eski sen ile bugünkü sen arasındaki fark

çoktur.

ben hayata çok hırslı başladım. benim için doktorluk vardı, avukatlık vardı, insanların başka meslekleri neden tercih ettiğini anlamazdım.
her şeyin en iyisini yapmalıyım.
her şeyin tabiki de en iyisine layıktım.
sonra hayat terbiye etti.
biraz mektep gördük, biraz gerçek hayat gördük, öğrendik.
şu an sadece küçük bir ev, birkaç iyi dost, bir sevgili, aileme saglik istiyorum.
paraya bile ihtiyacım yok inanın. dünyevi zevklerim yok tuketmeceli.
ve dünyayı ve diğer insanları daha iyi anlayabildigime inanıyorum.
her birimizin hikayesi değerli.
sizi seviyorum.

benim eskiden gözümün içi parlardı. nice hayallerim , kendimden emin bir duruşum vardı. şimdi görsem eski beni gözünün içine bakamam utanırım. sırtıma vura vura değiştirdiler beni..

eski ben zengindi bugünkü ben biraz fakir.
prensesken kül kedisine dönüştüm.

tahammülsüz.

dağlar kadar var hem de. eski ben acımasız, kavgacı, eyvallahı olmayan, psikopat yapıda biriydi.
ne zaman ki azrail uzaktan selam etti o zamandan sonra değiştim. az çok görüyorsunuz işte.
duygusal, sakin, sessiz, kavga etmeyen birine dönüştüm. bence böyle hayat daha huzurlu.

eski ben insanları mutlu etmek istiyordu. aramızda kalsın biraz maldı. boktan öte hayatlarına bakmadan hayatını eleştirenlere kendini ispat etmeye çabalardı.

şimdiki ben kavgacı, yalancı, kibirli, onaylanmak için çabalayan, insanları aşağılayanlara kapıyı gösteriyor. gürültülü yaşamlarına, saçma sapan ünvan, para, bombok hayatlarında bir şeymiş gibi hissetme çabalarına gülüyor.

ne fark olacak yaşlanıyoruz işte azar azar.

şimdi şurda bizbizeyiz.. ne gerek var diplomasiye, aforizma, duyar kasmaya.. dimi.. hepimizde biliyoruz ki "mal" değişmiyor.. yedisinde neysen yetmişinde de o..