mülksüzyazar yazar profili

b2 ingilizce a2 ispanyolca

rina sawayama

twitter,ınstagram,facebook vs hiçbir sosyal medya hesabına hiçbir zaman sahip olmamış biri olarak çevremden en çok aldığım soru nasıl aynı anda bu kadar şey yapabiliyorsun olmakta. cevap çok basit aslında..

yasin ve ruhiye
bir başkadır

bu insanlar kurban rolünü kimliğine etiyle sütüyle katmışlar ve asla kopamıyorlar bu rolden.belki bilinçsizce bu role bağlılar ama uyarıldıklarında da ateşe değmiş gibi tepki göstermeleri yüzünden bıkıp uzaklaştırıyolar bizi ve yardım alamıyorlar

canını sıkan bir durumu anlattığında hemen bana da şöyle oldu diye ilgiyi kendine çekmesi ve asla dert dinlememesi
yine kendinle ilgili bir şey dediğinde yarışa girmesi örneğin ben bugün dört saat uyudum dediğinde ben iki saat uyudum demesi ya da öksürüyorum hasta olacağım heralde diyince benim ateşim çıktı 39'a havale geçiriyordum diye atlaması daha büyük sıkıntı bulup ilgiyi yine kendinde tutması

ghost of a rose

büyük buhran amerikasını anlamak için kalın kalın ekonomi kitapları okumaya gerek yoktur. john steinbeck'in gazap üzümleri bu dönemin sistemini ve bu sistemin yıktığı aile hayatını çok güzel anlatmaktadır. bitirdiğinde günlerce etkisinden kaldığım bir eserdir,yirminci yüzyılın en önemli romanlarından. herkes okumalı

türbanlı kadınların üniversite okuması tabi ki de büyük bir özgürlük göstergesidir ancak bir dersliğe bakıp türbanlı biri var mı yok mu varsa ne kadar var diye araştırma yapmak bu konuda farklı amaçlar olduğunun işaretidir. kampüste herkes türbanlı da olabilir,hiçkimse türban takmıyor da olabilir ve iki durum da kimseyi rahatsız etmemelidir. kadınların türbanları, kıyafetleri ve daha bircok özelliğinin siyasette malzeme olarak kullanılması siyasetçilerin (ki burada parti ayırmadan-gerçekten ayırmadan-hepsini kast etmekteyim) ne kadar ilkel düzeyde ilgi toplamaya çalıştıklarının kanıtıdır

misafir ağırlamak güzel bir adettir ama "hiperaktif o ablası" diyerek evi ahıra çeviren çocuğuna sahip olmayan ve bizim bakmamızı bekleyen annelere tolerans göstermek zorlayıcı bir durum. hele bazı çocuklar gerçekten ilgi çekmek için önüne geleni yere atıyor onu bunu kırıyor ve anne babası hala çocuk işte deyip hadi git ablaya diyorlar.
abla belki o gün on saat çalıştı yorgun stresli işten yeni geldi belki çocukları sevmiyor

gerçek hayatta hiç görmediğim insandır. hatta ekranlarda da görmedim,bir sefer hariç. onda da perde kullanmayan ve giyinmek dahil her aktivitesi dışarıdan gözlenebilen karakter takıntılı takipçisine kolaylık sağlamış oluyordu. bu sebeple pek ısınamadığım bir fikir. tabi perde takmayan ve böyle yaşamayı seven insanlar da kendince sebeplere sahiptir,cesaretlerini takdir ederim.