sürekli isyan eden çilekeş tip

bazen çıkıp bir tane ağzına vurmak istediğim tiptir. bu kişi, her zaman hakkının yendiğini düşünmektedir. ufak veya büyük ayırt etmeden her olayı kendine yorup, acıların çocuğu'nu oynamaktadır.

kimsenin merak etmediği derdini, karşısındakine zorla anlatıp kendi derdine ortak olmasını amaçlayan kişidir ayrıca. asla tavsiye kabul etmez, çünkü en iyi o bilir. ne haddimize zaten.

eyy, sürekli isyan eden çilekeş tip, lütfen görüşmeyelim. seni gördüğüm yerde yolumu değiştirmekten sakınmam.

(bkz: benim derdim bana yeter)

odam kireç tutmuyor şarkısını yazan tiptir. odası kireç tutmuyor diye şarkı yazıp bizim moralimizi psikolojimizi bozmuş insandır. ne var kardeşim bu kadar dert edecek ne var demek istiyorum buradan.

bozguncu tiptir.

hayatta her şey yolundayken asla anlam veremediğim ama bunaldığım zamanlarda ne kadar haklılar dediğim tiptir.

dünyada olup bitenden bihaber , vur patlasın çal oynasın kafasındaki tipten daha duyarlı daha fazla düşünen tiptir .
kişilerin yüzleşmek ve kabullenmekte zorluk çektikleri hatta kaçtıkları konulara parmak bastıklarından, genellikle kabul görmez, sevilmez , ve yalnızdırlar.
keşke daha çok olsalar da , insanları uyudukları bu uykudan ve gördükleri rüyadan uyandırsalar dediğim tiplerdir.

sürekli şikayet edip şikayetin sebebine gönülden bağlı olan, cahil ve yetersiz kitledir.

bu kişiler malum parti ve onun malum iğrenç destekçileridir bana göre.

çevresinde bir süre sonra kimse bulamayacaktır. böyle tipler hiç mutlu olamaz sizinde moralinizi bozar.

aynı zamanda kendini içinde bulunduğu durumdan kurtarmak adına hiçbir girişimde bulunmayan tiptir. bu tip insanlar olumsuz duygulardan beslenirler. sürekli diğer insanları kendi başlarına gelen olumsuzluklar yüzünden suçlamakla kalmazlar; küçümseme, saldırganlık, hoşgörüsüzlük ve hatta şiddet içeren tutumlar da takınırlar.

kendine çilekeş/derbeder/melankolik bir kostüm biçmiştir ve gücü yettiğince o kostümü çıkarmamak için elinden geleni yapar. lakin şunu da unutmamak lazım ki, insanı var eden şey salt acıları olamaz. bu kadar sıkı sıkıya sarılmışsa insan belirli duygulara, onlardan sıyrıldığında geriye bir karakter göremeyeceğinden korkuyor olması mümkündür.

bu insanlar kurban rolünü kimliğine etiyle sütüyle katmışlar ve asla kopamıyorlar bu rolden.belki bilinçsizce bu role bağlılar ama uyarıldıklarında da ateşe değmiş gibi tepki göstermeleri yüzünden bıkıp uzaklaştırıyolar bizi ve yardım alamıyorlar

dayanalmaz insan tipidir. bu halinden çıkmak için hiçbir adım atmaz üstelik sizin verdiğiniz önerileri de dinlemezler. gittikçe durumları kötüleşeceğinden daha da çok şikayet ederler. "ee yeter ama" dediğinizde de büyük ihtimalle gözyaşıyla karşılaşıp vicdanınızın sızlamasına neden olurlar. "elinden geleni yapmadığın müddetçe, umduğunu bulamamaktan şikâyette haksızsın." - alex rovira

hayatın bazı dönemlerinde hepimiz bu tip olabiliyoruz bence. doğduğumdan beri pes etmek ve olumsuz düşünmek nedir bilmedim ama hayatıma karantina denen illetin girmesiyle yalnızlaşmam, boş kalan vaktimi sosyal medya denen beş para etmez yerin ortasında bulmamla her şey bir anda değişti. kendimi kültürel bakımdan ve hayatımda yoluna girmesini istediğim şeyleri yapamadığımdan dolayı memnun edemediğim için sürekli şikayet etme kendine acıma ve üzülme döngüsüne girmiştim. bu ben değildim biliyordum ve değişmesi gerekiyordu. öncelikle hayatıma kitap okumak, ders çalışmak gibi verimli aktiviteleri aldım sonrasındaysa beni kendimden soğutan o belirli kalıba uymadıkça kabullenilmeyeceğiniz sosyal medyadan kurtuldum. şimdi ne mi oldu, mutluyum, gündemi takip ediyorum, arada girip kafa sözlüğe bakıp birkaç bir şey yazıyorum ve hayatımı yoluna koymak için çabalıyorum. bazı döngüler biz onlardan ders çıkarana dek kırılmaz bunu öğrendim.

tek derdi sadece kendilerinin sanarlar.

kısaca ağlak olarak tanımlanan tiptir. ilgi çekmek için sürekli şikayet ederler ve drama queen olarak bilinirler.

kesin müslüm babacı yada ferdicidir.

hayat enerjimi sömüren tip. ekseriyetle, negatiflikten beslenerek yaşar. tabii ki hepimizin moralinin bozuk olduğu, olumsuz şeyler yaşadığımız, depresif olduğumuz dönemler olmuştur, olacaktır. fakat bunları yaşarken, bir noktada kendimizi toparlamak için çaba gösterir, amaan koy rahvan gitsin moduna geçebiliriz. ama o geçemez. geçmek istemez. teselli etmeye çalışırsın, çözüm üretmeye çalışırsın, mütemadiyen red eder. en sonunda, ne halin varsa gör dedirtir. ruh sağlığı açısından bir miktar mesafeli durmakta fayda var.

sebebi vardır. ellesmeyin.

çoğu kolpadır. inanmayın. bu tiplere acımayın. nedenini ise yaşayarak öğrenin.

nefret ettiğim tip. bi sus be bi ruhumu günümü yutma.

yaşanan her şey ortaya bilinçli ya da bilinçsiz tepkiler çıkarır. her bireyin bu noktada kendi yoğurt yiyişi vardır ki isyan etmek de bir yoğurt yeme biçimidir.

eleştirilmesi noktasına karışmıyorum. zaman zaman benim de "ee çözümle gel biraz!" diyesim geliyor. ama daha çok anlama ve anlamlandırmanın peşindeyim. uzun yıllar aynı şekilde işlemiş bir mekanizmayı iki üç telkinle değiştirmek mümkün değil. fakat hiçbir şey kusursuz olmayacağı gibi bu sistemin de kusurlarını bulup sızmak mümkün.

kişiyi çaba harcamaya değer görürsünüz görmezsiniz o sizin bileceğiniz iş. ama ben kısa süreli çözümlerle ve "bu seferlik öyle olsun"larla yetinemiyorum. bir kez neyi neden yaptığını ve bunun pek de bilinçli olmadığını görünce içimde inceden bir şefkat duyuyorum. bazı şeylerin bencillik olup olmadığını iyi tahlil etmek gerekir. bazı insanlar dışardan bakan bir göze ihtiyaç duyar. en başta da suçlanmadan, incitilmeden doğruyu görmeye ihtiyaç duyar. isyan eden ve hemen her şeyi bir mücadele gibi gören insanlar aslında savunma halinde kalmaya alışmış insanlardır. ortada bir saldırı olsun ya da olmasın.