açtığı yaraların aynılarını bana açmak mı iyileştirecekti seni, iyileşemedin ve artık beni de kaybettin, mutlu olmak için senden uzaklaşıyorum ama senin kendi hayatını hiçe saydığın sürece mutlu olamayacağını bilmek içten içe üzüyor, umarım iyi olursun, seni terk etmedim, kendimi seçmek zorundaydım ve bunu yaptım, umarım ilerde duygularını öfke maskesiyle ifade etmeye çalışmak yerine gerçek haliyle ifade etmeyi öğrenebilirsin, sana son mesajda söylediğim gibi kendine iyi bak, bunu içten bir şekilde söylüyorum çünkü sen bunu hiç beceremiyorsun, ve kendine iyi davranmayı bilmeyen biri hayatına aldığı kişiye de iyi davranamaz, seni iyileştirmek benim sorumluluğum değildi, ama destek olmak elimden geldiğindende çok daha fazla şekilde yaptığım birşeydi, ama bitti, sen daha bu hayatta kendini seçemezken ben kendimden vazgeçip seni seçemezdim, aslında ben seninle mutsuzluğuda kabul ederdim de sen bunun değerini anlayacak kadar olgun biri henüz değildin, ama olsundu, sen yine de kendine iyi bak, umarım mutlu olmayı başarabilirsin.

bir kaç saat önce annem
“kendinle gurur duy, çok doğru yapmışsın” dedi, yaptıklarıma sürekli eleştirel yaklaşan ebeveynden bunu duymak kendimi baya iyi hissettirdi açıkçası, mükemmeliyetçi ebeveyni olanlar beni iyi anlayacaktır.*